ابو جعفر شامى گويد: مردى در شام كه نامش هلقام بن أبى هلقام بود براى من حديث كرد كه :
«نزد امام موسى كاظم عليه السّلام رفتم و به آن حضرت گفتم: فدايت گردم دعاى جامعى كه مشتمل بر خير دنيا و آخرت بوده و در عين حال مختصر باشد به من بياموز،
پس آن حضرت فرمود: پس از هر نماز صبح تا زمانى كه خورشيد طلوع كند اين دعا را بخوان:
«سبحان اللّٰه العظيم و بحمده، استغفر اللّٰه و اسأله من فضله»
(يعنى بپاكى ياد ميكنم و منزّه ميدانم خداوند بزرگوار خود را و حمد او ميكنم، و از خداوند طلب ميكنم كه مرا ببخشايد و از گناهانم درگذرد و از فضل خداوند مى‌خواهم كه در دنيا و عقبى با من به تفضّل عمل نمايد).
هلقام گويد: من از همۀ خويشان خود بدحال‌تر و سخت‌روزگارتر بودم پس از مداومت بر اين دعا ناگهان شخصى كه چنين گمانى نمى‌بردم، از خويشانم فوت شد و ميراثى از او بمن رسيد در حالى كه نميدانستم با او خويشى دارم، و امروز من از نظر مال و توانگرى بهترين وضع را در ميان خويشان خود دارم و اين پيش آمد نبود مگر از اثر آن دعائى كه مولايم موسى بن جعفر عليهما السّلام بمن آموخته بود.
دعاء جامع موجز للدنيا و الاخرة
أَبُو جَعْفَرٍ اَلشَّامِيُّ قَالَ حَدَّثَنِي رَجُلٌ بِالشَّامِ يُقَالُ لَهُ هِلْقَامُ بْنُ أَبِي هِلْقَامٍ قَالَ:
أَتَيْتُ أَبَا إِبْرَاهِيمَ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ فَقُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ عَلِّمْنِي دُعَاءً جَامِعاً لِلدُّنْيَا وَ اَلْآخِرَةِ وَ أَوْجِزْ
فَقَالَ قُلْ فِي دُبُرِ اَلْفَجْرِ إِلَى أَنْ تَطْلُعَ اَلشَّمْسُ
سُبْحَانَ اَللَّهِ اَلْعَظِيمِ وَ بِحَمْدِهِ أَسْتَغْفِرُ اَللَّهَ وَ أَسْأَلُهُ مِنْ فَضْلِهِ
قَالَ هِلْقَامٌ لَقَدْ كُنْتُ مِنْ أَسْوَإِ أَهْلِ بَيْتِي حَالاً فَمَا عَلِمْتُ حَتَّى أَتَانِي مِيرَاثٌ مِنْ قِبَلِ رَجُلٍ مَا ظَنَنْتُ أَنَّ بَيْنِي وَ بَيْنَهُ قَرَابَةً وَ إِنِّي اَلْيَوْمَ لَمِنْ أَيْسَرِ أَهْلِ بَيْتِي وَ مَا ذَلِكَ إِلاَّ بِمَا عَلَّمَنِي مَوْلاَيَ اَلْعَبْدُ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ .
الکافي ج۲ ص۵۵۰
من لا یحضره الفقیه ج۱ ص۳۲۸
وسائل الشیعة ج۶ ص۴۷۶
