إِنَّ هذا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ

ترجمه :
60. اين خلود در بهشت و هم‌نشينى با انبيا و اوليا و مقربان درگاه الهى فوز بسيار بزرگى و با عظمتى است[1] .
 
تفسير :
]موارد رسيدن به كاميابى بزرگ[
(إِنَّ هذا) مشار اليه آيات شريفه قبل است، از قوله تعالى: (أُولئِکَ لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومٌ) الى قوله: (وَ ما نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ)[2]  آيه با تأكيد «ان» مشدده و لام. (لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ) و فوز رستگارى و سعادت و تنعم به نعم الهيه است و فوز عظيم منوط به چهار امر است: اول، ايمان كه اگر بى‌ايمان از دنيا رود هيچ گونه رستگارى ندارد و خطرات ايمان بسيار است من جمله معاصى كه باعث سياهى قلب و قساوت و ضعف ايمان مى‌شود، مثل آفتى است كه به اشجار متوجه مى‌شود تا خشك شود و من جمله صفات خبيثه، مثل كبر و نخوت و عناد و عصبيت و غير اين‌ها كه مانع از قبولى ايمان مى‌شود و من جمله جهل كه قلب را تاريك مى‌كند و نور ايمان در آن تابش ندارد به خصوص اگر جهل مركب باشد. دوم، تقواست به مراتب تقوا پرهيز از معاشرت با كفار و ظلمه و اهل ضلال و فساق و فجار و حب جاه و مال و هواى نفس و حب دنيا و متابعت شيطان و ارتكاب معاصى كه هر كدام مدخليت تامى دارد در هلاكت و محروميت از فوز عظيم. سوم، اعمال صالحه كه كوچك و بزرگ آن‌ها باعث زيادتى فيوضات مى‌شود، بالاخص واجبات شرعيه، مثل نماز، زكات، صوم، حج، امر به معروف و نهى از منكر، جهاد با نفس و غير اين‌ها. چهارم، خلوص چه در ايمان كه نقصى و زيادتى نداشته باشد و خلوص در عبادات كه شوائب ربا يا مقاصد ديگرى در آن‌ها نباشد كه عملى كه مشوب به اين شوائب باشد، باطل و عاطل و مردود و غير مقبول مى‌شود.

[1] .  ترجمه ديگر: راستى كه اين همان كاميابى بزرگ است.
[2] .  آيات 41 ـ 59 همين سوره.

نوشتن دیدگاه