1- خداى تعالى فرموده است : ففدية من صيام او صدقة او نسك ...؛ و از آن فدا كند به روزه داشتن يا صدقه دادن يا كشتن گوسفند...(1)
2- خداى تعالى فرموده است : قول معروف و مغفرة خير من صدقة يتبعها اذى والله غنى حليم ؛ فقير سائل را به زبان خوش و طلب آمرزش رد كردن بهتر است تا آن كه صدقه دهند و از پى آن آزار كنند خداوند (از اطاعت و صدقه ) خلق بى نياز و بر (عصيان و بخل) آنان بردبار است .(2)
3- خداى تعالى فرموده است : لا خير فى كثير من نجويهم الا من امر بر صدقة او معروف او اصلاح بزين الناس ...؛ هيچ فايده و خيرى در سخنان سرى آن ها نيست مگر آن كه كسى در صدقه دادن و نيكویى كردن و اصلاح ميان مردم سخن سرى گويد...(3)
4- خداى تعالى فرموده است : خذ من اموالهم صدقة تطهرهم و تزكيهم بها و صل عليهم ...؛ اى رسول ما تو را از مؤمنات صدقات را دريافت دار تا بدان صدقات نفوس آن ها را (از پليدى و حب دنيا) پاك و پاكيزه سازى و آن ها را به دعاى خير ياد كن ...(4)
5- خداى تعالى فرموده است : يا ايها الذين امنوا اذا ناجيتهم الرسول فقدموا بين يدى نجويكم صدقة ...؛ اى اهل ايمان هرگاه بخواهيد كه با رسول سخن سرى گویيد (يا سؤالى كنيد) پيش از اين كار بايد (مبلغى) صدقه دهيد.(5)
6- خداى تعالى فرموده است : ان تبدوا الصدقات فنعما هى و ان تخفوها و تؤ توها الفقراء فهو خير لكم ...؛ اگر به مستحقان آشكارا انفاق صدقات كنيد كارى نيكوست ليكن اگر در پنهانى به فقيران (آبرومند) رسانيد نيكوتر است ...(6)
7- خداى تعالى فرموده است : يمحق الله الربوا و يربى الصدقات و الله لا يحب كل كفار اثيم ؛ خداوند سود ربا را نابود گرداند (كه ربا جز لعنت و شقاوت در دنيا و آخرت سودى ندارد) و صدقات را افزونى بخشد و خدا دوست ندارد مردم سخت بى ايمان گنه پيشه را (كه رباخوار و حريص و بخيلند).(7)
8- خداى تعالى فرموده است : انما الصدقات للفقراء و المساكين و العاملين عليها و المؤلفة قلوبهم و فرى الرقاب و الغارمين و فرى سزبيا الله فريضة من الله و الله عليم حكيم ؛ مصرف صدقات منحصرا مختص ‍ به اين هشت طايفه است : فقيران و عاجزان و متصديان اداره صدقات و براى تأليف قلوب (يعنى براى متمايل كردن بيگانگان به دين اسلام) و آزادى بندگان و قرض داران و در راه خدا (يعنى در راه تبليغ و رواج دين خدا) و در راه ماندگان اين مصارف هشت گانه فرض و حكم خداست كه خدا بر تمام حكم و مصالح امور آگاه است .(8)
9- خداى تعالى فرموده است : يا ايها الذين امنوا لا تبطلوا صدقاتكم بالمن و الاذى ...؛ اى اهل ايمان صدقات خود بسبب منت و آزار تباه نسازيد...
علاوه بر اين در قرآن مجيد در آيه 10 سوره حديد آمده است :
((من ذى الذى يقرض الله قرضا حسنا فيضاعفه له و له أجر كريم ؛ كيست به خدا وام نيكو دهد (و از اموالى كه به او ارزانى داشته انفاق كند) تا خداوند آن را براى او چندين برابر كند؟ و براى او پاداش پر ارزشى است !))
خداوند متعال در اين آيه مى فرمايد: كيست كه به خداوند قرض دهد يعنى مالش را به اميد عوض ، انفاق كند و علت اين كه در اين جا به جاى انفاق از قرض نام برده شده است ، اين است كه قرض ، دينى است كه واجب است عوض آن پرداخت گردد و انفاق هم امرى است كه لازم است در مقابلش ‍ اجر و پاداش منظور گردد.
بنابراين انفاق كننده مانند كسى است كه وام مى دهد. آن هم ((قرضا حسنا؛ وامى نيكو)) كه از روى رضايت نفس و اخلاص در بهترين راه ها صرف گردد. كه در اين صورت خداوند اجر و پاداش او را چندين برابر مى گرداند.
**********************************
1- قرآن كريم ، بقره ، 196.
2- قرآن كريم ، بقره ، 263.
3- قرآن كريم ، نساء، 114.
4- توبه ، 103.
5- مجادله ، 12.
6- بقره ، 271.
7- بقره ، 276.
8- توبه ، 60.

نوشتن دیدگاه