31     «إِنّا أَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ صَيْحَةً واحِدَةً فَكانُوا كَهَشِيمِ الْمُحْتَظِرِ»

ترجمه:
31. محققاً ما فرستاديم بر آن‏ها (يعنى قوم ثمود) يك صيحه، پس بودند مثل
چوب پوسيده خشك كه مهياى سوختن است[1].
 

تفسير:
[عذابِ قوم ثمود]
در اينجا تعبير به «صيحه» فرموده يك جا تعبير به «صاعقه» فرموده: «أَنْذَرْتُكُمْ
صاعِقَةً مِثْلَ صاعِقَةِ عادٍ وَ ثَمُودَ»[2] يك جا تعبير به «رجفه» فرموده: «فَأَخَذَتْهُمُ
الرَّجْفَةُ»[3] و تمام به يك معنى [هستند] صيحه آمد، صاعقه كه عذاب باشد گرفت
آن‏ها را، آن‏ها به رجفه افتادند و هلاك شدند، لذا مى‏فرمايد: «إِنّا أَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ
صَيْحَةً واحِدَةً» كه ابتدا صيحه آمد و عذاب رسيد و رجفه آن‏ها را گرفت.
«فَكانُوا كَهَشِيمِ الْمُحْتَظِرِ» «هشيم» چوب خشك در هم شكسته است.
«محتضر» پراكنده، هر كدام به يك طرفى مثل چوب‏هايى كه در اطراف يك قطعه
نصب مى‏كنند [تا] حيوانات موذيه نتوانند داخل شوند.
*    *    *

[1] .  ترجمه ديگر: ما بر سرشان يك فرياد مرگبار فرستاديم و چون گياه خشكيده كومه‏ها ريزريز
شدند.
 
[2] .  شما را از آذرخشى چون آذرخش عاد و ثمود بر حذر داشتم. سوره فصلت: آيؤ 13.
 
[3] .  آنگاه زمين لرزه آنان را فرو گرفت. سوره اعراف: آيؤ 78.

نوشتن دیدگاه