خانواده

وفاء به وعده؛ همچنانکه نزد عقلاء ممدوح و خلف آن مذموم است؛ در اسلام به وفاء آن ترغیب و تحریص و از خلف آن منع شده است.
قرآن کریم :
(1) ای کسانی که ایمان آورده اید چرا می گویید (و وعده می دهید) چیزی را که نمی کنید، این (عمل) که بگویید (و وعده بدهید) چیزی را که نمی کنید نزد خدا بسیار سخت مبغوض است.
«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ مَا لَا تَفْعَلُونَ كَبُرَ مَقْتًا عِنْدَ اللَّهِ أَنْ تَقُولُوا مَا لَا تَفْعَلُونَ».
(صف ،2 و 3)
روایات :
(1) از امام صادق (علیه السلام): وعده مؤمن به برادر ایمانیش، نذری است که کفاره ای بر آن نیست (یعنی اگر خلف کند، با هیچ کفاره ای جبران آن، نتواند کرد) پس هر که خلف وعده کند، در واقع به خلق با خدا شروع کرده و به بغض شدید او دچار شده و این است قول خداوند متعال که فرموده: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ مَا لَا تَفْعَلُونَ كَبُرَ مَقْتًا عِنْدَ اللَّهِ أَنْ تَقُولُوا مَا لَا تَفْعَلُونَ».
«عدة المؤمن اخاه نذر لاکفارة له فمن اخلف فبخلف الله بدء و لمقته تعرض و ذلک قوله تعالی یا ایها الذین آمنوا لم تقولون ما لاتفعلون کبر مقتاً عندالله ان تقولوا مالاتفعلون».
(وسائل الشیعه، ج 2، ص 222)
(2) از امیرالمؤمنین علی (علیه السلام): خلف وعده موجب شدت بغض است نزد خداوند و مردم، خداوند متعال فرموده: «كَبُرَ مَقْتًا عِنْدَ اللَّهِ أَنْ تَقُولُوا مَا لَا تَفْعَلُونَ».
«الخلف یوجب المقت عندالله الناس، قال الله تعالی: کبر مقتاً عندالله ان تقولوا ما لاتفعلون».
(نهج البلاغه، عهدنامه امیرمؤمنین به مالک اشتر)
(3) از رسول خدا (صلی الله علیه و اله و سلم): هر که به خدا و روز آخرت ایمان آورد، هر گاه وعده کند باید وفاء کند.
«من کان یؤمن بالله و الیوم الاخر فلیف اذا وعده».
(وسائل الشیعه، ج 2، ص 222)
(4) از رسول خدا (صلی الله علیه و اله و سلم): سه (حالت) است که در هر کس باشد منافق است گرچه روزه بگیرد و نماز بخواند و به گمان خود مسلمان باشد: کسی که چون امین قرار داده شود، خیانت کند؛ و چون خبر دهد، دروغ گوید؛ و چون وعده دهد، خلف کند.
«ثلاث من کن فیه کان منافقاً و ان صام و صلی و زعم انه مسلم: من اذا ائتمن خان، و اذا حدث کذب، و اذا وعد اخلف».
(وسائل الشیعه، ج 2، ص 466)
(5) از امام صادق (علیه السلام): مؤمن برادر مؤمن و چشم او و راهنمای اوست، خیانت و ستم و خدعه و خلف وعده به او نمی کند.
«المومن اخ المومن عینه و دلیله لایخونه و لایظلمه و لایغشه و لایعده عدة فیخلفه».
(وسائل الشیعه، ج 2، ص 288)
(6) از رسول خدا (صلی الله علیه و اله و سلم): کسی که با مردم معامله کند و به آنان ظلم نکند، و سخن با مردم گوید و دروغ نگوید، و وعده به آنان دهد و خلف نکند؛ از کسانی است که مروتش کامل و عدالتش ظاهر و اخوتش واجب و غیبتش حرام شده است.
«من عامل الناس فلم یظلمهم و حدثهم فلم یکذبهم و وعدهم فلم یخلفهم فهو ممن کملت مروته و ظهرت عدالته و وجبت اخوتهه و حرمت غیبته».
(وسائل الشیعه، ج 2، ص 417)

نوشتن دیدگاه