اذن دخول حرمهاى مطهّره
اذن دخول مسجد حضرت رسول و مشاهد مشرفه
اوّل: شيخ كفعمى فرموده چون خواستى داخل شوى به مسجد حضرت رسول صلى الله عليه و آله يا در يكى از مشاهد مشرّفه ائمه، پس بگو:
اَللّهُمَّ اِنّى وَقَفْتُ عَلى بابٍ مِنْ اَبْوابِ بُيُوتِ نَبِيِّكَ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَ الِهِ وَقَدْ
خدايا من ايستادم بر در خانه اى از درهاى خانه هاى پيامبرت كه درودهاى تو بر او و ايشان باد و چنان است
مَنَعْتَ النّاسَ اَنْ يَدْخُلوُا اِلاّ بِاِذْنِهِ فَقُلْتَ يا اَيُّهَا الَّذينَ امَنُوا لا
كه تو قَدغَن فرموده اى كه مردم داخل آن گردند جز به اذن تو و فرمودى : ((اى كسانى كه ايمان آورده ايد
تَدْخُلُوا بُيُوتَ النَّبِّىِ اِلاّ اَنْ يُؤْذَنَ لَكُمْ اَللّهُمَّ اِنّى اَعْتَقِدُ حُرْمَةَ
داخل خانه هاى پيغمبر نشويد جز اينكه به شما اذن دهند)) خدايا من معتقدم به احترام
صاحِبِ هذَا الْمَشْهَدِ الشَّريفِ فى غَيْبَتِهِ كَما اَعْتَقِدُها فى حَضْرَتِهِ
صاحب اين زيارتگاه شريف در زمان غيبت و پنهانيش چنانچه اين عقيده را در زمان حضورش دارم
وَاَعْلَمُ اَنَّ رَسُولَكَ وَخُلَفآئَكَ عَلَيْهِمُ السَّلامُ اَحْيآءٌ عِنْدَكَ يُرْزَقُونَ
و مى دانم كه رسول تو و جانشينانش عليهم السلام زنده اند و در نزد تو روزى مى خورند
يَرَوْنَ مَقامى وَيَسْمَعُونَ كَلامى وَيَرُدُّونَ سَلامى وَاَنِّكَ حَجَبْتَ
و هم اكنون جاى مرا مى بينند و سخنم رامى شنوند و جواب دهند به سلام من ولى تو جلوگيرى
عَنْ سَمْعى كَلامَهُمْ وَفَتَحْتَ بابَ فَهْمى بِلَذيذِ مُناجاتِهِمْ وَاِنّى
از گوش من شنيدن سخنشان را و باز كردى درب فهمم را به مناجات لذيذ ايشان و من اكنون
اَسْتَاذِنُكَ يا رَبِّ اوَّلاً وَاَسْتَاْذِنُ رَسُولَكَ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ الِهِ ثانِياً
اى پروردگارم اولاً از تو اذن مى طلبم و ثانياً از رسول تو صلى اللّه عليه و آله
وَاَسْتَاْذِنُ خَليفَتَكَ الاِْمامَ الْمَفْروُضَ عَلَىَّ طاعَتُهُ فُلانَ بْنَ فُلانٍ
اذن مى گيرم و در مرحله سوم از جانشينت اين امامى كه اطاعتش را بر من واجب فرمودى - فلان پسر فلان -
بجاى فلان بن فلان نام ببرد آن امامى را كه مى خواهد زيارت كند وهمچنين نام پدرش را ببردمثلا اگر در زيارت امام حسين عليه السلام است بگويد الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِي عليه السلام و اگر در زيارت امام رضاعليه السلام است بگويد: عَلِىَّ بْنَ مُوسَى الرَّضاعليه السلام وهكذا پس بگويد:
وَالْمَلاَّئِكَةَ الْمُوَكَّلينَ
و فرشتگانى كه موكل
بِهذِهِ الْبُقْعَةِ الْمُبارَكَةِ ثالِثاً ءَاَدْخُلُ يا رَسُولَ اللّهِ ءَاَدْخُلُ يا حُجَّةَ اللّهِ
بر اين بقعه مباركه هستند اذن مى طلبم آيا داخل شوم اى رسول خدا؟ آيا داخل شوم اى حجت خدا؟
ءَاَدْخُلُ يا مَلاَّئِكَةَ اللّهِ الْمُقَرَّبينَ الْمُقيمينَ فى ه ذَا الْمَشْهَدِ فَاْذَنْ لى
آيا داخل شوم اى فرشتگان مقرب خدا كه در اين زيارتگاه اقامت داريد؟ پس اذنم بده
يا مَوْلاىَ فى الدُّخُولِ اَفْضَلَ ما اَذِنْتَ لاِحَدٍ مِنْ اَوْلِياَّئِكَ فَاِنْ لَمْ اَكُنْ
اى مولاى من براى داخل شدن بهترين اذنى را كه به يكى از دوستانت مى دهى كه اگر من
اَهْلاً لِذلِكَ فَاَنْتَ اَهْلٌ لِذلِكَ
شايسته آن نيستم مسلماً تو شايسته آنى
پس ببوس عتبه مباركه را و داخل شو و بگو:
بِسْمِ اللّهِ وَبِاللّهِ وَفى سَبيلِ اللّهِ وَعَلى مِلَّةِ رَسوُلِ اللّهِ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ الِهِ
به نام خدا و به ياد خدا و در راه خدا و بر كيش رسول خدا - كه درود خدا بر او و آلش باد -
اَللّهُمَّ اغْفِرْ لى وَارْحَمْنى وَتُبْ عَلَىَّ اِنَّكَ اَنْتَ التَّوّابُ الرَّحيمُ
خدايا بيامرز مرا و به من رحم كن و توبه ام بپذير كه براستى توئى توبه پذير مهربان
اذن دخول سرداب مقدّس و بقاع منوّره
دوّم: اذن دخولى است كه علاّمه مجلسى ؛ از نسخه قديمه از مؤ لّفات اصحاب براى دخول در سرداب مقدّس و بُقاع منوّره ائمه : نقل فرموده و آن چنان است كه مى گوئى :
اَللّهُمَّ اِنَّ هذِهِ بُقْعَةٌ طَهَّرْتَها وَعَقْوَةٌ شَرَّفْتَها وَمَعالِمُ زَكَّيْتَها حَيْثُ اَظْهَرْتَ
خدايا اين بقعه اى است كه تو پاكش كردى و دربارى است كه شرافتش دادى و جايگاههائى است كه پاكيزه اش ساختى زيرا آشكار كردى
فيها اَدِلَّةَ التَّوْحيدِ وَاَشْباحَ الْعَرْشِ الْمَجيدِ الَّذينَ اصْطَفَيْتَهُمْ مُلُوكاً
در آنها راهنماهاى توحيد و تمثالهاى عرش مجيد را آنانكه برگزيديشان به عنوان فرمانروا
لِحِفْظِ النِّظامِ وَاخْتَرْتَهُمْ رُؤَسآءَلِجَميعِالاْنامِ وَبَعَثْتَهُمْ لِقِيامِ الْقِسْطِ
براى حفظ نظام جهان وانتخابشان كردى به عنوان رياست براى همه مردم و برانگيختى آنهارا به منظور برپاداشتن عدالت
فِى ابْتِداءِ الْوُجُودِ اِلى يَوْمِ الْقِيمَةِ ثُمَّ مَنَنْتَ عَلَيْهِمْ بِاسْتِنابَةِ
از آغاز هستى تا روز رستاخيز سپس بر آنها منت نهادى كه ايشان را جايگزين
اَنْبِيآئِكَ لِحِفْظِ شَرايِعِكَ وَاَحْكامِكَ فَاَكْمَلْتَ بِاسْتِخْلافِهِمْ رِسالَةَ
پيمبرانت كردى تا شرايع دين و احكام تو را حفظ كنند و بدين ترتيب با جايگزين كردنشان موضوع رسالت پيمبران
الْمُنْذِرينَ كَما اَوْجَبْتَ رِياسَتَهُمْ فى فِطَرِ الْمُكَلَّفينَ فَسُبْحانَكَ مِنْ
بيم دهنده را كامل گرداندى چنانچه واجب كردى رياست آنها را در سرشت آنانكه مكلف هستند پس منزهى تو
اِلهٍ ما اَرْاَفَكَ وَلا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ مِنْ مَلِكٍ ما اَعْدَلَكَ حَيْثُ طابَقَ
اى معبود من كه چه اندازه مهربانى و معبودى نيست جز تو اى پادشاه كه براستى چقدر دادگرى زيرا كه مطابق آمد
صُنْعُكَ ما فَطَرْتَ عَلَيْهِ الْعُقُولَ وَوافَقَ حُكْمُكَ ما قَرَّرْتَهُ فِى
آنچه را ساختى باآنچه كه خردها را بر آن سرشتى و موافق آمد حكم و دستور تو آنچه را در
الْمَعْقُولِ وَالْمَنْقُولِ فَلَكَ الْحَمْدُ عَلى تَقْديرِكَ الْحَسَنَِ الْجَميلِ وَلَكَ
امور عقلى و نقلى مقرر داشتى پس حمد تو را سزا است بر اين اندازه گيرى نيكو و زيبايت و
الشُّكْرُ عَلى قَضآئِكَ الْمُعَلَّلِ بِاَكْمَلِ التَّعْليلِ فَسُبْحانَ مَنْ لا يُسْئَلُ
سپاسگزارى تو را است بر اين قضاء و تقديرت كه كاملترين جهت و علت را دارا است پس منزه است آنكس كه از كارى كه كند
عَنْ فِعْلِهِ وَلا يُنازَعُ فى اَمْرِهِ وَسُبْحانَ مَنْ كَتَبَ عَلى نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ
بازخواست نشود و در فرمانش كسى نزاع نكند و منزه است آنكه به عهده گرفته بر خويش مهر و رحمت را
قَبْلَ ابْتِدآءِ خَلْقِهِ وَالْحَمْدُلِلّهِ الَّذى مَنَّ عَلَيْنا بِحُكّامٍ يَقُومُونَ مَقامَهُ
پيش از آنكه آغاز آفرينش كند و ستايش خاص خدائى است كه منت گذارد بر ما به وجود فرمانروائى كه جانشين اويند
لَوْ كانَ حاضِراً فِى الْمَكانِ وَلا اِله اِلا اللّهُ الَّذى شَرَّفَنا بِاَوْصِيآءَ
اگر فرضاً او در جائى حاضر مى شد و معبودى نيست جز آن خدائى كه ما را شرافت دادى به اوصيائى
يَحْفَظُونَ الشَّرايِعَ فى كُلِّ الاْزْمانِ وَاللّهُ اَكْبَرُ الَّذى اَظْهَرَهُمْ لَنا
كه حفظ كنند شرايع را در هر زمان و خدا بزرگتر (از توصيف ) است آشكارشان كرد بوسيله
بِمُعْجِزاتٍ يَعْجُزُ عَنْهَا الثَّقَلانِ لا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاّ بِاللّهِ الْعَلِىِّ الْعَظيمِ
معجزاتى كه عاجزند از آوردنش جن و انس جنبش و نيروئى نيست جز به خداى والاى بزرگى
الَّذى اَجْرانا عَلى عَوآئِدِهِ الْجَميلَةِ فِى الاُْمَمِ السّالِفينَ اَللّهُمَّ فَلَكَ
كه مقرر داشت براى ما آن نعمتهاى نيكى را كه به امتهاى گذشته عنايت كرده بود خدايا پس تو را است
الْحَمْدُ وَالثَّنآءُ الْعَلِىُّ كَما وَجَبَ لِوَجْهِكَ الْبَقآءُ السَّرْمَدِىُّ وَكَما
حمد و ثناى والا چنانچه واجب آمد براى ذات بقاء ابدى تو و چنانكه
جَعَلْتَ نَبِيَّنا خَيْرَ النَّبِيّينَ وَمُلُوكَنا اَفْضَلَ الْمَخْلُوقينَ وَاخْتَرْتَهُمْ عَلى
قرار دادى پيمبر ما را بهترين پيمبران و امامان ما را بهترين آفريدگان و برگزيديشان از روى
عِلْمٍ عَلَى الْعالَمينَ وَفِّقْنا للِسَّعْىِ اِلى اَبْوابِهِمُ الْعامِرَةِ اِلى يَوْمِ
دانش بر تمام جهانيان ما را موفق دار براى شتافتن به سوى درگاههاى آبادشان تا روز
الدّينِ وَاجْعَلْ اَرْواحَنا تَحِنُّ اِلى مَوْطِئَ اَقْدامِهِمْ وَنُفُوسَنا تَهْوِى النَّظَرَ
قيامت و ارواح ما را چنان كن كه مشتاقانه جاى پاى ايشان را بپويند و نفوس ما را هواخواه نگاه كردن
اِلى مَجالِسِهِمْ وَعَرَصاتِهِمْ حَتّى كَاَنَّنا نُخاطِبُهُمْ فى حُضُورِ
به مجالسشان و آستانهاشان گردان بطورى كه گويا در حضور خودشان
اَشْخاصِهِمْ فَصَلَّى اللّهُ عَلَيْهِمْ مِنْ سادَةٍ غائِبينَ وَمِنْ سُلالَةٍ طاهِرينَ
با آنها سخن مى گوئيم پس درود خدا بر ايشان ، آن آقايان غايب از نظر و آن پاك نژادان
وَمِنْ اَئِمَّةٍ مَعْصُومينَ اَللّهُمَّ فَاْذَنْ لَنا بِدُخُولِ هذِهِ الْعَرَصاتِ الَّتِى
و امامان معصوم خدايا پس اذنمان بده به وارد شدن به اين آستانهائى كه
اسْتَعْبَدْتَ بِزِيارَتِها اَهْلَ الاْرَضينَ وَالسَّمواتِ وَاَرْسِلْ دُمُوعَنا
به عبادت وادار كردى بوسيله زيارتشان اهل زمينها و آسمانها را و جارى كن اشكهاى ما را
بِخُشُوعِ الْمَهابَةِ وَذَلِّلْ جَوارِحَنا بِذُلِّ الْعُبُودِيِّةِ وَفَرْضِ الطّاعَةِ
بوسيله خشوع در برابر مهابت و بزرگيت و خوار گردان اعضا و جوارح ما را بخوارى بندگى و فرض اطاعت
حَتّى نُقِرَّ بِما يَجِبُ لَهُمْ مِنَ الاْوْصافِ وَنَعْتَرِفَ بِاَنَّهُمْ شُفَعآءُ
تا اقرار كنيم به اوصافى كه براى ايشان واجب است و اعتراف كنيم كه آنها شفيعان
الْخَلايِقِ اِذا نُصِبَتِ الْمَوازينُ فى يَوْمِ الاْعْرافِ وَالْحَمْدُ لِلّهِ وَسَلامٌ
خلقند در آن هنگام كه ميزانها در روز اعراف (يعنى روز قيامت ) نصب گردد و حمد خاص خدا است و سلام
عَلى عِبادِهِ الَّذينَ اصْطَفى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ الطّاهِرينَ
بر بندگان برگزيده اش محمد و آل پاكشان باشد
پس ببوس عتبه را و داخل شو درحالتى كه خاشع و گريان باشى پس بدرستى كه آن اذن دخولست از ايشان صَلَواتُاللّهِ عَلَيْهِمْ اَجْمَعينَ.
