مورّخين ومحدّثين بسيارى در كتاب هاى خود آورده اند:
حكيمه دختر امام محمّد جواد وعمّه امام حسن عسكرى عليهماالسلام حكايت كند:
روزى منزل حضرت ابومحمّد، امام حسن عسكرى عليه السلام بودم، چون خورشيد غروب كرد، از جاى برخاستم تا به منزل خودمان بروم.
امام حسن عسكرى عليه السلام فرمود: اى عمّه! امشب را در منزل ما باش، در اين شب نوزادى كريم وعزيز به دنيا مى آيد، نوزادى كه خداوند زمين را به وسيله او حيات مى بخشد، او حجّت خداوند متعال خواهد بود.
چون نگاهى به مادرش نرجس كردم، آثار حمل در او نديدم؛ وقتى موضوع را براى امام حسن عسكرى عليه السلام اظهار داشتم، حضرت فرمود: نزديك طلوع فجر وعده الهى، عملى خواهد شد وسپس افزود: داستان حمل وزايمان او همانند حضرت موسى عليه السلام مخفى وناگهانى است.
آن روز را روزه بودم، بعد از نماز مغرب وعشاء در منزل حضرت افطار كردم ودر رختخواب دراز كشيدم، نيمه شب براى نماز شب برخاستم، نرجس نيز بلند شد ونماز شب خواند، حضرت مرا صدا كرد وفرمود: اى عمّه! مشيّت الهى نزديك است.
بعد از آن مشغول قرائت قرآن گشتم، ناگهان نرجس ناله اى كرد، سريع نزد او رفتم، وملاّفه اى روانداز روى آن مخدّره انداختم وپس از ساعتى كوتاه صدائى شنيدم، همين كه ملاّفه را كنار زدم، چشمم افتاد به نوزادى كه در حال سجده بود.
او را در بغل گرفتم، بسيار تميز وخوشبو بود، در همين بين امام حسن عسكرى عليه السلام فرمود: اى عمّه! فرزندم را بياور.
هنگامى كه نوزاد خود را در برگرفت، اظهار داشت: اى عزيزم! سخن بگو. نوزاد لب به سخن گشود وبا زبان فصيح گفت: (أشهد أن لا إله إلاّ اللّه وحده لا شريك له، وأشهد أنّ محمّداً رسول اللّه)، سپس نام يازده امام را يكى پس از ديگرى بر زبان آورد وبر آن ها صلوات وتحيّت فرستاد.
چون صبح شد خدمت امام حسن عسگرى عليه السلام آمدم تا نوزاد را بار ديگر بنگرم ولى او را نيافتم، گفتم: اى مولاى من! نوزاد عزيز كجاست؟
فرمود: همان طور كه حضرت موسى عليه السلام به وديعه رفت، نوزاد ما هم به وديعه رفته است.
و چون روز هفتم شد وبر آن حضرت وارد شدم، فرمود: اى عمّه! نوزادم را بياور، وقتى به اتاق درونى رفتم، نوزاد را مشاهده كردم واو را در بغل گرفته وبوسيدم.
همين كه او را نزد پدر بزرگوارش آوردم، همانند روز اوّلى كه به دنيا آمده بود، شهادتين را گفت، پس از آن امام عسكرى عليه السلام زبان مبارك خود را در دهان نوزاد عزيز قرار داد ونوزاد، زبان پدر را همانند شير وعسل مى مكيد.
پس از آن، امام عليه السلام فرمود: عزيزم! سخن بگو.
نوزاد مجدّدا، همانند قبل پس از شهادتين، يكايك ائمّه عليهم السلام را نام بُرد وصلوات وسلام بر آن ها فرستاد.
سپس اين آيه شريفه قرآن را تلاوت نمود:
وَنُريدُ أنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذينَ اسْتُضْعِفُوا فِى الاْ رْضِ ونَجْعَلَهُمْ أئمَّةً ونَجْعَلَهُمُ الْوارِثينَ ونُمَكِّنَ لَهْمُ فِى الاْ رْضِ ونُرِىَ فِرْعَوْنَ وهامانَ وجُنُودَهُما مِنْهُمْ ما كانُوا يَحْذَرُونَ.(8)
و بعد از آن، نام كتاب هائى را كه بر حضرت شيث، ابراهيم، ادريس، نوح، هود، صالح، موسى وعيسى عليهم السلام نازل شده بود، بر زبان شيرين ومبارك خويش جارى نمود.(9)
پاورقی:
(8) سوره قصص: آيه 5.
(9) تلخيص از: إكمال الدّين: ص 424 - 426، غيبت طوسى: ص 141، إعلام الورى طبرسى: ج 2 ص 215، اءعيان الشّيعة: ج 2، ص 45 - 46، ينابيع المودّة: ج 3 ص 301، عيون المعجزات: ص 142 ومجموعه نفيسه: ص 242 با اين تفاوت كه نام مبارك 14 معصوم را بترتيب بيان فرموده است ؛ وما بجهت اختصار وروشن بودن، فقط به اشاره بسنده نموديم.
