راه من ، از کثرت دشمن ، زهر سو بسته بود
داغ ها پی در پی و ، غم ها به هم پیوسته بود

بس که از میدان ، درون خیمه ، آوردم شهید
بود سرتاپای من خونین و ، زینب خسته بود

هر شهیدی ، شاهکاری داشت در اینجا ، ولی
کارهایت ای برادر جان همه برجسته بود

تا به سوی خیمه برگردی مگر با مشک آب
جام در دستش رقیه ، منتظر بنشسته بود

من تک و تنها ، گشودم راه قربانگاه تو
گرچه دشمن ، هر زمان ، در هر طرف ، یک دسته بود

بر زمین افتاده دیدم پیکرت را غرق خون
مشک خالی و ، دو دست و ، پرچمی بشکسته بود

پشت من ، از داغ جانسوزت ، برادر جان شکست
چون که رکن نهضتم ، بر همتت وابسته بود

هر چه کوشیدم ، که در بر گیرمت ، ممکن نشد
بسکه دشمن ، جمله اعضایت ، زهم بگسسته بود

خواستم ، آن گه ببندم چشم هایت را اخا
لیک پیش از من عدو با تیر چشمت بسته بود

ناله عباس را تا دشمن او نشنود
گریه اش ، در وقت جان دادن آهسته بود

ارسالی توسط آقای ابولفضل

نوشتن دیدگاه