خانواده

در موضوع وفاء به پیمان، نسبت به هر کس که باشد، در اسلام اهمیت زیادی داده شده و از شکستن پیمان، منع شدید شده است.
قرآن کریم :
(1) ای کسانی که ایمان آورده اید به عهد و پیمانها وفا کنید.
«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَوْفُوا بِالْعُقُودِ».
(مائده، 1)
(2) در اوصاف مؤمنین رستگار می فرماید: و کسانی که امانتها و پیمان خود را رعایت کننده اند.
«قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ (الی ان قال تعالی) وَ الَّذينَ هُمْ لِأَماناتِهِمْ وَ عَهْدِهِمْ راعُونَ».
(مومنون، 8)
(3) به عهد و پیمان وفا کنید که البته به آن (در قیامت) بازخواست خواهید شد.
«وَ أَوْفُوا بِالْعَهْدِ إِنَّ الْعَهْدَ كَانَ مَسْئُولًا».
(اسراء، 34)
(4) پس از آنکه در آیات اوّل سوره توبه به مشرکین معاهد که نقض عهد نموده بودند، اخبار و اعلام برائت و بیزاری از جانب خداوند و رسول می شود و فقط تا چهار ماه به آنان مهلت عدم تعرض داده می شود، می فرماید: مگر آن مشرکینی که با ایشان معاهده کردید؛ سپس آنها چیزی از شرایط عهدنامه را کم نکردند و احدی از دشمنان شما را بر ضرر شما کمک ننمودند؛ پس عهد آنان را تا آخر مدت معاهده، وفا و تمام کنید که (وفا به عهد در این مورد از تقوی است و) هر آینه خداوند متقین و پرهیزگاران را دوست می دارد.
«إِلَّا الَّذِينَ عَاهَدْتُمْ مِنَ الْمُشْرِكِينَ ثُمَّ لَمْ يَنْقُصُوكُمْ شَيْئًا وَ لَمْ يُظَاهِرُوا عَلَيْكُمْ أَحَدًا فَأَتِمُّوا إِلَيْهِمْ عَهْدَهُمْ إِلَى مُدَّتِهِمْ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَّقِينَ».
(توبه، 4)
(5) درباره دسته ای از مؤمنین مکه که به مدینه هجرت ننموده بودند، می فرماید: اگر ایشان از شما (ساکنین مدینه) در دین طلب یاری کنند، پس بر شماست یاریشان کنید؛ مگر بر ضرر قومی (از کفار) که میان شما و ایشان عهد و پیمانی باشد (که در این صورت یاری کردن، حتی به مسلمین، جایز نیست) و خداوند به آنچه می کنید، بیناست.
«وَ إِنِ اسْتَنْصَرُوكُمْ فِي الدِّينِ فَعَلَيْكُمُ النَّصْرُ إِلَّا عَلَى قَوْمٍ بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَهُمْ مِيثَاقٌ وَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ».
(انفال، 72)
روایات :
(1) از امام صادق (علیه السلام): سه چیز است که خداوند برای احدی از مردم در آنها رخصتی قرار نداده است: اداء امانت به نیکوکار و بدکار، وفاء به عهد به نیکوکار و بدکار، نیکی به پدر و مادر چه نیکوکار باشند چه بدکار.
«عن الصادق (علیه السلام): ثلاث لم یجعل الله لاحد من الناس فهین رخصة: اداء الامانة الی البر و الفاخر، و الوفاء بالعهد للبرو الفاجر، و بر الوالدین برین کانا او فاجرین».
(وسائل الشیعه، ج 2، ص 641، باب 2؛ به نقل از خصال صدوق)
(2) امام باقر (علیه السلام): سه چیز است که خداوند در آنها رخصتی قرار نداده است: اداء امانت نسبت به نیکوکار و بدکار، وفاء به عهد نسبت به نیکوکار و بدکار، نیکی به پدر و مادر چه نیکوکار باشند و چه بدکار.
«عن الباقر (علیه السلام): ثلاث لم یجعل الله فیهن رخصة: اداء الامانة للبر و الفاجر، و الوفاء بالعهد للبر و الفاجر، و بر الوالدین برین کانا اوفاجرین».
(وسائل الشیعه، ج 2، ص 48؛ به نقل از کلینی)

نوشتن دیدگاه