همچنين مرحوم شيخ صدوق، طوسى، راوندى وبرخى ديگر به نقل از شخصى به نام اءبومحمّد فرزند وجناء حكايت نمايند:
روزى در كنار كعبه الهى زير ناودان طلا در مقابل عظمت خداوند متعال سر به سجده نهاده ومشغول دعا وگريه وزارى بودم، ناگهان متوجّه شدم شخصى مرا تكان داد وسپس اظهار داشت: اى حسن بن وجناء! بلند شو.
وقتى بلند شدم، ديدم يك جاريه اى بسيار لاغر وضعيف كه قريب چهل سال داشت، نزد من ايستاده وگفت: همراه من بيا.
پس دنبال او به راه افتادم تا آن كه وارد خانه حضرت خديجه كبرى عليها السلام شديم وجاريه از پلّه هائى كه به طبقه بالا راه داشت بالا رفت؛ ومن متحيّر وسرگردان ايستادم.
ناگهان صدائى را شنيدم كه فرمود: اى حسن! بالا بيا.
سپس من نيز از پلّه ها بالا رفتم وحضرت صاحب الزّمان صلوات اللّه عليه را ديدم كه داخل اتاق نشسته است، موقعى كه وارد بر حضرت شدم سلام كردم، مرا مخاطب قرار داد وفرمود:
اى حسن! آيا فكر مى كنى از ديد من مخفى وپنهان هستى؟
نه چنين نيست، به خدا قسم! من در تمام اعمال ومناسك حجّ همراه تو بوده ام.
بعد از آن تمام جاهائى را كه من رفته بودم واعمالى را كه انجام داده بودم با تمام خصوصيّات وجزئيات بيان ومعرّفى نمود ومن بسيار حيرت زده شدم واز خود بى قرار گشتم وبى هوش روى زمين افتادم؛ وپس از لحظه اى حالم بهتر شد واحساس كردم دستى به من خورد ومرا حركت مى دهد.
هنگامى كه برخاستم ونشستم فرمود:
زمانى كه به شهر مدينه وارد شدى، قصد اقامت كن ومحلّ سكونت خود را منزل حضرت ابو عبداللّه، جعفر بن محمد الصّادق عليه السلام قرار بده؛ واز جهت لوازم خوراكى وآشاميدنى ناراحت نباش، همچنين فكر لباس نكن، انشاءاللّه همه آن ها مرتّب خواهد بود.
بعد از آن دفترى را كه در آن دعاى فرج ونيز دعاى صلوات بر حضرت بود، تحويل من داد وفرمود: براى فرج وظهور من اين دعا را بخوان وبراى من درود وصلوات فرست.
سپس افزود: مواظب باش اين دفتر را در اختيار هركس قرار ندهى مگر آن كه از دوستان وعلاقه مندان به ما اهل بيت رسالت باشد، خداوند متعال تو را موفّق گرداند.
عرضه داشتم: اى مولا وسرورم! آيا بار ديگر موفّق به ديدار شما خواهم شد؟
فرمود: اگر خداوند متعال بخواهد.
حسن وجناء گويد: پس چون مناسك حجّ را انجام دادم، طبق فرمايش حضرت عازم مدينه منوّره گشتم وپس از قصد اقامت، در منزل امام صادق عليه السلام وارد شده وساكن شدم.
و طبق وعده حضرت ولىّ عصر امام زمان عجّل اللّه تعالى فرجه الشّريف، هر روز به طور مرتّب مقدارى غذا ونان وآب برايم آورده مى شد، همچنين لباس مورد نياز جهت هر فصلى برايم فراهم مى گرديد، بدون آن كه در اين مورد تلاشى داشته باشم.(1)
پاورقی:
(1) إكمال الدّين شيخ صدوق: ص 443، ح 17، خرائج راوندى: ج 2، ص 961، الثّاقب فى المناقب: ص 612، ح 6، إثبات الهداة: ح 3، ص 670، ح 38، بحار: ج 52، ص 31، ح 27.
