حرمت دلامون و جلا میده
قم همیشه بوی کربلا میده

به خدا شک ندارم اگه می گم
برات قمم امام رضا میده

بانوی لطفی و بخشش و کرم
خاک پای زواراتون به سرم

یه حاجت دارم خانوم تو رو خدا
این دفعه با مادرم برم حرم

به دل سنگ و سیام نگا نکن
دلمو خونۀ غصه ها نکن

به خدا همه امیدم به شماست
بیا درهم بخر و سوا نکن

بساط گریه و دم بپا شده
شهر قم شبیه کربلا شده

دلا خود به خود میره شام بلا
هر جا حرف از روضۀ شما شده

اومدی قم چقدر با احترام
اومدی با صلوات و با سلام

پشت دروازه معطل نشدی
دیگه خارجی نگفتن به امام

دور تو رقاصه ها نرقصیدن
به حال و روزت دیگه نخندیدن

نون و خرما به تو هیچ کسی نداد
دیگه خلخال از پاهات ندزدیدن

یهودی نبود خانوم دو رو برت
آستینت نشد حجاب رو سرت

حرمله نبود سرت داد بزنه
نا سزا کسی نگفت به مادرت

شاعر : امیر علوی

ارسالی توسط آقای علی بهزاد

نوشتن دیدگاه