شطیطه زن مومنه ای بود که در نیشابور زندگی میکرد، هنگامی که شیعیان نیشابور خواستند اموالی بسوی حضرت امام موسی بن جعفر علیهم السلام بفرستند، او هم  درهمی را همراه با بافته ای که پنبه اش را با دست خود رشته بود و چهار درهم ارزش داشت فرستاد، امام آنچه را این زن با ایمان فرستاده بود پذیرفت و به آورنده فرمود:
((ابلغ  شطیطه سلامی و اعطها  هذه الصره ))
سلام مرا به شطیطه برسان و این کیسه ی پول را به او بده و در آن کیسه چهل درهم بود.
سپس فرمود:
و قطعه ای از کفن های خود را که از دهکده ی خودمان قریه ی صیدا قریه فاطمه زهرا سلام الله علیه  پنبه اش بدست آمده و خواهرم حلیمه  دختر امام صادق علیه السلام آن را با دست خود رشته است برای او هدیه می فرستم.
و وقتی این زن مومنه از دنیا رفت امام با شتری که داشت کنار پیکرش حضور یافت، و مقدمات دفن او را فراهم ساخت، سپس بر شتر خود سوار شد و رو به صحرا کرد و روانه شد و فرمود:
((انی و من یجری مجرای من الائمه  علیهم السلام لا بد لنا من حضور جنائزکم فی ای بلد کنتم، فاتقوا الله فی انفسکم))
✳من و دیگر امامان هر کدام در زمان خود باید در مراسم دفن شما در هر شهری که باشید حضور پیدا کنیم، پس در امور خود تقوا پیشه کنید✳

مناقب ابن شهر آشوب  291/4
القطره جلد 1 ص 596-597

نوشتن دیدگاه