13     «فَبِأَىِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ»

ترجمه:
13. پس به كدام يك از نعم الهى شما دو طايفه انكار مى‏كنيد و جهل مى‏ورزيد
و تكذيب مى‏كنيد[1].
 
تفسير:
[هيچ يك از نعمت‏هاى الهى را نمى‏توان انكار كرد]
ظاهراً آيؤ شريفه، خطاب به جنّ و انس است كه اين نِعمِ الهيّه را كه خداوند
عنايت فرموده، تمام از قدرت جن و انس خارج است و نمى‏توان انكار كرد، چنانچه
در بسيارى از آيات اقرار و اعتراف نمودند كفار و مشركين: «وَ لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ
السَّمواتِ وَ الْأَرْضَ وَ سَخَّرَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ لَيَقُولُنَّ اللّه‏ُ فَأنّى يُؤفَكونَ... وَ لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ نَزَّلَ
مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَحْيا بِهِ الْأَرْضَ مِنْ بَعْدِ مَوْتِها لَيَقُولُنَّ اللّه‏ُ»[2]، «وَ لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَهُمْ

لَيَقُولُنَّ اللّه‏ُ»[3] و در بسيارى از سُوَرِ قرآنى و در بعض اخبار خطاب «رَبُّكُما» را به
فلان و فلان تفسير فرموده[4]، و مكرر گفته شده كه اخبار وارده در تفسير نوعاً بيان
مصداق اتمّ مى‏كند، خطاب به همان جن و انس است و فلان و فلان و فلان‏ها مصداق
اتمّ مكذِّبين هستند.

[1] .  ترجمه ديگر: پس كدام يك از نعمت‏هاى پروردگارتان را منكريد؟
 
[2] .  و اگر از ايشان بپرسى: چه كسى آسمان‏ها و زمين را آفريده و خورشيد و ماه را چنين رام كرده است؟ حتماً خواهند گفت: «اللّه‏»... و اگر از آنان بپرسى: چه كسى از آسمان، آبى فرو فرستاده و زمين را پس از مرگش به وسيله آن زنده گردانيده است؟ حتماً خواهند گفت: «اللّه‏». سوره عنكبوت: آيات 61 و 63.
 
[3] .  و اگر از آنان بپرسى: چه كسى آنان را خلق كرده؟ مسلّماً خواهند گفت خدا. سوره زخرف: آيؤ 87.
 
[4] .  ر.ك: تفسير قمى: ج2، ص322؛ تأويل الآيات: ج2، ص633؛ تفسير البرهان: ج7، ص385، ح7 ـ 9 و بحارالأنوار: ج24، ص59، ح34.

نوشتن دیدگاه