آيات (28 - 29)      

ƒرَفَعَ سَمْكَها فَسَوّاها
ƒوَ أَغْطَشَ لَيْلَها وَ أَخْرَجَ ضُحاها
 
ترجمه :
28. بلند و رفيع قرار داد طاق او را، پس تسويه فرمود كه خلل و فرج نداشته باشد.
29. و تاريك كرد نور او را در شب و درآورد روشنايى او را در روز[1] .
 
 
تفسير :
]آفرينش شگفت‌انگيز آسمان‌ها[
(رَفَعَ سَمْكَها) آسمان را خداوند براى انسان و اهل زمين طاق بسيار مرتفعى قرار داد كه در خبر است كه: از صفحه زمين تا آسمان اول پانصد سال راه است[2]  كه  

كسى پياده رود يا سواره و همچنين از آسمان اول تا دوم و هكذا تا هفتم، ولى قدرت الهى اينكه طرفة العين ملائكه صعود نزول مى‌كنند، و همچنين در ليلة المعراج پيغمبرش را برد تا قاب قوسين او ادنى[3] ، و توهّم نشود كه چگونه مى‌شود جايى كه
آصف بن برخيا[4]  تخت بلقيس[5]  را از شهر سبأ[6]  طرفة العين نزد سليمان حاضر كند،       
 
 
و اصحاب خاص حضرت بقية الله(عجّل الله فرجه) طرفة العين از اطراف دنيا نزد او حاضر مى‌شوند، خداى آن‌ها قدرت دارد بنده خود را در يك شب تا به كجا ببرد.
(فَسَوّاها) تسويه محكم كارى است كه شكست بر ندارد، خراب نشود، سقوط نكند، رخنه پيدا نكند تمام اين كرات جويه. (وَ أَغْطَشَ لَيْلَها) يعنى در شب كه كره زمين پشت مى‌كند با كره شمس اين قسمت مسكونى شب تاريك ظلمانى مى‌شود. (وَ أَخْرَجَ ضُحاها) و چون رو به خورشيد مى‌كند روز روشن نورانى مى‌شود و شرح آن را مكرر در ذيل آيات بيان كرده‌ايم.

[1] .  ترجمه ديگر: سقفش را برافراشت و آن را به اندازه معيّن درست كردƒ 28 و شَبَش را تيره و روزشرا آشكار گردانيدƒ 29.
[2] .  ر.ك: تفسير ابن ابى‌حاتم: ج10، ص3373؛ تفسير سمرقندى: ج3، ص31؛ عمدة القارى: ج4،ص43 و بحار الأنوار: ج7، ص123.
[3] .  اشاره به آيه 9 سوره نجم: (فَكانَ قابَ قَوسَين أو أدْنى).
[4] . آصف بن برخيا: وزير يا كاتب يا نديم حضرت سليمان. تقريباً در همه روايات و داستان‌هايى كهضمن آن‌ها از اين شخصيت تاريخى ياد شده، به آيه 40 از سوره نمل اشاره شده است. سليمان ازياران خود خواست كه پيش از وارد شدن ملكه سبأ تخت او را در پيشگاه وى حاضر آورند و يكىاز ملازمان وى گفت كه در يك چشم بر هم زدن اين مهم را انجام خواهد داد. مفسران درباره كسىكه چنين پيشنهادى داده اتفاق ندارند و برخى او را جبرئيل و برخى مثل ابن عباس وى را آصف بنبرخيا دانسته‌اند كه بر اسم اعظم آگاهى داشته است. گفته شده وى معلم روزگار كودكى حضرتسليمان بوده است و چون اسم اعظم خدا را مى‌دانسته، حق را بدين نام مى‌خوانده و دعايش اجابتمى‌شده است. ر. ك: دائرة المعارف بزرگ اسلامى: مدخل «آصف بن برخيا».
[5] .  توضيحى درباره بلقيس در همين تفسير: ج15، ص332، ذيل تفسير آيه 23 سوره نمل گذشت.
[6] .  توضيح مختصرى درباره شهر سبأ در همين تفسير: ج17، ص381، پاورقى(2)، ذيل تفسير آيه15 سوره سبأ گذشت.

نوشتن دیدگاه