فَحَقَّ عَلَيْنا قَوْلُ رَبِّنا إِنّا لَذائِقُونَ

ترجمه:
31. پس ثابت و لازم شد بر ما فرمايش پروردگار ما. محققاً ما مى‌چشيم طعم عذاب را[1] .
 
تفسير:
]اعتراف كافران به سزاوارى اجراى مجازات بر خويش[
(فَحَقَّ عَلَيْنا قَوْلُ رَبِّنا) ممكن است مراد اين باشد كه وعده‌هايى كه انبيا از جانب پروردگار مى‌دادند و تخويفات كه در قرآن انذار مى‌فرمود كه هر كه ايمان نياورد و به كفر و شرك و ضلالت باقى باشد، فرداى قيامت زنده مى‌شود و خبرهايى كه از جهنم و عذاب و آتش و حميم و غسّاق و قطران و اغلال و سلاسل و البسه آتشى مى‌دادند و ما همه آن‌ها را انكار مى‌كرديم، فعلاً بر ما ثابت شد كه تمام حق و صدق بوده كه در قرآن فرموده بود: (إِنَّ لَدَيْنا أَنْكالاً وَجَحِيماً * وَ طَعاماً ذا غُصَّةٍ وَ عَذاباً أَلِيماً)[2]  و فرموده بود: (فَلَيْسَ لَهُ الْيَوْمَ هاهُنا  حَمِيمٌ * وَ لا طَعامٌ إِلّا مِنْ غِسْلِينٍ * لا يَأْكُلُهُ إِلّاَ الْخاطِوُنَ)[3]  و فرموده بود: (فَالَّذِينَ  كَفَرُوا قُطِّعَتْ لَهُمْ ثِيابٌ مِنْ نارٍ يُصَبُّ مِنْ فَوْقِ رُوُسِهِمُ الْحَمِيمُ * يُصْهَرُ بِهِ ما فِى بُطُونِهِمْ وَ الْجُلُودُ * وَ لَهُمْ مَقامِعُ مِنْ حَدِيدٍ * كُلَّما أَرادُوا أَنْ يَخْرُجُوا مِنْها مِنْ غَمٍّ أُعِيدُوا فِيها وَ ذُوقُوا عَذابَ الْحَرِيقِ)[4]  و فرموده بود: (وَ تَرَى الْمُجْرِمِينَ يَوْمَئِذٍ مُقَرَّنِينَ فِى الاَْصْفادِ * سَرابِيلُهُمْ مِنْ قَطِرانٍ وَ تَغْشى وُجُوهَهُمُ النّارُ)[5]  و غير اين‌ها از آيات و اخبارى كه به ما داده بودند تماماً صدق و حق بوده و ممكن است مراد اين باشد كه آنچه فرموده از توحيد و تصديق انبيا و نفى شرك و آلهه و بيان احكام و ساير فرمايشات تمام حق و صدق بوده.
(إِنّا لَذائِقُونَ) «ذائقه» قوه‌اى است كه انسان درك مى‌كند طعم شىء را، يعنى تعبير به اينكه ما طعم عذاب و آتش و عقوبات را مى‌چشيم خواه از روسا باشيم يا از اتباع.

[1] .  ترجمه ديگر: پس فرمان پروردگارمان بر ما سزاوار آمد؛ ما واقعاً بايد عذاب را بچشيم.
[2] .  به درستى كه نزد ماست زنجيرها و دوزخ. و غذايى گلوگير و عذابى پر درد. سوره مزمّل :آيات 12 ـ 13.
[3] .  پس امروز(روز حشر) او را در اينجا حمايت كننده‌اى نيست. و خوراكى جز چرك وخون ندارد. كه آن را جز خطاكاران نمى‌خورند. سوره حاقة: آيات 35 ـ 37.
[4] .  و كسانى كه كفر ورزيدند جامه‌هايى از آتش برايشان بريده شده است و از بالاى سرشانآب جوشان ريخته مى‌شود. آنچه در شكم آن‌هاست با پوست بدن‌شان بدان گداختهمى‌گردد وبراى وارد كردن ضربت بر سر آنان گُرزهايى آهنين است هر بار بخواهند ازشدت غم، از آن بيرون روند در آن بازگردانيده مى‌شوند كه هان بچشيد عذاب آتش سوزانرا. سوره حج: آيات 19 ـ 22.
[5] .  و مجرمان را در آن روز مى‌بينى كه در زنجيرها كشيده شده‌اند. لباس‌هاى آنان از مسگداخته شده است و صورت‌هايشان را آتش فرا گرفته است. سوره ابراهيم: آيات 49 ـ 50.

نوشتن دیدگاه