غروب جمعه شدن ها برایمان تاکی؟
سحر نگشتن شب های آسمان تاکی؟
تمام سال و تمامیِ هفته ها رفتند
ندیدن رخ تو در طی زمان تا کی؟
برای جمعۀ هر هفته گریه ای داریم
(بیا بیا گل زهرا) زعمق جان تا کی؟
ز دوری تو به صد راه پر خطا رفتیم
هزار جرم و گنه از منِ جوان تا کی؟
تمام حاجتمان شد جمال چون ماهت
برای دیدن تو اشک ما،روان تا کی؟
بیا بهار زمان و زمین گل زهرا
که خستگیِ در این دوره ی خزان تا کی؟
محلّمان نگذارد کسی بدون شما
بگو که گوشه نشینیِ مومنان تا کی؟
اگر تمام زمین ریزه خوار خوان تو اند
ندیدن تو سر سفره میزبان! تا کی؟
بیا برای همه خطبه ای بخوان آقا
شنیدن سخن تو از این و آن تا کی؟
منم که (محسنم) و قافله نمودم گم
ندیدن اثر پای کاروان تا کی؟
ارسالی توسط آقای محمد مهدی جعفری
دیدگاه‌ها
خوراک‌خوان (آراس‌اس) دیدگاه‌های این محتوا