امام باقر(ع) فرمود: که پنجاه شب از رحلت رسول خدا(ص) گذشت، بیماری حضرت زهرا(س) آغاز گردید، دریافت که این بیماری خبر از مرگ می دهد، از این رو به علی (ع) وصیت کرد تا به آن اقدام نماید، و از علی (ع) پیمان گرفت که حتماً به وصیت عمل کند، امیرمؤمنان که سخت غمگین و ناراحت بود، تمام گفتار و وصیت فاطمه (س) را به عهده گرفت که انجام دهد.
فاطمه (س) عرض کرد: ای ابوالحسن! رسول خدا(ص) با من عهد کرد که من اولین نفر از خاندانش هستم که به او می پیوندم، و چاره ای جز این نیست، بر فرمان خدا صبر کن و در برابر مقدرات الهی خشنود باش، مرا شبانه غسل بده و کفن کن و به خاک بسپار.
حضرت علی (ع) به وصیت فاطمه (س) عمل کرد.
ابن عباس می گوید: فاطمه (س) فرمود: رسول خدا(ص) را در خواب دیدم، و آنچه را که بعد از آن حضرت بر ما روا داشتند، به آن حضرت گفتم و شکایت نمودم.
رسول خدا(ص) به من فرمود:برای شما خانه ابدی آخرت است که برای پرهیزگاران آماده شده است، و تو به زودی نزد ما می آیی!(260)

260) 1. رنج ها و فریادهای فاطمه (س) ص 228 و 229

نوشتن دیدگاه