وضوی شیعه یا وضوی سنی کدام مطابق قرآن است ؟
شیعه میگوید پاها باید مسح شوند سنی میگوید پاها باید شسته شود.
حجت الاسلام شیخ احمد قاسمی:
صحت نماز ما، به صحت وضو بستگی دارد
خداوند خیلی واضح و مشخص نحوه ی وضو گرفتن را در (آیه 6 سوره مائده ) بیان میکند.
سوره مائده آیه 6 :
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا قُمْتُمْ إِلَى الصَّلَاةِ فَاغْسِلُوا وُجُوهَكُمْ وَأَيْدِيَكُمْ إِلَى الْمَرَافِقِ وَامْسَحُوا بِرُءُوسِكُمْ وَأَرْجُلَكُمْ إِلَى الْكَعْبَيْنِ
(‌ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ! ﻭﻗﺘﻲ‌ﻣﻲ‌ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﺨﻮﺍﻧﻴﺪ، ﺍﻭﻝ ﻭﺿﻮ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ؛ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻛﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻭ ﺩﺳﺖ‌ﻫﺎﻳﺘﺎﻥ ﺗﺎ ﺁﺭﻧﺞ ﺭﺍ ﺑﺸﻮﻳﻴﺪ ﻭ ﺟﻠﻮی ﺳﺮﺗﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺴﺢ ﻛﻨﻴﺪ. ﺭﻭی ﭘﺎﻫﺎﻳﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺗﺎ ﺑﺮﺁﻣﺪﮔﻲ ﺭﻭی ﭘﺎ.)
اغسلو برای صورت و دست بیان شده است و در ادامه امسحوا که امر است به مسح کردن برای سر و پاها بیان شده است و این واضح است.
کارشناس وهابی:امر اغسلو است و صورت و دست و پاها عطف شده اند به آن و باید همه ی آنها را شست و دست را هم به صورت برعکس شست ؛و بین اینها یک جمله معترضه که همان مسح کردن سر است آمده است و این عطف بر عطف است که در زبان عربی عادی است.
شیخ احمد قاسمی:اهل سنت توجیهی می آورند که هم معقول نیست هم خلاف ادبیات است ,میگویند ارجلکم چون مفتوح است عطف شده به ایدیکم پس باید پاها را بشوییم ؛ در حالی که این خلاف قواعد عرب است وقتی یک جمله ای تمام شده است جزئی از جمله ی بعد را عطف کنیم به جمله ی قبل ؛
مثلا من میگویم پاداش دهید حسن و حسین علیهما السلام را و مجازات کنید یزید و شمر را ,آیا امکان دارد شمر را عطف کنیم به حسن علیه السلام و به شمر هم پاداش دهیم؟در حالی که جمله تمام شده و قرار است یزید و شمر مجازات شوند.
بدعت شستن پاها به وسیله ی خراب کننده ی خانه ی خدا و قاتل صالحین یعنی حجاج بن یوسف سقفی لعنت الله علیه گذاشته شد , و بین اهل بیت و صحابه چنین امری مرسوم نبوده است .پس بیاییم به دستور خدا عمل کنیم به جای فتوای حجاج بن یوسف سقفی.
ابن حزم آندلسی عالم بزرگ اهل سنت میگوید
قرآن بر مسح پاها نازل شده است(المحلی جلد2 صفحه56)

فخر رازی هم مسح پاها را واجب میداند(إِذَا ثَبَتَ هَذَا فَنَقُولُ: ظَهَرَ أَنَّهُ يَجُوزُ أَنْ يَكُونَ عَامِلُ النَّصْبِ فِي قَوْلِهِ وَأَرْجُلَكُمْ هُوَ قَوْلَهُ وَامْسَحُوا وَيَجُوزُ أَنْ يَكُونَ هُوَ قَوْلَهُ فَاغْسِلُوا لَكِنِ الْعَامِلَانِ إِذَا اجْتَمَعَا عَلَى مَعْمُولٍ وَاحِدٍ كَانَ إِعْمَالُ الْأَقْرَبِ أَوْلَى، فَوَجَبَ أَنْ يَكُونَ عَامِلُ النَّصْبِ فِي قَوْلِهِ وَأَرْجُلَكُمْ هُوَ قَوْلَهُ وَامْسَحُوا فَثَبَتَ أَنَّ قِرَاءَةَ وَأَرْجُلَكُمْ بِنَصْبِ اللَّامِ تُوجِبُ الْمَسْحَ أَيْضًا، فَهَذَا وَجْهُ الِاسْتِدْلَالِ بِهَذِهِ الْآيَةِ عَلَى وُجُوبِ الْمَسْحِ، ثُمَّ قَالُوا: وَلَا يَجُوزُ دَفْعُ ذَلِكَ بِالْأَخْبَارِ لِأَنَّهَا بِأَسْرِهَا مِنْ بَابِ الْآحَادِ، وَنَسْخُ الْقُرْآنِ/ بِخَبَرِ الْوَاحِدِ لَا يَجُوزُ.)
(تفسیر الرازی جلد 11 صفحه 305)

طبری در تفسیرش مینویسد که شعبی گفت : جبرئیل مسح پاها را آورد.
(تفسیر طبری جلد8 صفحه 196)