پوشيده نيست بر کسى که تتبع وممارست در حالات ودعوات ائمه طاهرين عليهم السلام داشته باشد اينکه، چقدر اهتمام در امر دعاء نمودن به حضرت صاحب الزمان عليه السلام ومسئلت فرج آن جناب از خداوند عالميان جل شانه داشته ودارند، واگر بخواهى اندکى بر صدق اين مدعى آگاه شوى، ملاحظه کن دعاى حضرت امير عليه السلام را در ضمن حديث مروى در غيبت نعمانى. ودعاى حضرت سيد الساجدين عليه السلام را در روز عرفه در حيفه وبعد از نماز ظهر ونماز عصر روز جمعه مروى در جمال الاسبوع، ودعاى حضرت صادق عليه السلام را به آن حضرت بعد از نماز ظهر مروى در فلاح السائل وبحار، ودعاى آن حضرت را صبح بيست ويکم ماه رمضان مروى در اقبال، ودعاى حضرت امام موسى کاظم عليه السلام را بعد از نماز عصر مروى در فلاح السائل، ودعاى حضرت امام رضا عليه السلام را مروى در جمال الاسبوع، ودعاى امام محمد تقى عليه السلام را مروى در کافى، ودعاى امام حسن عسکرى عليه السلام مروى در مهج الدعوات ودعاى مروى از خود آن جناب مروى در کمال الدين، وقنوت نماز ظهر جمعه مروى در جمال الاسبوع، ودعاى بعد از دو رکعت اولى نماز نافله شب مروى در مصباح المتهجد ومفتاح الفلاح، ودعاى روز بيست وپنجم ماه ذى قعده، ودعاى صبحهاى روزهاى جمعه، ودعاى بعد از نمازهاى فريضه، ودعاى وقت رفتن به مسجد در روز جمعه ودعاى افتتاح، وغير اينها که ذکرش موجب طول است، بلکه از عبارت دعاى روز عرفه وروايت مرويه در جمال الاسبوع در باب قنوت روز جمعه، وبعض ادله ديگر ظاهر مى شود که مؤمن هر دعائى که مى نمايد، بايد ابتداء کند به دعاى از براى حضرت صاحب الزمان عجل الله تعالى فرجه وظهوره. وچون در اين رساله بنابر اختصار است به همين مقدار اقتصار مى نمايم. وشيخ جليل محمد بن ابراهيم نعمانى (ره) به سندش از حضرت صادق عليه السلام روايت کرده که: در روزهاى جمعه گذاشته مى شود از براى حضرت رسول وحضرت امير المؤمنين وحضرت امام حسن وحضرت امام حسين صلى الله عليهم اجمعين در نزد عرش حق تعالى منبرهائى از نور، پس بر آن منبرها بالا مى روند، وجمع مى شوند نزد آنها ملائکه وارواح پيغمبران ومؤمنان، وگشوده مى شود درهاى آسمان، پس چون وقت ظهر جمعه مى شود آن حضرت دعاء مى کنند که: خدا يا نزديک گردان آن وعده اى را که در کتاب خود در اين آيه شريفه داده اى: (وعد الله الذين آمنوا وعملوا الصالحات ليستخلفنهم فى الارض) تا آخر آيه (يعنى وعده داده است خداى تعالى به کسانى که ايمان آورده اند وعمل نيکو مى کنند اينکه آنها را جانشينان نمايد در زمين) واين وعده ظهور واستيلاى امام زمان عليه السلام ورجعت حقه ودولت منتظره ائمه اطهار است در آخر الزمان. پس ملائکه وپيغمبران نيز مثل اين دعاء مى کنند، آن گاه حضرت رسول وامير المؤمنين وامام حسن وامام حسين عليهم السلام سجده مى نمايند ومى گويند: خدايا غضب نماى بر کسانى که هتک حرمت تو را نمودند، وبنده هاى پسنديده تو را کشتند وبندگان نيکوکار تو را خوار کردند. پس تقدير مى فرمايد خدا آنچه را مى خواهد، واين در روزى است که معلوم است نزد خداوند جل شانه. حقير گويد: مرا در زمان ظهور واستيلاى حضرت صاحب الامر عليه السلام است، چنانچه در روايات ديگر تصريح شده، واگر کسى توهم کند که البته دعاهاى آن بزرگواران مستجاب است، پس چرا اين قدر ظهور آن جناب عقب افتاده؟ مى گوئيم: ماها آگاه نيستيم به وقت ظهور آن حضرت که چه زمان است، پس چه استبعاد دارد که حق تعالى شانه مقدر فرموده باشد ظهور آن جناب را در زمان بسيار دورى، اگر حضرت پيغمبر وائمه وملائکه وانبياء ومؤمنين دعاء نکنند به جهت تعجيل در ظهور آن حضرت. ودر زمانى نزديکتر مقدر فرموده ظهور اين امر را اگر اهتمام در اين دعاء بنمايند، لکن هنوز آن زمان نزديکتر نرسيده است وجوابهاى ديگر هم از اين توهم داده ام، در مکيال المکارم مذکور است. ودر روايتى وارد است که از زمانى که حق تعالى مستجاب فرمود دعاى موسى وهرون را، تا زمانى که بر فرعونيان غلبه کردند چهل سال طول کشيد، پس مؤمن بايد صبر نمايد واز دعاء کردن خسته نشود.

نوشتن دیدگاه