خداوند كريم درباره فرار از جنگ مى‌فرمايد
يأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ إِذَا لَقِيتُمُ الَّذِينَ كَفَرُواْ زَحْفًا فَلا تُوَلُّوهُمُ الْأَدْبَار. وَ مَن يُوَلِّهِمْ يَوْمَئذٍ دُبُرَهُ إِلا مُتَحَرِّفًا لِّقِتَالٍ أَوْ مُتَحَيزِّا إِلىَ فِئَةٍ فَقَدْ بَاءَ بِغَضَبٍ مِّنَ اللَّهِ وَ مَأْوَئهُ جَهَنَّمُ وَ بِئْسَ المَْصِير
(الأنفال/ 15و16)
اى افرادى كه ايمان آورده ايد! هنگامى كه با انبوه كافران در ميدان نبرد روبرو شديد، به آن‌ها پشت نكنيد (و فرار ننماييد)! و هر كس در آن هنگام به آن‌ها پشت كند، مگر آن كه هدفش كنارهگيرى از ميدان
براى حمله مجدد، و يا به قصد پيوستن به گروهى (از مجاهدان) بوده باشد، (چنين كسى) به غضب خدا گرفتار خواهد شد و جايگاه او جهنم، و چه بدجايگاهى است
:روايات بسيارى نيز در منابع روايى اهل تسنن در حرمت فرار از جنگ وارد شده است مانند
:محمد بن اسماعيل بخارى در صحيحش مى‌نويسد
عن أبي هُرَيْرَةَ رضي الله عنه عن النبي صلى الله عليه وسلم قال اجْتَنِبُوا السَّبْعَ الْمُوبِقَاتِ قالوا يا رَسُولَ اللَّهِ وما هُنَّ قال الشِّرْكُ بِاللَّهِ وَالسِّحْرُ وَقَتْلُ النَّفْسِ التي حَرَّمَ الله إلا بِالْحَقِّ وَأَكْلُ الرِّبَا وَأَكْلُ مَالِ الْيَتِيمِ
وَالتَّوَلِّي يوم الزَّحْفِوَقَذْفُ الْمُحْصَنَاتِ الْمُؤْمِنَاتِ الْغَافِلاتِ
:ابوهريره از رسول خدا نقل مى‌كند فرمود
از هفت چيز كه سبب ورود و بقاء در آتش مى‌شود بپرهيزيد. سؤال شد اين هفت چيز كدامند؟
شرك به خداوند، كشتن انسانى كه خداوند ريختن خونش را حرام كرده است؛ مگر در صورت جرم باعث قتل، خوردن ربا و مال يتيم،فرار از جبهه جنگ و تهمت به زنان مؤمن كه دامن آنان از آلودگى پاك
.است
البخاري الجعفي، محمد بن إسماعيل أبو عبدالله (متوفاي256هـ)، صحيح البخاري، ج 3، ص 1017، ح 2615، كتاب الوصايا، ب 23، باب قَوْلِ اللَّهِ تَعَالَى ( إِنَّ الَّذِينَ يَأْكُلُونَ... و ج 6، ص 2515، ح 6465، كتاب
الحدود، ب 44، باب رَمْىِ الُْمحْصَنَاتِ، تحقيق د. مصطفى ديب البغا، ناشر: دار ابن كثير، اليمامة - بيروت، الطبعة: الثالثة، 1407 - 1987
النيسابوري، مسلم بن الحجاج أبو الحسين القشيری (متوفاي261هـ) ، صحيح مسلم، ج 1، ص 92، ح89، كتاب الإيمان، بَاب بَيَانِ الْكَبَائِرِ وَأَكْبَرِهَا، تحقيق: محمد فؤاد عبد الباقي، ناشر: دار إحياء التراث العربي - بيروت.
:شوكانی در ذيل اين حديث مي‌گويد
وقد ذَهَبَ جَمَاعَةٌ من أَهْلِ الْعِلْمِ إلَى أَنَّ الْفِرَارَ من مُوجِبَاتِ الْفِسْقِ
جماعتی از علماء فرار از جنگ را موجب "فسق" دانسته‌اند
نيل الأوطار من أحاديث سيد الأخيار شرح منتقى الأخبار ، محمد بن علي بن محمد الشوكاني (متوفاي 1255هـ) ، ج 8 ص 78 – 80 ، ناشر : دار الجيل ، بيروت – 1973
:حال با این مقدمه ، به این دو اعتراف از کتب اهل تسنن دقت کنید یکی از زبان خلیفهء دوم و دیگری یکی از استوانه های علمی اهل سنت
عمر در روز جمعه هنگام خطبه خواندن، سوره آل عمران را مى‌خواند تا رسيد به اين آيه: «آنان كه روز برخورد دو لشكر به شما پشت كرده و گريختند » سپس گفت
روز اُحُد پس از آن كه شكست خورديم، من فرار كردم و از كوه بالا مى‌رفتم به طورى كه احساس كردم كه همانند بزكوهى پرش و خيزش دارم و به شدت تشنه شده بودم، شنيدم مردى مى‌گفت: محمد
كشته شد، گفتم: هر كس بگويد محمد كشته شد، او را مى‌كشم،
به كوه پناه آورده و همه بالاى كوه جمع شديم، در اين هنگام بود كه اين آيه نازل شد
درالمنثور
تفسیر طبری
:اما اعتراف فخر رازى از بزرگترين عالمان اهل سنت ، او مى‌نويسد
ومن المنهزمين عمر ، الا أنه لم يكن في أوائل المنهزمين ولم يبعد ، بل ثبت على الجبل إلى أن صعد النبي صلى الله عليه وسلم ، ومنهم أيضا عثمان انهزم مع رجلين من الأنصار يقال لهما سعد وعقبة ، انهزموا حتى بلغوا موضعا بعيدا ثم رجعوا بعد ثلاثة أيام
« از فرار كنندگان درجنگ احد عمر بود ؛ او خيلي دور نرفته بود ؛ بلكه بر بالاي كوه ماند تا رسول خدا به آن جا آمد . و نيز از فرار كنندگان عثمان بود كه با دو نفر انصاري به نام سعد و عقبه فرار كرده بودند ؛ آن ها آن قدر دور فرار كردند كه برگشتشان سه روز طول كشيد »
الرازي الشافعي، فخر الدين محمد بن عمر التميمي (متوفاي604هـ)، التفسير الكبير أو مفاتيح الغيب، ج 9، ص 42، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت، الطبعة: الأولى، 1421هـ - 2000م
================
:به اعتراف جالب ابن ابی الحدید هم توجه کنید
لبیک به ندای شیطان!!!!
:ابن ابی الحدید سنی از واقدی نقل می‌کند
هنگامی که شیطان بانگ زد که محمد کشته شد، مردم پراکنده شدند و از جمله فرارکنندگان عمر و عثمان بود
شرح ابن ابی الحدید ج۱۵ ص۲۴
غرائب القرآن در حاشیه جامع البیان ج۴ ص۱۱۳
قـــــــــــــــضاوت در مورد جایگاه خلفا با شـــــــــــــــــما
منبع : کانال برهان و نقد علمی ادیان و فرق ضاله
