نام او فاطمه است.فاطمه وصفی است از مصدر فطم.و فطم در لغت عرب بمعنی بریدن، قطع کردن و جدا شدن آمده است.این صیغه که بر وزن فاعل معنی مفعولی میدهد، به معنی بریده و جدا شده است.
فاطمه از چه چیز جدا شده است؟ در کتابهای شیعه و سنی روایتی میبینیم که پیغمبر فرمود او را فاطمه نامیدند، چون خود و شیعیان او از آتش دوزخ بریده اند (1) مجلسی از عیون اخبار الرضا و او باسناد خویش از علی بن موسی الرضا و محمد بن علی (ع) و آنان از مامون و او از هارون و او از مهدی و او به سند خویش از ابن عباس روایت کنند که: وی از معاویه پرسید میدانی چرا فاطمه را فاطمه نامیدند؟ گفت نه!ابن عباس گفت چون او و شیعیان او به دوزخ نمیروند (2) فتال نیشابوری ضمن حدیثی از امام صادق آورده است که چون از بدی ها بریده شد او را فاطمه نامیده اند (3) بدین مضمون روایت های دیگر هم آمده است آنچنان که برای صیغه وصفی نیز معناهای دیگر جز آنچه نوشتیم ضبط کرده اند. (4)
__________________________________
1. بحار ص 18 ج 43 از امالی شیخ طوسی.نسائی، حافظ ابو القاسم دمشقی و جمعی دیگر این حدیث را ضبط کردهاند (الصواعق المحرقه ص 160) .
2. بحار ص 12 ج 43.
3. روضة الواعظین ص 148
4. بحار ص 12.