روی عن الحسن بن علی بن ابی طالب (علیه السلام) انه قال: جاء نفر من الیهود الی رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) فساله اعلمهم عن مسائل، فکان فیما ساله انه قال له: لای شی ء فرض الله عزوجل الصوم علی امتک بالنهار ثلاثین یوماً، و فرض الله علی الامم اکثر من ذلک؟ فقال النبی (صلی الله علیه و آله و سلم): ان آدم (علیه السلام) لما اکل من الشجره بقی فی بطنه ثلاثین یوماً، ففرض الله علی ذریته ثلاثین یوماً الجوع و العطش، و الذین یاکلونه باللیل تفضل من الله تعالی علیهم، و کذلک کان علی آدم (علیه السلام)، ففرض الله ذلک علی امتی، ثم تلا هذه الایه: کتب علیکم الصیام کما کتب علی الذین من قبلکم لعلکم تتقون ایاماً معدودات... .(1)
قال الیهودی: صدقت یا محمد! فما جزاء من صامها؟ فقال النبی (صلی الله علیه و آله و سلم): ما من مؤمن یصوم شهر رمضان احتساباً الا اوجب الله تبارک و تعالی له سبع خصال اولها: یذوب الحرام فی جسده، و الثانیه: یقرب من رحمه الله عزوجل و الثاثه: یکون قد کفر خطیئه آبیه آدم، و الرابعه: یهون الله علیه سکرات الموت، و الخامسه: امن من الجوع و العطش یوم القیامه: و السادسه: یوئیه الله براءه من النار، و السابعه: یطمعه الله من طیبات الجنه: قال: صدقت یا محمد!؛(2)
از امام حسن بن علی (علیه السلام) روایت شده که فرمود: روزی جمعی از یهودیان خدمت پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) آمدند، دانا و دانشمند آنان از پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) مسائلی پرسید: از جمله آن پرسش ها این بود که چرا خداوند واجب کرده بر امت تو روزه گرفتن را به مدت سی روز در حالی که بر امت های دیگر بیشتر از آن واجب شده است؟
پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: هنگامی که آدم (علیه السلام) از درخت ممنوعه خورد سی روز در شکمش باقی ماند، پس خداوند بر ذریه و فرزندان او سی روز گرسنگی و تشنگی را واجب کرد و آن چه از خوردنی ها در شب می خورند تفضل از جانب خداوند است و بر آدم (علیه السلام) نیز همین گونه سی روز واجب بود، سپس پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) این آیه را تلاوت فرمود:
نوشته شده بر شما روزه همان گونه که بر پیشینیان شما نوشته شده بود، شاید که تقوا پیشه کنید، روزهای شمرده شده و....
یهودی گفت: راست گفتی ای محمد، پاداش کسی که آن را روزه بدارد چیست؟ پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: هیچ مؤمنی نیست که ماه رمضان حساب شده روزه بگیرد، مگر این که خداوند برای او هفت خصلت لازم می دارد: اول، آن که حرام را از جسد او ذوب نموده و از بین می برد. دوم، به رحمت خدا نزدیکش می کند، سوم، گناه پدرش آدم را نابود کرده، چهارم، سکرات موت و جان دادن را بر او آسان سازد. پنجم، روز قیامت از گرسنگی و تشنگی در امان باشد. ششم برائت و آزادی از آتش جهنم نصیبیش کند، و هفتم این که خداوند غذاهای پاکیزه و طیبات بهشت به او می چشاند. یهودی گفت: راست گفتی ای محمد.
***********************************
1) بقره، آیات 183 - 184.
2) من لا یحضره الفقیه، ج 2، ص 4 - 43، ح 4.

نوشتن دیدگاه