احمد بن اسحاق يكى از اصحاب وكسانى بود كه وجوهات شيعيان را جمع آورى مى كرد وخدمت امام حسن عسكرى عليه السلام تقديم مى نمود، او حكايت نمايد:
روزى به قصد تحويل مقدار قابل توجّهى وجوهات شرعيّه به همراه تعدادى سؤ ال در مسائل مختلف، به محضر مبارك امام حسن عسكرى عليه السلام عازم سامراء شدم.
و چون وارد شهر سامراء گشتم، به سمت منزل آن حضرت حركت نمودم، هنگامى كه به منزل رسيدم، اذن دخول طلبيده ووارد شدم، چشمم به كودكى خردسال افتاد كه بر زانوهاى حضرت نشسته وبسيار خوش سيما ونورانى بود.
همين كه كيسه هاى پول وجواهرات را خدمت حضرت نهادم، امام عليه السلام نگاهى به كودك نمود وفرمود: اى پسرم! اين اموال از شيعيان ودوستان تو مى باشد، آن ها را باز كن وتحويل بگير.
ناگهان كودك اظهار داشت: اى پدر! واى سرورم! آيا جايز است كه دست به سوى اموالى دراز كنم كه آغشته به حرام است؟!
سپس امام حسن عسكرى عليه السلام خطاب به احمد بن اسحاق كرد وفرمود: آنچه در كيسه ها مى باشد، بيرون بياور تا فرزندم حلال وحرام آن ها را از يكديگر جدا نمايد.
چون يكى از كيسه ها را خدمت حضرت نهادم، كودك فرمود: اين مال فلان شخص است كه در فلان محلّه شهر قم سكونت دارد ومقدار آن 72 دينار است كه بابت فروش باغ ارثيه پدرش ونيز فروش هفت عدد پيراهن وكرايه مغازه هايش مى باشد.
امام حسن عسكرى عليه السلام فرمود: عزيزم! صحيح گفتى، اكنون بگو كدام حرام است؟
كودك اظهار داشت: در اين كيسه يك دينار مشكوك، از اهالى شهر رى مربوط به فلان تاريخ مى باشد كه مغشوش مى باشد.
بعد از آن اشاره به يكى ديگر از كيسه ها نمود وفرمود: وامّا صاحب اين كيسه فلانى است كه در فلان شهر مقدار يك مَن ويك چارك نخ، جهت بافتن پارچه به فلان بافنده معروف داد وچون مدّتى طولانى سپرى شد، نخ ها را دزد به سرقت برد.
و صاحب نخ ها نسّاج را تكذيب وجريمه كرده وبه جاى آن، يك مَن ونيم غرامت گرفت.
پس يك دينار با تكّه اى پارچه در اين كيسه از چنين راهى به دست آمده است كه حرام مى باشد.
سپس كودك به سوّمين كيسه اشاره نمود واظهار داشت: آنچه درون آن است، مال فلان شخص است كه در فلان محلّه قم زندگى مى كند ومقدار هفتاد دينار مى باشد كه نبايد دست زده شود.
امام حسن عسگرى عليه السلام سؤال نمود: چرا؟
فرزند جواب داد: چون اين ها بابت فروش گندم هائى است كه مالك با كشاورز اختلاف داشتند ومالك سهم كشاورز را كمتر از حقّش داد.
پدر فرمود: بلى، صحيح است.
پس از آن كودك فرمود: اى احمد بن اسحاق! اين اموال را به صاحبانش برگردان، ما نيازى به آن ها نداريم.
و اكنون كيسه آن پيرزن را بياور.
احمد گفت: من به طور كلّى آن كيسه را فراموش كرده بودم...(1)
آرى براى امام معصوم، چون از طرف خداوند متعال منصوب است، سنّ وسال، موقعيّت مطرح نيست؛ بلكه هر زمان هر چه اراده نمايد حاصل خواهد شد وبه همه امور آگاه مى گردد.
پس مواظب اعمال وگفتار خود در تمام حالات باشيم كه امام زمان، روحى له الفداء وسلام اللّه عليه غافل نخواهد بود.
پاورقی:
(1) احتجاج طبرسى: ج 2، ص 524 - 527، ينابيع المودّة: ج 3، ص 319، ح 5.
