قدمش ناگهان شتاب گرفت
طرفش رفت و ظرف آب گرفت

آب را بر روی زمین تا ریخت
درهمان لحظه قلب زهرا ریخت

روضه کوتاه نکته سربسته
حجره تاریک حجره دربسته

جگری رفته رفته سم می خورد
پشت در دست ها به هم می خورد

عرش را ناله ای تکان می داد
تشنه ای روی خاک جان می داد

زهر بی تاب کرد جانش را
سوخت تا آب کرد جانش را

مثل اکبر شده ولی بهتر
ظاهرجسمش از علی بهتر

این جوان آن جوان تفاوت داشت
زخم زهر و سنان تفاوت داشت

این جوان پیکرش که سالم بود
جگرش نه سرش که سالم بود

موقع دفن لااقل سرداشت
بدنش می شد از زمین برداشت

به تنش پای نیزه بازنشد
در نهایت عبا نیاز نشد

بگذرم؟ نگذرم؟ نمی دانم
وسط چند روضه حیرانم

تا بفهمم گریز آخر را
می روم بیت های دیگر را

تشنه در آفتاب بنویسم
از زبان رباب بنویسم

آدم تشنه تار می بیند
همه جا را بخار می بیند

بدتر این که غبارهم باشد
یک بیابان ، سوار هم باشد

تازه حالا حساب کن دورش
چند تا نیزه دار هم باشد

در میان هجوم نامردان
خواهری بی قرار هم باشد

شاعر :‌ علی زمانیان

ارسالی توسط آقای ابوالفضل

نوشتن دیدگاه