ﭘﺪﺭﻡ ﺫﮐﺮ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﻟﺒﺶ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﺩﺍﺷﺖ
ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺣﺲ ﻋﺠﯿﺒﯽ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻭ ﻋﻠﻘﻤﻪ ﺩﺍﺷﺖ

ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺭﺍﺯ ﻣﮕﻮﯼ ﺩﻝ ﺧﻮﺩ ﻭﺍﻫﻤﻪ ﺩﺍﺷﺖ
ﮐﺎﺭ ﺍﮔﺮ ﺩﺍﺷﺖ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﭘﺴﺮ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺩﺍﺷﺖ

ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺍﻡ ﺧﺎﻟﻖ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺷﺪﻡ
ﻫﯿﺌﺘﺖ ﺁﻣﺪﻡ ﻭ ﻋﺎﺷﻖ ﻋﺒﺎﺱ ﺷﺪﻡ

ﻣﺎﺩﺭﻡ ﮔﻔﺖ ﻋﺰﯾﺰ ﺩﻝ ﻋﺎﻟﻢ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ
ﺑﻪ ﺩﻝ ﺧﻠﻖ ﺟﻬﺎﻥ ﯾﮑﺴﺮﻩ ﻣَﺤﺮﻡ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ

ﭘﺮﭼﻤﯽ ﺯﺩ ﺑﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﺎﺗﻢ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ
ﻣﺸﮑﯽ ﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻨﻢ ﮐﺮﺩ : ﻣُﺤﺮﻡ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ

ﺭﻭﺿﻪ ﺧﻮﺍﻥ ﻧﺎﻡ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺮﺩ ﻭ ﺩﻟﻢ ﺭﻓﺖ ﺣﺮﻡ
ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺍﻡ ﺑﺎ ﺗﻮ ﮔﺮﻩ ﺧﻮﺭﺩ ﺩﻟﻢ

ﺑﺎﺯﯼ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺍﻡ ﺑﻮﺩ ﻋﻠﻤﺪﺍﺭ ﺷﺪﻥ
ﮐﻮﭼﻪ ﺩﺭ ﮐﻮﭼﻪ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻋﺰﺍﺩﺍﺭ ﺷﺪﻥ

ﺑﻮﺩ ﺗﻤﺜﺎﻝ ﺗﻮ ﻭ ﺩﺭﺱ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﺷﺪﻥ
ﺩﺭ ﺧﻢ ﺯﻟﻒ ﻧﮕﺎﻩ ﺗﻮ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﺪﻥ

ﺭﻭﺿﻪ ﺧﻮﺍﻥ ﻧﺎﻡ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺮﺩ ﮐﻪ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺷﻮﯾﻢ
ﺩﻭﺭﺕ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺑﮕﺮﺩﯾﻢ ﮐﻪ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺷﻮﯾﻢ

ﺭﻭﺿﻪ ﺧﻮﺍﻥ ﮔﻔﺖ ﻋﻠﻢ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ
ﻋﻠﻢ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻋﻠﻤﺪﺍﺭ ﭼﻨﯿﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ

ﺍﯾﻦ ﺣﺴﯿﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﻟﮕﯿﺮ ﻭ ﺣﺰﯾﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ
ﺭﻭﯼ ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ﺍﺵ ﺍﺯ ﺩﺍﻍ ﺗﻮ ﭼﯿﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ

ﮐﻤﺮﺵ ﺧﻢ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺗﺎﺏ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺁﻭﺭﺩ
ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻫﺴﺖ ﺭﺑـﺎﺏ،ﺁﺏ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺁﻭﺭﺩ

ﺁﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﺁﻩ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﻧﻔﺴﺶ ﺳﻮﺧﺖ ﺣﺴﯿﻦ
ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻫﻠﻬﻠﻪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺧﺖ ﺣﺴﯿﻦ

ﭼﺸﻢ ﺑﺮ ﮐﺸﺘﻪ ﯼ ﻋﺒﺎﺱ ﺧﻮﺩﺵ ﺩﻭﺧﺖ ﺣﺴﯿﻦ
ﺟﮕﺮ ﻣﺸﮏ ﺑﺴﻮﺯﺩ ﮐﻪ ﺩﻟﺶ ﺳﻮﺧﺖ ﺣﺴين

ارسالی توسط آقای ابوالفضل

نوشتن دیدگاه