أَءِذا مِتْنا وَ كُنّا تُراباً وَ عِظاماً أَ إِنّا لَمَدِينُونَ

ترجمه :
53. آيا شما تصديق مى‌كنيد كه زمانى كه ما مرديم و گرديديم خاك و استخوان آيا محققاً هرآينه ما جزا داده مى‌شويم؟
 
تفسير :
]اثبات معاد و آثار پذيرش آن[
كى انسان باور مى‌كند كه يك مشت خاك مرده و استخوان پوسيده آدم شود و زنده شود و در صحراى محشر وارد شود و به پاداش عمل خود گرفتار گردد، لكن غافل از اينكه اگر قيامت نباشد و دار جزا نباشد اصلاً خلقت اين عالم بالاخص خلقت بشر لغو و بى‌فايده، بلكه قبيح مى‌شود كه انسان بيايد در دنيا و يك عمر زحمت كشد، نه روز راحت باشد و نه شب خواب راحت رود و قلبش هميشه مضطرب باشد و به جان يكديگر بيفتند و براى حفظ جان و مال و جاه و رياست و ازدياد آن‌ها، خون يكديگر را بريزند و جنگ و جدال به پا كنند و از دزد و جيب‌بر و ظالم و دشمن هميشه خائف باشند. شما تصور مى‌كنيد يك مملكت اگر سلطان قاهر نداشته باشد و حبس و جرم و شكنجه نباشد و رعيت آزاد باشند چه اندازه فساد در مملكت روى مى‌دهد، يك روز اگر اين پاسبان‌ها نباشند در هر شهرى شايد هزار تصادف واقع مى‌شود و هزارها تلفات رخ مى‌دهد و در هزارها خانه سرقت مى‌شود و هر كه با هر كه غرضى و عداوتى داشته باشد خون او را مى‌ريزد و فسق و فجور و بى حيايى و بى غيرتى و بى عفتى رواج پيدا مى‌كند، چنانچه مى‌فرمايد: (أَ فَحَسِبْتُمْ أَنَّما خَلَقْناكُمْ عَبَثاً وَ أَنَّكُمْ إِلَيْنا لا تُرْجَعُونَ)[1]  كه اگر قيامت نباشد دستگاه خلقت عبث مى‌شود و اصلاً  
خداوند انسان را براى آن عالم باقى خلق فرمود نه براى دنياى فانيه، چنانچه از اميرالمومنين است كه مى‌فرمايد: «خُلِقتُم لِلْبَقَاءِ لا لِلْفَناءِ»[2] .
 و آمدن در دنيا براى تكميل نفس و تحصيل قابليت براى فيوضات آن عالم است.

[1] .  آيا پنداشتيد كه شما را بيهوده آفريده‌ايم و اينكه شما به سوى ما بازگردانده نمى‌شويد.سوره مومنون: آيه 115.
[2] .  شما براى بقا و زندگى خلق شديد نه براى فنا و نابودى. الاعتقادات«صدوق»: ص47 وبحارالأنوار: ج6، ص249، ضمن ح87. (با اندكى تفاوت).

نوشتن دیدگاه