اهل سنت و بخصوص وهابیها شیعه را رافضی می گویند و با اطلاق این عنوان شیعه را شدیدا تحت فشار قرار می دهند بطوریکه امروزه در عربستان فشار بر شیعیان بسیار زیاد است و آنها بخاطر شیعه بودن از بسیاری از حقوق و موقعیتهای اجتماعی محرومند. مثلا ازدواج دختر سنی با یهودی و نصرانی را مجاز می دانند اما ازدواج با رافضی را حرام میدانند! یا خوردن گوشت ذبح شده بدست یهودی و نصرانی را جایز می شمرند اما خوردن گوشت ذبح شده بدست شيعيان (رافضی ها) را حرام میدانند! یا شهادت یهودی ها و نصرانی ها را در دادگاه محترم می شمرند اما شهادت شيعيان (رافضی ها) را بی اعتبار میدانند و آن را قابل پذیرش نمی دانند در هر صورت هر گاه اسم رافضی را به شیعه نسبت می دهند گمان می کنند که این نقص شیعیان و سبب رسوائی آنهاست . این در حالی است که در کتب اثنی عشریه ، شیعه به اسم رافضه و رافضی افتخار می کند:
قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ فَإِنَّا قَدْ نُبِزْنَا نَبْزاً انْكَسَرَتْ لَهُ ظُهُورُنَا وَ مَاتَتْ لَهُ أَفْئِدَتُنَا وَ اسْتَحَلَّتْ لَهُ الْوُلَاةُ دِمَاءَنَا فِي حَدِيثٍ رَوَاهُ لَهُمْ فُقَهَاؤُهُمْ قَالَ فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع الرَّافِضَةُ قَالَ قُلْتُ نَعَمْ قَالَ لَا وَ اللَّهِ مَا هُمْ سَمَّوْكُمْ وَ لَكِنَّ اللَّهَ سَمَّاكُمْ بِهِ أَ مَا عَلِمْتَ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ أَنَّ سَبْعِينَ رَجُلًا مِنْ بَنِي إِسْرَائِيلَ رَفَضُوا فِرْعَوْنَ وَ قَوْمَهُ لَمَّا اسْتَبَانَ لَهُمْ ضَلَالُهُمْ فَلَحِقُوا بِمُوسَى ع لَمَّا اسْتَبَانَ لَهُمْ هُدَاهُ فَسُمُّوا فِي عَسْكَرِ مُوسَى الرَّافِضَةَ لِأَنَّهُمْ رَفَضُوا فِرْعَوْنَ وَ كَانُوا أَشَدَّ أَهْلِ ذَلِكَ الْعَسْكَرِ عِبَادَةً وَ أَشَدَّهُمْ حُبّاً لِمُوسَى وَ هَارُونَ وَ ذُرِّيَّتِهِمَا ع فَأَوْحَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَى مُوسَى ع أَنْ أَثْبِتْ لَهُمْ هَذَا الِاسْمَ فِي التَّوْرَاةِ فَإِنِّي قَدْ سَمَّيْتُهُمْ بِهِ وَ نَحَلْتُهُمْ إِيَّاهُ فَأَثْبَتَ مُوسَى ع الِاسْمَ لَهُمْ ثُمَّ ذَخَرَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَكُمْ هَذَا الِاسْمَ حَتَّى نَحَلَكُمُوهُ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ رَفَضُوا الْخَيْرَ وَ رَفَضْتُمُ الشَّرَّ افْتَرَقَ النَّاسُ كُلَّ فُرْقَةٍ وَ تَشَعَّبُوا كُلَّ شُعْبَةٍ فَانْشَعَبْتُمْ مَعَ أَهْلِ بَيْتِ نَبِيِّكُمْ ص وَ ذَهَبْتُمْ حَيْثُ ذَهَبُوا وَ اخْتَرْتُمْ مَنِ اخْتَارَ اللَّهُ لَكُمْ وَ أَرَدْتُمْ مَنْ أَرَادَ اللَّهُ فَأَبْشِرُوا ثُمَّ أَبْشِرُوا فَأَنْتُمْ وَ اللَّهِ الْمَرْحُومُونَ الْمُتَقَبَّلُ مِنْ مُحْسِنِكُمْ وَ الْمُتَجَاوَزُ عَنْ مُسِيئِكُمْ مَنْ لَمْ يَأْتِ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ بِمَا أَنْتُمْ عَلَيْهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ لَمْ يُتَقَبَّلْ مِنْهُ حَسَنَةٌ وَ لَمْ يُتَجَاوَزْ لَهُ عَنْ سَيِّئَةٍ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ فَهَلْ سَرَرْتُكَ قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ زِدْنِي- فَقَالَ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ إِنَّ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مَلَائِكَةً يُسْقِطُونَ الذُّنُوبَ عَنْ ظُهُورِ شِيعَتِنَا كَمَا يُسْقِطُ الرِّيحُ الْوَرَقَ فِي أَوَانِ سُقُوطِهِ وَ ذَلِكَ قَوْلُهُ عَزَّ وَ جَلَّ- الَّذِينَ يَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَ مَنْ حَوْلَهُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَ يَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِينَ آمَنُوا اسْتِغْفَارُهُمْ وَ اللَّهِ لَكُمْ دُونَ هَذَا الْخَلْقِ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ فَهَلْ سَرَرْتُكَ قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ زِدْنِي‏ . (الكافی ج : 8 ص : 34 : كِتَابُ الرَّوْضَة ، خُطْبَةُ الطَّالُوتِیَّةِ ) . (الجواهر السنية- كليات حديث قدسى‏- محدث عاملى‏ ص 96)
از سلیمان روایت است که گفت : نزد امام جعفر صادق علیه السلام بودم که ابوبصیر داخل شد و به حضرت گفت: فدایت شوم، ما را به القابی می خوانند که پشت ما را می شکند و موجب مرگ قلبهای ما می شود و ولات امور طبق حدیثی که فقهایشان روایت می کنند خون ما را حلال می دانند. امام علیه السلام فرمود: منظورت عبارت « رافضه » است؟ گفتم: بله. امام علیه السلام فرمود: والله این اسم را آنها به شما نداده اند بلکه خداوند شما را چنین خوانده است. ای ابا محمد آیا می دانی که هفتاد مرد از بنی اسرائیل (از جمله آن جادوگران تواب)، وقتی ضلالت فرعون و قومش برایشان مشخص شد آنها را رفض (رد) کردند و به موسی علیه السلام پیوستند که هدایت او برایشان مشخص شده بود؟ آنها در قوم موسی رافضی خوانده می شدند برای اینکه فرعون را رفض (رد) کرده بودند و عابدترین اهل لشکر موسی بودند و او و هارون و ذریه آنها علیهم السلام را بسیار دوست می داشتند پس خداوند عزوجل به موسی علیه السلام وحی کرد که این اسم (رافضی) را برایشان در تورات ثابت کن که من آنها را به این اسم نامیده ام و این عنوان را به آنها بخشیده ام و موسی علیه السلام نیز چنین کرد پس خداوند عزوجل بعد از آنها این اسم را برای شما نگاه داشت تا به شما اعطا کند.
ای ابا محمد بدان که آن دشنام دهندگان خیر را رفض (رد) کردند و شما شر را. پس از رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) مردم به فرقه ها و شعبه های مختلفی تقسیم شدند و شما به اهل بیت ایشان منشعب شدید و رفتید هر جا که آنها رفتند و انتخاب کردید آنچه را خدا برایتان انتخاب کرده بود و خواستید آنچه را خدا خواسته بود پس بشارت باد بر شما و باز بشارت باد بر شما... ( اصول کافی : ج : 8 ص : 34 : كِتَابُ الرَّوْضَة ، خُطْبَةُ الطَّالُوتِیَّةِ ) .
طبق این حدیث اسم رافضه اسمی است که خدا برای شیعه اثنی عشری انتخاب کرده است و آنها باید به این اسم افتخار کنند زیرا اصحاب خاص موسی علیه السلام نیز رافضی نامیده می شدند. در تفسیر فرات ‏الكوفی صفحه 377 نیز با آوردن این داستان در قوم موسی گفته شده که آنها هم از زبان موسی علیه السلام و هم از زبان عیسی علیه السلام رافضه خوانده شدند. ائمه اثنی عشری نیز شیعه را به داشتن این نام تشویق می کردند:
عن یعقوب بن یزید عن صفوان بن یحیى عن أبی أسامة زید الشحام عن أبی الجارود قال أصم الله أذنیه كما أعمى عینیه إن لم یكن سمع أبا جعفر ع یقول إن فلانا سمانا باسم قال و ما ذاك الاسم قال سمانا الرافضة فقال أبو جعفر ع بیده إلى صدره و أنا من الرافضة و هو منی قالها ثلاثا ( المحاسن ج : 1 ص : 157 : باب الرافضة) .
ابی الجارود به امام محمد باقر علیه السلام گفت : فلانی ما را به اسمی صدا می کند. امام باقر (ع)فرمود: به چه اسمی؟ گفت: ما را "رافضی" می خواند . ابوجعفر علیه السلام در حالی که دستش بر سینه اش بود گفت: من از رافضه هستم و رافضه از من است که این جمله را سه بار تکرار نمودند . ( المحاسن ج : 1 ص : 157 : باب الرافضة ) .
و قیل للصادق ع إن عمارا الدهنی شهد الیوم عند [ابن‏] أبی لیلى قاضی الكوفة بشهادة، فقال له القاضی قم یا عمار فقد عرفناك، لا تقبل شهادتك لأنك رافضی. فقام عمار و قد ارتعدت فرائصه، و استفرغه البكاء. فقال له ابن أبی لیلى أنت رجل من أهل العلم و الحدیث، إن كان یسوءك أن یقال لك «رافضی» فتبرأ من الرفض، فأنت من إخواننا. فقال له عمار یا هذا ما ذهبت و الله حیث ذهبت، و لكنی بكیت علیك و علی أما بكائی على نفسی فإنك نسبتنی إلى رتبة شریفة لست من أهلها، زعمت أنی رافضی، ویحك لقد حدثنی الصادق ع «أن أول من سمی الرافضة السحرة الذین لما شاهدوا آیة موسى ع فی عصاه آمنوا به [و رضوا به‏] و اتبعوه و رفضوا أمر فرعون، و استسلموا لكل ما نزل بهم، فسماهم فرعون الرافضة لما رفضوا دینه». فالرافضی من رفض كلما كرهه الله، تعالى و فعل كل ما أمره الله ... ( تفسیرالإمام‏العسكری ص : 311 : فی معنى الرافضی، و أن أول من سمی به سحرة موسى ) .
به امام صادق علیه السلام گفته شد که عمار الدهنی روزی نزد ابن ابی لیل قاضی کوفه شهادت داد اما قاضی به او گفت : بلند شو ای عمار شهادت تو مقبول نیست زیرا رافضی هستی . پس عمار برخاست در حالی که می گریست. ابن ابی لیل به او گفت : تو مردی از اهل علم و حدیث هستی، اگر ناراحت می شوی از اینکه به تو رافضی گفته شود از رفض تبری بجو تا از برادران ما شوی. عمار به او گفت : نمیروم راهی را که تو می روی ولی من بر تو می گریم و بر خودم . اما گریه من بر خودم از این است که مرا به رتبه ای شریف نسبت دادی که اهلش نیستم . گمان کردی که من رافضی هستم پس آگاه باش که جعفر صادق علیه السلام به من گفته است: اولین کسانی که رافضه خوانده شدند ساحرانی بودند که آیه موسی علیه السلام در عصایش را مشاهده نمودند و به او ایمان آوردند و از او تبعیت نمودند و امر فرعون را رفض (رد) کردند و به آنچه خدا نازل نموده بود تسلیم گشتند که فرعون آنها را به جهت اینکه دینش را رفض کرده بودند رافضی خواند . پس رافضی کسی است که رفض (رد) کند آنچه را که خداوند آن را نکوهش نموده و انجام دهد آنچه را او امر نماید ... ( تفسیرالإمام‏العسكری ص : 311 : فی معنى الرافضی) .

طبق احادیث افتخار رافضی بودن به همه شیعیان نمی رسد بلکه فقط مختص اثنی عشری هاست :
و أخبرنی أبو الحسین محمد بن هارون قال حدثنا أبی هارون بن موسى قال حدثنا أبو المفضل محمد بن أحمد بن عبد الله بن أحمد الهاشمی المنصوری بسر من رأى من لفظه قال حدثنا أبو موسى عیسى بن أحمد بن عیسى بن المنصور الهاشمی قال حدثنا الحسن بن علی بن محمد بن علی بن موسى عن علی بن موسى عن موسى بن جعفر عن أبیه جعفر بن محمد قال حدثنی محمد بن علی قال حدثنی أبی علی بن الحسین قال حدثنی أبی الحسین بن علی قال قال أمیر المؤمنین قال لی رسول الله رأیت لیلة أسری بی إلى قصور من یاقوت أحمر و زبرجد أخضر و در و مرجان و عقیقا بلاطها المسك الأذفر و ترابها الزعفران و فیها فاكهة و نخل و رمان و حور و خیرات حسان و أنهار من لبن و أنهار من عسل تجری على الدر و الجوهر و قباب على حافتی تلك الأنهار و غرف و خیام و خدم و ولدان و فرشها الإستبرق و السندس و الحریر و فیها أطیار فقلت یا حبیبی جبرئیل لمن هذه القصور و ما شأنها فقال لی جبرئیل هذه القصور و ما فیها خلقها الله عز و جل كذا و أعد فیها ما ترى و مثلها أضعاف مضاعفة لشیعة أخیك علی و خلیفتك من بعدك على أمتك یدعون فی آخر الزمان باسم یراد به غیرهم یسمون الرافضة و إنما هو زین لهم لأنهم رفضوا الباطل و تمسكوا بالحق و هم السواد الأعظم و لشیعة ابنه الحسن من بعده و لشیعة الحسین من بعده و لشیعة ابنه محمد بن علی من بعده و لشیعة ابنه جعفر بن محمد من بعده و لشیعة ابنه موسى بن جعفر من بعده و لشیعة ابنه علی بن موسى من بعده و لشیعة ابنه محمد بن علی من بعده و لشیعة ابنه علی بن محمد من بعده و لشیعة ابنه الحسن بن علی من بعده و لشیعة ابنه محمد المهدی من بعده یا محمد فهؤلاء الأئمة من بعدك أعلام الهدى و مصباح الدجى شیعتهم و شیعة جمیع ولدك و محبیهم شیعة الحق و موالی رسوله الذین رفضوا الباطل و اجتنبوه و قصدوا الحق و اتبعوه یتولونهم فی حیاتهم و یزورونهم من بعد وفاتهم متناصرین لهم قاصدین على محبتهم رحمة الله علیهم إنه غفور رحیم‏ (دلائل‏الإمامة محمد بن جریر طبری ص:255).
در این حدیث طولانی از قول علی علیه السلام از رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم نقل است که فرمود: شبی که به آسمانها برده شدم قصرهایی از یاقوت سرخ و زبرجد سبز و درّ و مرجان و عقیق دیدم که مواد و مصالح این قصرها از مشک خوشبو و خاکش از زعفران بود و درختانی از میوه و خرما و انار و زنهایی در غایت زیبایی از حورالعین و نهرهایی از شیر و نهرهایی از عسل که بر روی گوهر و درّ جاری بود، در این قصرها بود. در کنار این نهرها خانه های گنبدی شکل و غرفه ها، خیمه ها و خادمان و غلامان و فرش هایی از استبرق (ابریشم ضخیم براق) و سندس (ابریشم نازک) و حریر بود و پرندگان زیبائی نیز در آنجا بودند. پس به جبرئیل گفتم: حبیب من، این قصرها از آن کیست و شأن آنها چگونه است؟
جبرئیل گفت: این قصرها و همة آنچه در آن وجود دارد و دیدی و بیشتر از آن را خداوند عزوجل برای شیعیان برادر و جانشین تو علی بن ابی طالب(ع) آماده کرده است. ای محمد! این شیعیان را در آخرالزمان به رافضی می خوانند، در حالی که آنها چیزی دیگر را اراده می کنند، چون آنها از باطل دوری و به حق تمسک می جویند و این شیعیان سیاهی بزرگ هستند (که روی تمام بدیها و خدایان دیگر را می پوشانند و باعث می شوند مردم نور محض و حقیقت را ببینند)؛ (ای محمد!) و این قصرها همچنین برای شیعیان فرزندانت حسن و حسین و محمد بن علی و جعفر بن محمد و موسی بن جعفر و علی بن موسی و محمد بن علی و علی بن محمد و حسن بن علی و شیعیان فرزندنت محمد که مهدی نام دارد، می باشد. ای محمد! ایشان ائمة بعد از تو می باشند که علمهای هدایت و چراغ نورانی راه الهی اند. تمام شیعیان و محبین فرزندانت، شیعه به حق هستند و اینانند دوستان رسول خدا و آنها کسانی هستند که از باطل دوری و اجتناب می کنند و قاصد حق هستند و حق را تبعیت می کنند.
فرزندان تو را در زمان حیاتشان دوست می دارند و بعد وفاتشان به زیارت آنها می روند. آنها یاری کنندگان فرزندان تو هستند و ایشان را با جان و دل دوست می دارند. رحمت خداوند بر ایشان که خداوند بخشنده و مهربان است
حال اینکه چرا در این حدیث اسم علی بن الحسین(ع) حذف شده است جای بررسی دارد ولی این حدیث نشان می دهد که طبق اعتقاد شیعه از بین شیعیان فقط  اثنی عشری ها رافضی هستند و نه شیعه دیگر .
ائمه(ع) اسم "رافضی" را به وقایع موسی و فرعون مرتبط کرده و در تفسیر این آیات فرعون و هامان را ابوبکر علیه اللعنه و عمر علیه اللعنه دانسته اند به موارد زیر توجه کنید:
... ورد أن فرعون و هامان و قارون كنایة عن الغاصبین الثلاثة فإنهم نظراء هؤلاء فی هذه الأمة و إن الأول و الثانی عجل هذه الأمة و سامریها ... ( بحارالأنوار ج : 24 ص : 156 ) .
آمده است که فرعون و هامان کنایه از غاصبین ثلاثه هستند و آنها نظیر این عده در این امت می باشند و بدرستیکه اول و دومی گوساله این امت و سامری آن هستند ... ( بحارالأنوار ج : 24 ص : 156 ) .
طبق این حدیث در بحار الانوار ابوبکر ملعون (اولی) فرعون و گوساله است و عمر ملعون (دومی) هامان و سامری می باشد . و یا در این حدیث که صراحت بیشتری دارد بیان شده :
ظُهُورِ الْمَهْدِیِّ مَعَ إِمَامٍ إِمَامٍ وَ وَقْتٍ وَقْتٍ وَ یَحِقُّ تَأْوِیلُ هَذِهِ الْآیَةِ وَ نُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِینَ وَ نُمَكِّنَ لَهُمْ فِی الْأَرْضِ وَ نُرِیَ فِرْعَوْنَ وَ هامانَ وَ جُنُودَهُما مِنْهُمْ ما كانُوا یَحْذَرُونَ قَالَ الْمُفَضَّلُ یَا سَیِّدِی وَ مَنْ فِرْعَوْنُ وَ هَامَانُ قَالَ أَبُو بَكْرٍ وَ عُمَر (  بحارالأنوار ج : 53 ص : 17 ) .
در این حدیث نیز در جواب مفضل درباره آیه فوق که از فرعون و هامان سؤال کرده بود آمده است که آن دو ابوبکر و عمر ملعون هستند . در تفسیر قمی نیز در تفسیر این آیه ( القصص آیات 5 و 6 ) آمده است :هم الذین غصبوا آل محمد حقهم و قوله مِنْهُمْ أی من آل محمد (  تفسیرالقمی ج : 2 ص : 133 : سورة القصص مكیة آیاتها ثمان و ثمانون 88 ) .
آنها ( فِرْعَوْنَ وَ هامانَ وَ جُنُودَهُما ) کسانی هستند که حق آل محمد را غصب کردند و عبارت «منهم» ( در آیه 6 از سوره القصص ) یعنی «من آل محمد» .
به همین ترتیب در کتاب الصراط المستقیم در تفسیر آیات 5 و 6 از سوره القصص آمده است :فقد ورد أن المستضعفین آل محمد و فرعون و هامان الشیخان المتقدمان  (الصراط المستقیم ج:2 ص: 252) بدرستیکه آمده است «مستضعفین»، آل محمد صلی الله علیه و آله و سلم و فرعون و هامان، شیخان متقدم هستند. (الصراط المستقیم ج : 2 ص : 252 ) .
این عده معتقدند که بنی اسرائیل ظاهر آیه است در حالی که معنی باطنی و اصلی آیه همان ابوبکر و عمر ملعون هستند و می آورند که این امر بدین خاطر است که آیه دلالت بر آینده می کند .
بدین ترتیب اثنی عشریها با قیاس با کسانی که خود در زمان موسی علیه السلام آنها را رافضی می خوانند و همچنین قیاس فرعون و هامان با خلفای غاصب، اسم رافضه را برای خود افتخاری می دانند.  ولی همیشه باید مد نظر داشت که نباید بطور کلی به شیعیان رافضی گفت و اسم رافضی مختص شیعه اثنی عشریه است و فقط آنان از مواهب آن برخوردار می شوند.

نوشتن دیدگاه