فَأَغْوَيْناكُمْ إِنّا كُنّا غاوِينَ
ترجمه :
32. پس ما شما را اغوا ]= گمراه[ كرديم، علتش اين بود كه خود ما در غوايت ]= گمراهى[ بوديم.
تفسير:
]گمراه كنندگان از ديدگاه شيطان الهام مىگيرند[
البته كسى كه در ضلالت و گمراهى باشد مىخواهد ديگران را هم با خود هم مسلك كند و آنها را هم اضلال كند، چنانچه كسى كه در هدايت باشد مىخواهد ديگران را هدايت و ارشاد كند.
نوريان هم نوريان را طالبند ناريان هم ناريان را جاذبند
شيطان اگر ترك سجده به آدم نكرده بود و اغوا نشده بود كارى با اولاد آدم نداشت، چون اغوا شد در مقام اغواى آنها برآمد كه خودش گفت: (قالَ فَبِما أَغْوَيْتَنِى لاََقْعُدَنَّ لَهُمْ صِراطَکَ الْمُسْتَقِيمَ * ثُمَّ لآَتِيَنَّهُمْ مِنْ بَيْنِ أَيْدِيهِمْ وَ مِنْ خَلْفِهِمْ وَ عَنْ أَيْمانِهِمْ وَ عَنْ شَمائِلِهِمْ وَ لا تَجِدُ أَكْثَرَهُمْ شاكِرِينَ)[1] و نيز: (قالَ رَبِّ بِما أَغْوَيْتَنِى لاَُزَيِّنَنَّ لَهُمْ فِى الاَْرْضِ وَ لاَُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ * إِلّا عِبادَکَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ)[2] ونيز گفت: (قالَ فَبِعِزَّتِکَ لاَُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ إِلّا عِبادَکَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ)[3] وهمچنين تمام ارباب ضلال مثل نمرود و شداد و فرعون و هامان اگر خود در غوايت و ضلالت نبودند، ديگران را اغوا و اضلال نمىكردند و به همين قياس تمام روساى كفر و ضلالت اگر خود كافر نبودند ديگران را كافر نمىكردند، اگر خود در ضلالت نبودند ديگران را اضلال نمىكردند و همين نحو اگر اولى و دومى و سومى منافق و معاند نبودند، اين همه فساد تا دامنه ظهور حضرت بقية الله (عجّل الله فرجه) روى زمين ايجاد نمىشد و دنباله او بنى اميه و بنى مروان و بنى عباس مثل معاويه و يزيد و منصور و هارون و مأمون و متوكل و مستعصم و ساير بنى عباس و سلاطين ظلمه و امثال اينها بسيار هستند. اگر خود آنها در ضلالت و غوايت نبودند، اين همه افراد را اغوا و اضلال نمىكردند.
* * *
[1] . گفت: پس به سبب آنكه مرا به بيراهه افكندى من هم براى فريفتن آنان حتماً بر سر راهراست تو خواهم نشست. آنگاه از پيش رو و از پشت سرشان و از طرف راست و از طرفچپشان بر آنها مىتازم و بيشترشان را شكرگزار نخواهى يافت. سوره اعراف: آيات 16 ـ 17.
[2] . گفت: پروردگارا، به سبب آنكه مرا گمراه ساختى من هم گناهانشان را در زمين برايشانمىآرايم و همه را گمراه خواهم ساخت. مگر بندگان خالص تو از ميان آنان را. سوره حجر :آيات 39 ـ 40.
[3] . گفت: پس به عزّت تو سوگند كه همگى را جداً از راه به در مىبرم. مگر آن بندگان خالصتو را. سوره ص: آيات 82 ـ 83.
آیه 32 «فَأَغْوَيْناكُمْ إِنّا كُنّا غاوِينَ»
- بازدید: 925