(وَ نادَيْناهُ أَنْ يا إِبْراهِيمُ)
(قَدْ صَدَّقْتَ الرُّوْيا إِنّا كَذلِکَ نَجْزِى الْمُحْسِنِينَ)

ترجمه :
104. نداى الهى به گوش ابراهيم رسيد، توجه نمود چه مى‌فرمايد. فرمود : اى ابراهيم.
105. به تحقيق به دستور ما و امريه ما كه در خواب به تو داديم، عملى كردى و انجام دادى. محققاً ما اين نحو جزا مى‌دهيم نيكوكاران را[1] .

تفسير :
(قَدْ صَدَّقْتَ الرُّوْيا) يعنى صدق روياى خود را ظاهر كردى و عمل نمودى. از اين جمله استفاده مى‌شود كه تصديق امر الهى به مجرد اين نيست كه بگويد صدق است. اگر صدق مى‌دانى بايد بر طبقش عمل نمود.
(إِنّا كَذلِکَ نَجْزِى الْمُحْسِنِينَ) جزاى نيكوكاران عفو از ذبح فرزندش و رفع هم و غم و قبولى عمل كه مى‌فرمايد: (هَلْ جَزاءُ الاِْحْسانِ إِلّاَ الاِْحْسانُ)[2]  و مى‌فرمايد: (وَ مَنْ أَحْسَنُ قَوْلاً مِمَّنْ دَعا إِلَى اللهِ وَ عَمِلَ صالِحاً وَ قالَ إِنَّنِى مِنَ الْمُسْلِمِينَ)[3]  محسن كسى را گويند كه قولش با فعلش مطابق باشد و تسليم اوامر  الهى و تقديرات او باشد.

[1] .  ترجمه ديگر: او را ندا داديم كه‌اى ابراهيم! ƒ 104 رؤياى خود را حقيقت بخشيدى مانيكوكاران را چنين پاداش مى‌دهيم ƒ 105.
[2] .  مگر پاداش احسان جز احسان است. سوره الرحمن: آيه 60.
[3] .  و كيست خوش‌گفتارتر از آن كسى كه به سوى خدا دعوت نمايد و كار نيك كند و بگويد :من از مسلمانان و تسليم شدگان در مقابل امر خدا هستم. سوره فصلت: آيه 33.

نوشتن دیدگاه