57     «فَضْلاً مِنْ رَبِّكَ ذلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ»

ترجمه:
57. تمام اين نِعَمِ بهشت تفضّل است از پروردگار تو و اين نوع تفضّل فوز عظيم
است[1].
تفسير:
[با ايمان و تقوا، قابليتِ تفضل الهى به دست مى‏آيد]
مكرر گفته‏ايم كه اگر كسى تمام عمر، دنيا را داشته باشد و با عبادت جنّ و انس
وارد صحراى محشر شود، استحقاق كوچك‏ترين نِعَمِ بهشتى را ندارد، زيرا تقابل
نمى‏كند با نِعَمى كه خدا به او عنايت كرده از حيات و رزق و توفيق و هدايت و ارشاد و
دلالت به خير، و اينكه تمام آنچه از نِعَمِ آسمانى و زمينى را براى او خلق فرموده،
نمى‏كند. فقط ايمان و اطاعت و تقوا قابليت تفضل مى‏آورد، و خداوند در محل غير
قابل، تفضّل نمى‏كند، لذا مى‏فرمايد: «فَضْلاً مِنْ رَبِّكَ» و البته اين همه تفضّلات فوز
عظيم است كه مى‏فرمايد: «ذلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ».
*    *    *
[1] .  ترجمه ديگر: اين بخششى است از جانب پروردگار تو. اين است همان كاميابى بزرگ.

نوشتن دیدگاه