صحیفه سجادیه زبور آل محمد (صلی الله علیه وآله)

(زمان خواندن: 3 - 6 دقیقه)

1 . دعا، منبعی برای معارف
شناخت «صحیفه سجادیه‏» را می‏توان گامی در جهت آشنایی با «معارف اسلام‏» دانست و در زمینه «عقاید» و «اخلاق‏» و «شناخت‏ های دینی‏» به آن مراجعه کرد .

جهت‏ شناخت دین، منابعی وجود دارد که از اطمینان، اتقان و صحت‏ خاصی برخوردار است، چرا که ریشه در کلام الهی و علم لدنی دارد . برخی از این منابع عبارتند از:
- قرآن کریم;
- احادیث‏ حدیث پیامبر و ائمه علیهم السلام;
- دعاهای معصومین علیهم السلام;
- زیارت نامه ‏های ماثوره .
بحث ما بر محور یکی از این منابع است; یعنی دعاهایی که از زبان امام سجاد علیه السلام بیان‏شده و به ما رسیده است و حاوی ظریف‏ ترین و عمیق‏ترین معارف است و باید قدر این مجموعه را دانست و با آن مانوس بود و لحظات شب و روز خویش را با این دعاها پر معنویت‏ ساخت . اهل‏بیت علیهم السلام اهل دعا، تهجد و ذکر بودند . قرآن کریم هم سفارش اکید به دعا دارد . پیروان ائمه نیز باید اهل دعا، تضرع و نیایش باشند .
شاید فهم ما قاصر از آن باشد که از خدای متعال، چه بخواهیم و خواسته ‏های ما چه باشد; ولی در این زمینه هم اولیای دین، پیشوای ما هستند و با طرح خواسته‏ های اساسی ‏تر و متعالی‏ تر که به سعادت دنیوی و اخروی ما مربوط می‏شود، سطح فهم و خواسته ما را بالا می‏برند و ما با خواندن این دعاها، همنوا با معصومین پاک و بندگان وارسته خدا و مقربان درگاه او می‏شویم و خداوند را از زبان حجت‏ خدا می‏خوانیم و در «دعا» نیز شاگرد مکتب اهل‏بیت علیهم السلام می‏شویم .
در مبحث دعا، سر فصل‏ های فراوانی وجود دارد که توجه به آنها مناسب است:
- معنی دعا و اهمیت آن;
- ضرورت آن و نیاز بشر به نیایش;
- آثار روحی، فردی و اجتماعی دعا;
- ادب و آداب دعا، شیوه صحیح نیایش;
- شرایط اجابت و موانع اجابت دعا;
- بحث دعا و اجابت و علل عدم استجابت‏برخی دعاها;
- دعاهای ائمه و اولیاء الهی (ادعیه ماثوره) ;
- محتوای دعاها و خواسته ‏ها;
- سیره معصومین و حالات علما و عرفا در دعا و تهجد;
- جایگاه خاص امام سجاد علیه السلام که زین العابدین است;
- دعا و عمل (همراهی دعا و اقدام) ;
- دعا و سرنوشت و مقدرات، فایده دعا;
- آنان که دعایشان قبول نمی‏شود;
- مستجاب الدعوه ‏ها;
- دعا و نفرین (دعای به سود و دعای به زیان) ;
- دعا برای خود و دعا برای دیگران;
- دعاهای قرآنی .
2 . اهمیت صحیفه سجادیه
اهمیت صحیفه سجادیه از آنجاست که امام معصومی همچون حضرت سجاد علیه السلام با خدای خویش با این دعاها راز و نیاز و نیایش می‏کرده است . صحیفه، که از آن به «زبور آل محمد» نیز یاد می‏کنند، هم از نظر گوینده و هم از نظر مخاطب (که پروردگار است) از ویژگی خاصی برخوردار است . علاوه بر محتوای عمیق و مضامین متعالی که در این دعاها نهفته است، از نظر سند نیز از استحکام خاصی برخوردار است .
کتب دعا بسیار است و دعاهای رایج و منقول هم فراوان; ولی دعاهایی که دارای سند محکم باشد و یقینا از زبان معصوم تراویده باشد، سندیت ‏بیشتری دارد و مضامین آن هم دلنشین ‏تر خواهد بود .
علمای شیعه در طول قرون، کتب متعددی تالیف کرده‏اند که حاوی ادعیه گوناگون برای ساعات و ایام و مواقع مختلف است; از قبیل «اقبال‏» سید بن طاووس، «البلد الامین‏» کفعمی، «جمال الاسبوع‏» سید بن طاووس، «الدعوات‏» قطب راوندی، «عدة‏الداعی‏» ابن فهد حلی، «المصباح‏» کفعمی، «مفتاح الفلاح‏» شیخ بهایی و «مفاتیح الجنان‏» محدث قمی .
اما «صحیفه سجادیه‏» در این میان جایگاه خاصی دارد . فصاحت و بلاغت و عمق معانی آن درخور دقت است . سند آن بسیار معتبر می‏باشد و اهل بیت عصمت، پیوسته مواظبت و مراقبت از این کتاب را - که میراث ارزشمند امام زین العابدین علیه السلام است - به دیگران توصیه می‏کردند . در کتاب‏های مبسوط، درباره سلسله سند این دعاها، بحث‏های کارشناسی و علمی دقیقی انجام گرفته است که در این مختصر نمی ‏گنجد .
3 . نگاهی به محتوای صحیفه
دوره حیات امام سجاد علیه السلام، یکی از سخت‏ترین و خفقان بارترین دوره‏ها برای اهل‏بیت و ائمه علیهم السلام بود و محدودیت ‏های بسیاری از سوی امویان برای امامان شیعه اعمال می‏شد . از این رو برای امام سجاد علیه السلام زمینه دایر کردن جلسات بحث و تفسیر و فقه و علوم دیگر میسر نبود .
آن حضرت، بسیاری از معارف ناب اسلامی را در قالب دعاهای صحیفه بیان داشته است . از این رو می‏بینیم که در دعاهای این کتاب، ظریف‏ ترین مباحث‏خداشناسی، هستی‏ شناسی، عالم غیب و فرشتگان، رسالت انبیا، جایگاه پیامبر و اهل‏بیت علیهم السلام، فضایل و رذایل اخلاقی، حالات خاص انسان، شیوه ‏های شیطان در گمراه ساختن مردم، گرامیداشت اعیاد و یوم الله‏های مختلف، مسائل اجتماعی و اقتصادی، اشارات تاریخی و سیره، توجه دادن به مظاهر قدرت پروردگار، یادآوری نعمت‏های مختلف خداوند و وظیفه شکر و سپاس، آیات آفاقی و انفسی پروردگار، ادب و آداب دعا، تلاوت، ذکر، نماز و عبادت و ... دهها موضوع مهم دیگر مطرح است . قالب، قالب دعا و نیایش است ولی مضمون، تبیین دین و ارزش‏های اخلاقی و معارف قرآنی و وظایف عبادی و آداب بندگی است .
صحیفه سجادیه، حاوی 54 دعاست . برخی از دعاها بلند و مفصل است و برخی دیگر نسبتا کوتاه‏تر .
مناسبت‏ها و جایگاه ‏ها و مواقع خواندن این دعاها، در فهرست صحیفه سجادیه آمده است و می‏توانید مراجعه کنید . برخی از عناوین این دعاها از این قرار است:
دعا در ستایش خداوند، حاملان عرش و فرشتگان، دعا برای خود و خویشاوندان، دعا در سختی‏ ها و رنج‏ها، برای پناه بردن به خدا، آمرزش خواهی، اقرار به گناهان، طلب حاجت، هنگام بیماری، پناه بردن به خدا از شیطان، مکارم اخلاق، برای تندرستی، برای پدر و مادر و فرزندان، برای همسایگان و دوستان، دعا برای مرزداران، برای توبه، هنگام تنگی رزق، هنگام شنیدن صدای رعد، هنگام دیدن ماه نو، هنگام فرا رسیدن یا سپری شدن ماه رمضان، روز عید فطر و عرفه، دعای ختم قرآن و ...
این گونه بهره ‏گیری از مناسبت‏ ها، سراسر زمان و فرصت‏های یک مسلمان نیایشگر و اهل انس با خدا را می‏پوشاند; زیرا برای هر لحظه و موقعیتی، دستورالعملی برای نیایش به درگاه خداوند وجود دارد .