آيه (22)   
 
ƒ(ثُمَّ إِذا شاءَ أَنْشَرَهُ)

ترجمه :[1]
 
تفسير :
پس از قبر[2]  ]تا[ زمانى كه مشيت حق تعلق گرفت، از قبر بيرون مى‌آيد كه روح به
همين بدن جسمانى تعلق مى‌گيرد و زنده مى‌شود كه يوم النشر و يوم الحشر و يوم البعث و يوم القيامة و يوم الساعة و يوم الحساب و يوم الجزايش گفتند: (يَوْمَ يَخْرُجُونَ مِنَ الاَْجْداثِ سِراعاً كَأَنَّهُمْ إِلى نُصُبٍ يُوفِضُونَ)[3] ، (يَخْرُجُونَ مِنَ الاَْجْداثِ كَأَنَّهُمْ جَرادٌ  
مُنْتَشِرٌ)[4] ، (فَإِذا هُمْ مِنَ الاَْجْداثِ إِلى رَبِّهِمْ يَنْسِلُونَ)[5] .
 
 
*    *    *

[1] .  سپس چون بخواهد او را برانگيزد.
[2] .  به تعبير ديگر: پس از خاكسپارى.
[3] .  روزى كه از گورهاى خود شتابان برآيند، گويى كه آنان به سوى پرچم‌هاى افراشته مى‌دوند.سوره معارج: آيه 43.
[4] .  چون ملخ‌هاى پراكنده از گورهاى خود بر مى‌آيند. سوره قمر: آيه 7.
[5] .  پس بناگاه از گورهاى خود شتابان به سوى پروردگار خويش مى‌آيند. سوره يس: آيه 51.

نوشتن دیدگاه