شه سریر عزت و ولی کبریا علی
مدال سینه نبی وصی مصطفی علی
سفینه النجات را چراغ رهنما علی
کلید باب جنت و خزینۀ عطا علی

که در سر نماز شد فدایی خدا علی

علیست آن همای حق که کعبه آشیانه اش
علیست راز دار شب که سوز دل ترانه اش
جحیم آتشی است گر ز قهر تازیانه اش
گدایی بهشت ازو ز دوستان بهانه اش

به یک بهانه می کند بهشت را عطا علی

علی که مرد اول تمدن جهان بود
علی که او ولایتش ز انّما عیان بود
به قلعۀ محبتش قدم زدن امان بود
علی امام مهربان برای شیعیان بود

به شرط آن که تا شود ز دوستان رضا علی

علیست شیر بیشه ای که نسبتش به داور است
علیست آن که در جدل به عالمی برابر است
علیست آن یداللهی که قهرمان خیبر است
علیست آن که پای او به شانۀ پیمبر است

پدیده ای است بی بدل به صنع کبریا علی

علی که او جهاد را به خاطر خدا کند
علی که او پیامبر برای او دعا کند
علی که ذوالفقار او قیامتی به پا کند
علی که تیغش از وسط حریف را دو تا کند

سزد که پای خود نهد به دوش مصطفی علی

علی که نیمه های شب به بینوا نوا دهد
به کودکان بی پدر میان خانه جا دهد
گرسنگان کوفه را به هر شبی غذا دهد
کدام شه شندیده ای که لقمه بر گدا دهد؟

که می دهد غذای خود به شخص بینوا علی

سکوت محض کوفه را چنان فرا گرفته بود
زگرد روی او مه تو گوییا گرفته بود
به حیرتم که آسمان چرا عزا گرفته بود
مگر ز موسی زمان خدا عصا گرفته بود

که زد زکوفه ناگهان بر آسمان ندا علی

تو ای یگانه محرم سکوت هر شب آسمان
تو ای همیشه بستر هزار کوکب آسمان
علیست میهمان تو فقط یک امشب آسمان
بیا ترحمی نما به حال زینب آسمان

که می شود ز زینب و حسین خود جدا علی

خلاصه نوزدهم مبارک صیام شد
حکومت و خلافت علی دگر تمام شد
نماز صبح شد سپس به کوفه ازدحام شد
به سوی مسجد از حرم چو رهسپار امام شد

که زنگی از خطر زند بگوش بی وفا علی

چو خواست رهبر جهان نماز خود ادا کند
تفکری نمود تا شروع از کجا کند
که باید او اشاره ای به زیر آن عبا کند
چو شیر مکر روبهی عیان و بر ملا کند

نگاهی از غضب کند به چهره خطا علی

درخت قد خمیده ای شکسته از نسیم شد
سر مقدس علی ز ضربتی دو نیم شد
برای جانشین او چه ماتمی عظیم شد
جگر خراش ناله زد حسین من یتیم شد

ببین چگونه می کند حسین را صدا علی

خوش زادم و غلامی درش مرا وظیفه است
وظیفه است خدمتم اگر بدون جیفه است
علیست رهبر من و خدای را خلیفه است
دلیل شأن و عزتش ز سوره شریف است

سزاست فخر می کند به خود ز هل اتی علی

شاعر : مرحوم استاد سيد حسن خوش زاد

نوشتن دیدگاه