1- در كتاب وقايع الايام از رسول خدا (صلى الله عليه و آله) منقول است كه فرمود: (ألمنان بما يعطى لا يكلمه الله و لا ينظر اليه و لا يزكيه ؛ كسى كه چيزى بدهد و منت گذارد، خداوند تعالى با او سخن نگويد و به او نظر نكرده و او را تزكيه نكند).
2- عبدالرحمن سلمى روايت كرده است كه حضرت رسول (صلى الله عليه و آله) فرمود: (چون سائل (فقير) سؤال (طلب) كند، او را رد نكنيد، تا از آن فارغ شود، و اگر خواستى او را جواب كنى ، جوابت با وقار و نرمى باشد، يا در حد اين كه چيز اندكى به او بذل نمایى ، چون با اين عمل ، زمانى بر شما مى رسد كه سائلى سراغ شما آيد (كه از انس باشد نه از جن) و نگاه مى كنند و شما را در نعمتى مى بينند كه خداى با شما كرده است .
3- راوى گويد كه روزى حضرت على (عليه السلام) و خضر (عليه السلام) به هم رسيدند اميرالمؤمنين (عليه السلام) خطاب به خضر (عليه السلام) عرض ‍ كرد: خواستم سخنى حكمت آميز از تو ياد گيرم .
خضر (عليه السلام) گفت : (ما أحسن عطف الاغنياء على الفقراة رغبة فى ثواب الله ؛ چقدر زيباست مهربانى و شفقت ثروتمندان بر فقرا و بيچارگان به اميد ثواب خداوند.)
در جواب اميرمؤمنان (عليه السلام) فرمود: دانى از آن زيباتر و بهتر چيست؟
خضر (عليه السلام) گفت : بگو
حضرت على (عليه السلام) فرمود: (و أحسن من ذلك تيه الفقراء على الاغنياء ثقة بالله ؛ بهتر و زيباتر از اين ، تكبر بيچارگان و درماندگان بر توانگران است از روى اعتمادى كه به خداوند متعال دارند.)
خضر (عليه السلام) گفت : اين جمله را بايد با قلم زرين بنويسند.(1)
4- حضرت رسول (صلى الله عليه و آله) فرمود: خداوند با سه دسته سخن نمى گويد: (ألمنان الذى لا يعطى شيئا الا بمنة... ؛ كسى كه بخشش نمی كند مگر همراه منت گذاشتن ...)(2)
5- امام صادق (عليه السلام) فرمود: (من أنفق ماله ابتغاء مرضات الله ثم امتن على من تصدق عليه كان كمن قال الله تعالى : أيود أحدكم أن تكون له جنة من نخيل و أعناب تجرى من تحتها الانهار و له فيها من كل الثمرات فاصابه الكبر و له ذرية ضعفاء فاءصابه اعصار فيه نار فاحترقت ؛ كسى كه مالش را براى جلب رضاى خدا انفاق كند سپس بر كسى كه صدقه را اخذ كرده است منت گذارد مانند كسى است كه خداى بزرگ در اين آيه فرموده است : آيا كسى از شما دوست دارد كه باغى از درختان خرما انگور داشته باشد كه از زير درختان آن ، نهرها بگذرد، و براى او در آن (باغ)، از هرگونه ميوه اى وجود داشته باشد، در حالى كه به سن پيرى رسيده و فرزندانى (كوچك و ضعيف) دارد، (در اين هنگام)، گردبادى (كوبنده)، كه در آن آتش (سوزانى است)، به آن برخورد كند و شعله ور گردد و بسوزد؟! (هيمن طور است حال كسانى كه انفاق هاى خود را براى شما آشكار مى سازد؛ شايد بينديشيد (و با انديشه ، راه حق را بيابيد)!)(3)
6- رسول اكرم (صلى الله عليه و آله) فرمود: (من اسدى الى مؤمن معروفا ثم آذاه بالكلام أو من عليه فقد أبطل الله صدقته)؛(4) هركه چيزى به مؤمنى ببخشد سپس او را با سخن بيازارد و يا بر او منت گذارد خداى تعالى صدقه اش را باطل كند.
7- رسول خدا (صلى الله عليه و آله) فرمود: من اصطنع الى أخيه معروفا فامتن به أحبط الله عمله و ثبت وزره ، و لم يشكر له سعيه ؛(5) هركه به برادر مؤمن خويش چيزى ببخشد و او را ممنون خود گرداند خدا عملش ‍را باطل و وبال و گناهش را ثابت كند و سعيش را مشكور نخواهد ساخت .
8- پيغمبر اكرم (صلى الله عليه و آله) فرمود: ان الله تبارك و تعالى كره لى ست خصال و كرهتهن للأوصياء من ولدى و أتباعهم من بعدى : العبث فى الصلاه . و الرفث فى الصوم ، و المن بعد الصدقة ، و اتيان المساجد جنبا، و التطلع فى الدور، و الضحك بين القبور؛(6) همانا خداى تبارك و تعالى شش خصلت را براى من نپسنديده و من هم براى فرزندانم كه وصى من مى باشند و پيروان آنان نمى پسندم : بازى كردن در نماز، و جماع در روزه ، و منت گذارى پس از صدقه ، و به حالت جنابت به مسجد رفتن ، و نگاه كردن به خانه هاى مردم ، و خنديدن در قبرستان ها.
9- امام صادق (عليه السلام) فرمود: لا يدخل الجنة العاق لوالديه ، و المدمن الخمر، و المنان بالفعال للخير اذا عمله ؛(7) كسى كه نسبت به پدر و مادرش نافرمان باشد و شخص مى گسار، و آن كس كه كار خوبى كرده ولى بر مردم منت مي گذارد وارد بهشت نمى شوند.
10- امام صادق (عليه السلام) از پدران بزرگوارش (عليه السلام) روايت فرموده : كه رسول خدا (صلى الله عليه و آله) فرموده است : لا تقوم الساعة حتى تكون الصلاة منا، و الأمانة مغمنا، و الزكاة مغرما الخبر؛(8) قيامت بر پا نمى شود تا آن كه نمازگزاردن منت باشد، و امانت غنيمت به شمار آيد و زكات غرامت و زيان شمرده شود.
11- امام صادق (عليه السلام) فرمود: ان كانت لك يد عند انسان فلا تفسدها بكثرة المنن و الذكر لها و لكن اتبعها بافضل منهما فان ذلك اجمل بك فى اخلاقك و اوجب للثواب فى آخرتك ؛(9) اگر بخششى به كسى كردى با منت گذارى بسيار و يادآورى آن را تباه مگردان بلكه در تعقيب آن نيز بخشش نيكوتر كن زيرا اين روش براى اخلاق تو زيبنده تر و بيشتر موجب ثواب و پاداش آخرت تو می گردد.
12- اميرالمؤمنين (عليه السلام) فرمود: الجود من كرم الطبيعة و المن تفسد الصنيعة ؛(10) بخشش از كرامت طبيعت آدمى است و منت گذارى بخشش را تباه مى سازد.
13- رسول اكرم (صلى الله عليه و آله) فرمود: ثلاثة لا يكلمهم الله عزوجل : المنان الذى لا يعطى شيئا الا بمنة و المسبل ازاره ، و المنفق سلعته بالحلف الفاجر؛(11) با سه تن خداى عزوجل سخن نفرمايد: كسى كه چيزى به ديگرى نمى بخشد مگر با منت گذاشتن ، و كسى كه جامه اش روى زمين مى كشد، و فروشنده اى كه با سوگند دروغ متاع خود را به مصرف فروش برساند.
14- رسول خدا (صلى الله عليه و آله) در وصيت خود به اميرالمؤمنين (عليه السلام) فرمود: يا على : كره الله عزوجل لامتى العبث فى الصلاة و اممن فى الصدقة ؛(12) يا على خداى عزوجل بازى در نماز و منت گذارى در صدقه را براى امت من نپسنديده است .
**********************************
1- بحارالانوار، ج 39، روايت 4.
2- بحارالانوار، ج 96، ص 141، روايت 6.
3- بحارالانوار، ج 96، ص 143، روايت 8.
4- بحارالانوار، ج 93، ص 142.
5- بحارالانوار، ج 93، ص 141.
6- بحارالانوار، ج 96، ص 140.
7- بحارالانوار، ج 96، ص 141.
8- بحارالانوار، ج 96، ص 28.
9- بحارالانوار، ج 75، ص 283.
10- بحارالانوار، ج 74، ص 141.
11- بحارالانوار، ج 74، ص 141.
12- جامع احاديث الشيعه ، ج 8، ص 422.

نوشتن دیدگاه