به امام صادق علیه السلام عرض شد:
آقای من! به فدایتان شوم ، وقتی کسی می میرد یا کشته می شود جلسه نوحه ای برای او می گیرند. و من مشاهده می کنم که شما و شیعیانتان از اول ماه محرم اقامه جلسه عزا می کنید.
حضرت فرمودند: این چه حرفی است! هنگامی که هلال ماه محرم دمیده می شود ملائکه پیراهن امام حسین علیه السلام را آویزان می کنند در حالی که پاره پاره شده از ضربه های شمشیر و آغشته به خون است. ما و شیعیانمان این پیراهن را با چشم بصیرت و نه بصر می بینیم پس اشک های ما سرازیر می شود.
قیل للصادق علیه السلام سیدی جعلت فداك ان المیت یجلسون بالنیاحه بعد موته او قتله و أراكم تجلسون انتم و شیعتكم من اول شهر بالماتم و العزاء للحسین علیه السلام
فقال علیه السلام ما هذا اذا هل هلال محرم نشرت الملائكة ثوب الحسین و هو مخرق من ضرب السیوف و ملطخ بالدماء و فنراه نحن و شیعتنا بالبصیرة و لا بالبصر فاذا تنفجر دموعنا.
ثمرات الاعواد ، ج 1 ، ص ۳۶.۳۷
نورالعین فی المشی الی زیارة قبر الحسین (ع) ص 359
ارسالی توسط آقای مرتضی مرندی
