95. و النجم اذا هوی ما ضل صاحبکم و ما غوی و ما ینطق عن الهوی ان هو الا وحی یوحی
سوگند به ستاره هنگامی که غروب می کند، که هرگز دوست شما (محمد) منحرف نشده و مقصد را گم نکرده است و هرگز از روی هوای نفس سخن نمی گوید. آن چه می گوید، چیزی جز وحی، که بر او نازل شده، نیست.
سیوطی، دانشمند معروف اهل سنت، در تفسیر درالمنثور(289) نقل می کند:
روزی رسول خدا دستور داد همه درهای خانه هایی که به داخل مسجد پیامبر گشوده می شد، بسته شود مگر در خانه علی، این امر، بر مسلمانان گران آمد تا آن جا که حمزه، عموی پیغمبر از این کار گله کرد که چگونه در خانه عمویت، ابوبکر، عمر و عباس را بستی، اما در خانه پسر عمویت را باز گذاردی (و او را بر دیگران ترجیح دادی)؟
هنگامی که پیامبر متوجه شد که این امر بر آنان گران آمده است، مردم را به مسجد دعوت فرمود و خطبه بی نظیری در تمجید و توحید خداوند ایراد کرد و سپس افزود:
أیها الناس، ما أنا سددتها، و لاأنا فتحتها، و لاأنا أخرجتکم و أسکنته، ثم قرأ - والنجم اذا هوی ما ضل صاحبکم و ما غوی و ما ینطق عن الهوی ان هو الا وحی یوحی.
ای مردم! من شخصاً درها را نبستم و نگشودم، و من شما را از مسجد بیرون نکردم، و علی را ساکن ننمودم (آن چه بود، وحی الهی و فرمان خدا بود).
سپس این آیات را تلاوت کرد:
والنجم اذا هوی....
این حدیث، که بیانگر مقام والای امیرمؤمنان، علی (علیه السلام) در میان همه امت اسلامی، بعد از شخص پیامبر است، نشان می دهد که نه تنها گفته های پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) بر طبق وحی است، بلکه اعمال و کردار او نیز چنین است.(290)
289) درالمنثور، ج 6، ص 122 (با اندکی تلخیص) (به نقل از: تفسیر نمونه، ج 22، ص 481 - 482).
290) تفسیر نمونه، ج 22، ص 482.
