نه رواقی، نه گنبدی، حتی سنگ قبری سر مزار تو نیست !
غیر مُشتی کبــوتر خستـه خـادمی، زائـری، کنار تو نیست !
بغض هایم کجا دخیل شوند؟ پس ضریحت کجاست آقا جان؟
روضه خوان ها چرا نمی خوانند؟ گریه ها بیصـداست آقا جان
گنبـــدی نیست تا دلـــم بپـــرد پـــا به پـــای کبــــوتران شما
کاش می شد که دانه ای گیرم امشب از دست مهربان شما
حرفِ گلـــــدسته را نبــاید زد تا حســـودان شـــهر بسیـــارند
از شمـــا خانواده آقــا جـــان در مدینــــه همـــه طلبکــــــارند!
حیــــف آن چـــاه ها که حیـــدرکنـد! چقدر مادرت دعاشان کرد
عـوض آن همـه محبـــت ها این مدینــه چه خوب جبـــران کرد!
کــــــاش ایـــران می آمــدی آقــــا نـزد ما اهلــبیت محتـــرمند
پیر مظلــــوم بی حــــرم، این جا پســــران تو صــاحب حــرمند
کــــــاش ایـــــران می آمـــدی آقـــا مُلـک ری قبلۀ ولا می شد
مثـــل مشهــد برایتان این جــا مشهــــدالصادقـی بنــا می شد
کـــــاش ایــــران می آمدی آقا قدمت روی چشم ما جـــاداشت
کـــــاش خــــاک شلمچــه و فکــه عطر یــاس عبایتان را داشت
کـــــاش ایـــــران می آمدی آقـــا مردمــش رأفـــت و حیـــا دارند
ریسمـــــان دســت هم نمی بنــدند همه دل های با صفـا دارند
کـــــاش ایــــــران می آمـــدی آقــا در مدینـــه غریـــب افتــــادید
مـــن بمیـــــرم برایتـــــان ؛ گیــــرِ عــــده ای نانجیــــب افتــــادید
ارسالی توسط آقای احمد قاسمی
