نمايندگى ونيابت امام (عليه السلام) دو هدف داشت:
1 - آماده کردن ذهن امت از معنى ومفهوم (غيبت کبرى) وعادت دادن تدريجى مردم به پنهانى زيستن وجلوگيرى از غافلگير شدن در موضوع غيبت، اگر امام (عليه السلام) بطور ناگهانى غيبت ميکرد، بسا که با انکار مطلق وجود مهدى (عليه السلام) مواجه مى گرديدند.
ازين رو برنامه ريزى دو امام، هادى وعسکرى عليهما السلام، اين بودکه امام به تدريج از ميان امت پنهان گردد وامام عسکرى (عليه السلام) مدت اين تدريج را دو برابر کرد وامام مهدى (عليه السلام) چنانکه گفتيم، شخصا بر مدت روى پوشيدن از مردم، به تدريج افزود.
دوران نيابت نيز يکى از مراحل ودورانهائى بود که اذهان، رفته رفته آماده آن شدند.
2 - قيام نيابت براى رعايت شان پايگاههاى مردمى طرفدار امام (عليه السلام)
ووظيفه برقرار کردن رابطه بين آنان، تا پس از پنهان شدن امام (عليه السلام) از صحنه زندگانى در دوران غيبت کبرى، کارها ومصالح آنانرا مورد رسيدگى قرار دهند.
نواب، اين قسمت از ماموريت خود را به بهترين نحو انجام دادند ومصالح وامور پايگاهها را در سخترين شرايط اجتماعى وسياسى که بى اندازه پيچيده ودشوار بود حفظ کردند.
نيابت ونمايندگى از طرف امام مهدى (عليه السلام)، شصت ونه سال وشش ماه وپانزده روز ادامه داشت واين مدت، (غيبت صغرى) نام دارد. (عثمان بن سعيد)، نخستين نايب، به مدت پنج سال در آن سمت انجام وظيفه کرد.
محمد بن عثمان، نايب دوم، در حدود چهل سال از آن مدت عهده دار وظيفه بود.
حسين بن روح، نايب سوم، بيست ويکسال، وعلى بن محمد سهرى خلف او نايب چهارم، مدت سه سال در نيابت باقى ماند.
غيبت صغرى در سال 329 پايان يافت ودر آنگاه عمر شريف امام هفتاد وچهار سال بود چهار سال ونيم از آن عمر شريف را در هنگام زندگى پدر بزرگوارش (عليه السلام) گذراند وشصت ونه سال ونيم وپانزده روز در غيبت صغرى بود.
آنگاه غيبت کبرى آغاز گرديد تا خداى تبارک وتعالى به او اجازت ظهور دهد تا زمين را پر از عدل وداد کند. زان پس که از ظلم وجور مملو شده باشد.

نوشتن دیدگاه