ابوبکر، محمد بن مسلم بن عبیدالله شهاب، معروف به زُهری از فقیهان و محدثان قرن دوم هجری است .
زُهری به جهت این‌که برخی از صحابه پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) را درک کرده است؛ از جمله تابعان حساب شده است .
ابن کثیر دمشقی، البدایة و النهایة، ج۹، ص۳۴۰، دار الفکر، بیروت، ۱۴۰۷ق
از او به عنوان عالم عصر خود یاد شده است، عالمی که روایات بسیاری را در ذهن خود داشته و از بسیاری نقل حدیث می‌کرده و بسیاری نیز از او نقل حدیث می‌کرده‌اند.
تمیمی سمعانی، ابو سعید عبد الکریم بن محمد، الانساب، ج۶، ص۳۵۰
ابن شهر آشوب می‌نویسد: زهری از کارگزاران و عمال بنی امیه بود و بعد داستانی را از او نقل می‌کند که در گره گشائی‌های ویژه حضرت سجاد (علیه‌السّلام) بیان خواهد شد و او آن چنان ملازم حضرت بود که بعضی از بنی مروان به او می‌گفتند: ای زهری پیامبر تو چه می‌کند؟ و منظورشان علی بن الحسین (علیه‌السّلام) بود.
خویی، ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۱۷، ص۱۹۱.
روایتی از زهری در کتب و مصادر اهل تسنن در مورد زنازاده بودن برخی از ائمه (جمعه یا جماعت و ائمه اهل سنت)نقل شده است .
ابوبکر بن ابی شیبه (از اکابر علمای مخالفین و استاد محمد بن اسماعیل بخاری _ متوفای 235 هجری قمری) در کتاب "المصنف" در باب (من رخص في إمامة ولد الزنا) می نویسد:
حَدَّثَنَا وَکِیعٌ، حَدَّثَنَا سُفْیَانُ، عَنْ بُرْدٍ أَبِی الْعَلَاءِ، عَنِ الزُّهْرِیِّ،
قَالَ: کَانَ أَئِمَّهٌ مِنْ ذَلِکَ الْعَمَلِ یَعْنِی مِنْ أَوْلَادِ الزِّنَا
زهری می گوید: برخی از ائمه (جمعه یا جماعت و ائمه اهل سنت) حاصل آن عمل بودند، یعنی زنازاده بودند
المصنف.ج4 ص319.ط دار الکنوز الإشبيليا
ابن حزم اندلسی (از علمای بزرگ و مشهور مخالفین) نیز در کتاب "المحلی" در باب (جواز إمامة ولد الزنا) این روایت را نقل می کند
المحلی بالآثار.ج3 ص128.ط دار الکتب العلمیة
بررسی سند روايت
وكِيْعُ بنُ الجَرَّاحِ بنِ مَلِيْحِ بنِ عَدِيٍّ الرُّؤَاسِيُّ
الإِمَامُ، الحَافِظُ، مُحَدِّثُ العِرَاقِ، أَبُو سُفْيَانَ الرُّؤَاسِيُّ، الكُوْفِيُّ، أَحَدُ الأَعْلاَمِ
سیر اعلام النبلاء.ج9 ص141.ط موسسة الرسالة
سفْيَانُ بنُ سَعِيْدِ بنِ مَسْرُوْقٍ الثَّوْرِيُّ
هُوَ شَيْخُ الإِسْلاَمِ، إِمَامُ الحُفَّاظِ، سَيِّدُ العُلَمَاءِ العَامِلِيْنَ فِي زَمَانِهِ، أَبُو عَبْدِ اللهِ الثَّوْرِيُّ، الكُوْفِيُّ، المُجْتَهِدُ، مُصنِّفُ كِتَابِ (الجَامِعِ)
سیر اعلام النبلاء.ج7 ص230.ط موسسة الرسالة
برْدُ بنُ سِنَانٍ أَبُو العَلاَءِ الدِّمَشْقِيُّ
الفَقِيْهُ، أَبُو العَلاَءِ الدِّمَشْقِيُّ، نَزِيْلُ البَصْرَةِ، مِنْ كِبَارِ العُلَمَاءِ... وَثَّقَهُ: النَّسَائِيُّ، وَغَيْرُهُ
سیر اعلام النبلاء.ج6 ص151.ط موسسة الرسالة
أخْبَارُ الزُّهْرِیِّ مُحَمَّدُ بنُ مُسْلِمِ بنِ عُبَیْدِ اللهِ
الإِمَامُ، العَلَمُ، حَافِظُ زَمَانِه، أَبُو بَکْرٍ القُرَشِیُّ، الزُّهْرِیُّ، المَدَنِیُّ، نَزِیلُ الشَّامِ
سیر اعلام النبلاء.5 ص326.ط موسسة الرسالة
سوالی که با مطالعه این روایت به ذهن می زند این است که
منظور زهری از ائمه چه کسانی هستند ؟
ابن ابی شیبه این روایت را در ضمن روایاتی که در مورد شرایط امام جماعت و کسانی که می توان در نماز به انها اقتدا کرد ، اورده است .
ابن حزم در ذیل این روایت ، روایت دیگری از زهری نقل می کند :
وعن معمر قال سألت الزهري عن ولد الزنا: هل يؤم؟ قال نعم، وما شانه؟!
معمر می گوید از زهری سوال کردم که ایا می توان در نماز به زنازاده اقتدا کرد ؟
زهری در جواب گفت : بله گناه زنازاده چیست ؟
که نشان می دهد از ائمه در کلام زهری ، امام جماعت در نماز را فهمیده است .
ظاهرا از کلمه امام و ائمه در امام جماعت در نماز استفاده می شده است و منظور زهری این است که تعدادی از ائمه جماعت و جمعه ی حکومت بنی امیه زنازاده بوده اند و این به قدری معروف بوده که زهری به آن اعتراف می کند و می گوید : اشکالی ندارد که زنا زاده امام جماعت و جمعه باشد .
اما اگرازاطلاق کلمه امام استفاده شود ، کار کمی بیخ دارتر می شود .
