از بارزترين كسانی كه انسانيت را در تمام مراحل تاريخی مطرح و بنای رفيع انديشه‏های انسانی را پايه‏ گذاری كردند و به ارزشهای فردی و اجتماعی عينيّت بخشيدند، سالار شهيدان حضرت حسين بن علی (ع) بود.
او تاريكيهائی را كه در مسير حركت معنوی و تكاملی بشريّت قرار داشت با نور هدايت از ميان برد و طلوع فجر هدايت را در افق دلهای جويندگان حقيقت و پويندگان طريق سعادت، بشارت داد.
او معلّم راستينی بود كه در راستای تحقّق رسالت جدّ بزرگوارش - رسول اكرم (ص) - با مبارزه و پيكار با مظاهر فساد و نابودی بيداد و بيدادگری و اقامه مكتب ايمان و عدل، درسهای آموزنده و سرنوشت‏سازی را به انسانها آموخت.
او در قيام تاريخی خود به دنبال موقعيّتهای سياسی و يا كسب منافع مادی نبود و تنها هدفی را كه دنبال می‏كرد نجات گمراهان از گرداب ضلالت و فراخواندن آنان به صراط هدايت بود.(1)
او قيام كرد تا امّت اسلامی را به صلاح و فلاح رهنمون گردد و حاكميت اللَّه را با اجرای فريضه امر به معروف و نهی از منكر در جامعه اسلامی تحقّق بخشد.(2)
قداست هدف و نيّت خالص آن بزرگوار، جاودانگی ياد و نامش را در ميان امّتها و ملّتها در پی داشت و بشريّت هرگز او را فراموش نخواهد كرد چرا كه او اسوه همه خوبيهاست.
حسين (ع) در آن مقطع حسّاس تاريخی نمی‏توانست شاهد پايمال شدن اصول مسلّم اسلامی و جان گرفتن بدعتها و رواج بازار فساد و تباهی باشد، چرا كه بعنوان يك رهبر الهی برای روياروئی با عناصر ناشايست و خودكامه اموی احساس مسئوليت می‏كرد و با تمام توان در برابر اين مظاهر فساد و طغيان و ظلم و شرك - كه توسط آل ابی‏سفيان پديد آمده بود - ايستاد، بويژه كه زمينه‏ های اين قيام توسط پدر بزرگوارش حضرت علی (ع) و برادر گراميش امام حسن (ع) در سالهايی بسيار سخت و طولانی آماده شده بود.
ابن ابی الحديد می‏گويد: او شخصيتی است كه خواری و ذلّت را نپذيرفت و جوانمردی و شهادت را در سايه شمشير بر پستی و مذلّت برگزيد، او و يارانش را امان دادند ولی او خواری را نپذيرفت.(3)
در اين پيشگفتار ضمن پرهيز از ترجمه لفظ به لفظ و با روش نقل معنی به معنی به برخی از موضوعات پيرامون اين شخصيت كم نظير اشاره خواهيم داشت، شخصيّتی كه با گذشت قرنها هنوز يادش بر دلها و نامش بر زبانها جاری است، و نهضت افتخار آفرينش الهام بخش ملّتها، و خون نامه شهادتش عنوان برجسته حيات اسلام و قرآن، و اسارت اهل بيتش موجب رسوائی و نابودی دشمنان، و ابعاد فدكاريش موجب حيرت عالميان، و توان و شكيبائي اش موجب شگفتی فرشتگان خدا شده است.(4)
امّ الفضل(5) همسر عبّاس بن عبدالمطّلب - عموی رسول خدا - می‏گويد: در خواب ديدم گويا قطعه‏ای از بدن رسول خدا (ص) را قطع نموده و در دامان من گذاشتند؛ چون از خواب بيدار شدم ترسان از اينكه تأويل اين رؤيا چيست نزد پيامبر (ص) آمدم و رؤيای خود را به آن حضرت عرض كردم. فرمود: چه خوب رؤيايی است! انشاء اللَّه پسری از فاطمه بزودی متولّد می‏شود كه در دامان تو بزرگ خواهد شد.
ديری نپائيد كه از زهرا عليها السلام، حسين (ع) متولّد گرديد و همانگونه كه پيامبر خبر داده بود در دامان امّ الفضل (لبابه) قرار گرفت و او را پرورش داد.(6)
_______________________

1- مصباح المتهجد 551 (زيارت اربعين).
2- انّي لم اخرج اشرا و لا بطرا و لا مفسدا و لا ظالما و انّما خرجت لطلب الاصلاح في امّة جدي صلّی اللَّه عليه و آله اريد ان آمر بالمعروف و انهی عن المنكر». (بحار 44/329).
«من به جهت ظلم و تجاوز و فساد و تفريح و اظهار كبر بيرون نيامدم بلكه خواهان اصلاح در امّت جدّم پيامبر و تحقّق فريضه امر به معروف و نهی از منكر هستم».
3- شرح نهج البلاغه ابن ابی الحديد 3/249.
4- قد عجبت من صبرك ملائكة السّموات». (زيارت ناحيه مقدسه).
5- او لبابه دختر حارث بن حزن هلالی است و خواهر او ميمونه همسر رسول خداست و گويند او اول زنی است كه بعد از خديجه به رسول خدا ايمان آورده است، و از عباس هفت فرزند به نام فضل و عبداللَّه و عبيداللَّه و معبد و قثم و عبدالرحمن و دختری هم به نام ام حبيبه داشته است. (الاستيعاب 4/1907).
6- مستدرك الصحيحين 3/127.

نوشتن دیدگاه