امام صادق (علیه السلام) فرمود:
اصل خراب البدن ترک العشاء.(17)
ریشه خرابی - و ضعیف شدن - بدن نخوردن غذای شب است.
قال شهاب بن عبد ربه: شکوت الی ابی عبدالله (علیه السلام) ما القی من الاوجاع و التخم فقال لی: تغد و تعش و لا تاکل بینها شیئا فان فیه فساد البدن، اما سمعت الله عزوجل یقول: لهم رزقهم فیها بکره و عشیا.(18)
شهاب پسر عبد ربه گفت: به امام صادق (علیه السلام) از سنگینی غذا و عارض شدن درد بر خودم شکایت کردم، آن حضرت فرمود: صبحانه و شام بخور، اما بین آن چیزی نخور؛ زیرا فساد و تباهی بدن را به دنبال دارد.
آیا کلام خداوند را نشنیدی که فرمود: برای آنها در بهشت در هر صبح و شام روزیشان مهیاست.
قال سلیمان بن جعفر الجعفری: کان الوالحسن (علیه السلام) لایدع العشاء ولو بکعکه و کان یقول (علیه السلام): انه قوه للجسم.(19)
سلیمان بن جعفر می گوید: اما کاظم (علیه السلام) هیچ گاه خوردن غذای شب را ترک نمی کرد، اگرچه تکه ای نان خشک بود و می فرمود: غذای شب، نیروی بدن است.
اگر چه در روایات بر خوردن غذا در شب تاکید و توصیه شده که انسان گرسنه نخوابد و حتما غذایی بخورد، ولی باید توجه داشت که آن روایات، هرگز پرخوری در شب را توجیه نمی کند؛ زیرا پرخوری در هر زمانی ناپسند است، و در شب ناپسند بوده و سنگینی و کسالت را در پی دارد، و از آثار آن، موفق نشدن بر مناجاتهای شبانه و نمازهای نافله یا قضا شدن نماز صبح شمرده شده است.
17) الکافی: ج 2، ص 288، ح 2.
18) همان.
19) همان.
