7     «خُشَّعاً أَبْصارُهُمْ يَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْداثِ كَأَنَّهُمْ جَرادٌ مُنْتَشِرٌ»

ترجمه:
7. چشم‏هاى آن‏ها به زير افتاده، طاقت مشاهدؤ احوال قيامت را ندارند. بيرون
مى‏شوند از قبرها مثل اينكه آن‏ها ملخ پراكندؤ صحراى محشر هستند[1].
 
تفسير:
[اوضاع سخت روز قيامت]
«خُشَّعاً أَبْصارُهُمْ» چون مشاهده مى‏كنند عذاب و سختى‏هاى صحراى محشر را
به ذلت و خوارى و خفّت مى‏افتند و آثار ذلت و خفّت در چشم آن‏ها ظاهر مى‏شود.
چنانچه آثار عزّت و فَرَح هم در چشم ظاهر مى‏شود، لذا چشم‏هاى آن‏ها خاشع
و خاضع مى‏شود.
«يَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْداثِ» نفخؤ ثانيه، يك مرتبه تمام از زمان آدم تا آخر دنيا از
قبر بيرون مى‏آيند و احوال قيامت را مشاهده مى‏كنند، چنانچه مى‏فرمايد: «ثُمَّ نُفِخَ فِيهِ
أُخْرى فَإِذا هُمْ قِيامٌ يَنْظُرُونَ»[2].
«كَأَنَّهُمْ جَرادٌ مُنْتَشِرٌ» تشبيه به ملخ، يكى براى كثرت آن‏هاست كه ما در زبان
خود مى‏گوييم مثل مور و ملخ و يكى در يك جهت سير نمى‏كنند. به هم مى‏ريزند و از
هر طرفى فرار مى‏كنند و راه نجاتى ندارند
[1] .  ترجمه ديگر: در حالى كه ديدگان خود را فرو هشته‏اند، چون ملخ‏هاى پراكنده از گورهاى خود برمى‏آيند.
 
[2] .  سپس بار ديگر در آن دميده مى‏شود و بناگاه آنان بر پاى ايستاده مى‏نگرند. سوره زمر: آيؤ 68.

نوشتن دیدگاه