نور خدا آینه حق نما
نورهدی نور حسین است و بس

سر ولا لؤلؤ لالای حق
مظهر دادار حسین است و بس

سر هویت که تجلی نمود
پرتو پر نور حسین است و بس

روح مشیت که از او شد پدید
کون و مکان جمله حسین است و بس

جلوه ذات احدی بی نقاب
نور تجلای حسین است و بس

سجده که بر آدم خاکی نمود
خیل ملک بهر حسین است و بس

سلسلة منتظم انبیاء
مقدّم الجیش حسین است و بس

میوة خلقت ز ازل تا ابد
مقصد ایجاد حسین است و بس

محفل انس است دو عالم ولی
شمع دل افروز حسین است و بس

نفخه جان بخش نسیم بهشت
شمه ای از بوی حسین است و بس

آتش نمرود به جان خلیل
بَرد شد از خوی حسین است و بس

سفینه نوح به طوفان یم
زورقی از جوی حسین است و بس

موسی عمران که به میعاد رفت
از بر میقات حسین است و بس

روشنی وادی ایمن همی
شعشعة روی حسین است و بس

آتش افروخته در کوه طور
پرتوی از نور حسین است و بس

آن دم عیسی که به تن جان دمد
از دم و از بوی حسین است و بس

گردش این گنبد افراشته
بر خَم ابروی حسین است و بس

من چه بگویم به جهان هر چه هست
سر به تکاپوی حسین است و بس

آن که فروزان کند امشب چو شمس
رایت توحید حسین است و بس

آن که ببوسید گلویش ز مهر رسول
و بگریست حسین است و بس

محفلی بزمِ حریم لقا
رأس پر از نور حسین است و بس

سوخته پروانه جان را به شوق
در حرم عشق حسین است و بس

کشته جان باخته در کوه طور
پیکر صد پاره حسین است و بس

آنکه بزد خرگه خود را برون
از دو جهان جمله حسین است و بس

آنکه به قربانگه کوی حبیب
گفت رضیً ربِّ حسین است و بس

آنچه به خون گلو آغشته شد
طرّه گیسوی حسین است و بس

باب نجات از غم و بحر بلا
کشتی منجی حسین است و بس

دست شفاعت همه را روز حشر
از کرم و جود حسین است و بس

گر تو بخواهی که شوی رستگار
راهْ  تولای حسین است و بس

آنکه سرود این دُرَرِ پاک را
خاک رهِ کوی حسین است و بس

ارسالی توسط آقای اکبر جزایری

نوشتن دیدگاه