محمد بن احمد صفوانی از علمای برجسته شیعه بود؛ او با یکی از علمای اهل سنت که قاضی موصل بود درباره مسئله امامت مباهله کرد و عالم سنی دو روز بعد از مباهله به درک واصل شد.
نجاشی جریان مباهله را چنین ذکر می‌کند:
محمد بن أحمد بن عبد الله بن قضاعة بن صفوان بن مهران الجمال ، مولى بني أسد ، أبو عبد الله ، شيخ الطائفة ، ثقة ، فقيه ، فاضل. وكانت له منزلة من السلطان ، كان أصلها أنه ناظر قاضى الموصل في الامامة بين يدي ابن حمدان ، فانتهى القول بينهما إلى أن قال للقاضي : تباهلني! فوعده إلى غد ، ثم حضر [ وا ] فباهله وجعل كفه في كفه ، ثم قاما من المجلس ، وكان القاضي يحضر دار الامير ابن حمدان في كل يوم ، فتأخر ذلك اليوم ومن غده ، فقال الامير : اعرفوا خبر القاضي ، فعاد الرسول فقال : إنه منذ قدم من موضع المباهلة حم وانتفخ الكف الذي مده للمباهلة وقد اسودت ثم مات من الغد. فانتشر لابي عبد الله الصفواني بهذا ذكر عند الملوك وحظي منهم وكانت له منزلة.

ترجمه : صفوانی نزد اميران و شاهان وقت از موقعيت خوبی برخوردار بود، دليل اين منزلت و موقعيت آن بود که روزی صفوانی با قاضی شهر موصل که از اهل سنت بود در حضور امير شهر (ابن حمدان) درباره مسأله امامت به مناظره پرداخت، سخن آن قدر بالا گرفت که صفوانی به قاضی شهر گفت: آيا حاضری در اين مسأله با من به مباهله و قسم بپردازی؟ قاضی گفت: برای اين کار من فردا آماده‌ام، روز بعد صفوانی و قاضی موصل برای مباهله آماده شدند و صفوانی کف دستش را در کف دست قاضی گذاشت و قسم مباهله ذکر شد، سپس از آن مجلس متفرق شدند، قاضی موصل هر روز در قصر امير موصل (ابن حمدان) حاضر مي‌شد ولی آن روز و فردايش خبری از او نشد، امير گفت: سراغ قاضی برويد و از او خبری بياوريد. فرستاده امير پيش امير آمد و گفت: وقتی قاضی از پيش صفوانی در روز مباهله جدا شده دچار تب گرديده و کف دستش که برای مباهله در دست صفوانی گذاشته متورم و سياه گشته و در روز بعد از دنيا رفته است. بدين ترتيب با انتشار اين خبر در جامعه و نزد امراء و شاهان وی از موقعيت خوبی در نزد سلاطين و امراء برخوردار گرديد.

رجال النجاشي، ص 393

نوشتن دیدگاه