ﻣﺮﺩﯼ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﻍ ﻣﺪﻋﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻫﺰﺍﺭ ﺩﯾﻨﺎﺭ ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻦ (ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ) ﻃﻠﺒﮑﺎﺭ ﺍﺳﺖ، ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺷﺪ، ﺷﺮﯾﺢ ﻗﺎﺿﯽ ﮐﻪ ﻗﺎﺿﯽ ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩ : ﺷﻤﺎ ﻗﺴﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺪﻫﮑﺎﺭ ﻧﻤﯽ ﺑﺎﺷﯿﺪ؟ ﺍﻣﺎﻡ ﻣﺠﺘﺒﯽ (ﻋﻠﯿﻪ ﺍلسلاﻡ) ﻓﺮﻣﻮﺩ : ﺍﮔﺮ ﺍﻭ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﯾﺎﺩ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻃﻠﺐ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻣﯽﺩﻫﻢ .
ﺷﺮﯾﺢ ﺑﻪ ﻣﺪﻋﯽ ﮔﻔﺖ: ﺑﮕﻮ ﺑﺎﻟﻠﻪ ﺍﻟﺬﯼ،ﻻ ﺍﻟﻪ ﺍﻟﻪ ﻫﻮ ﻋﺎﻡ ﺍﻟﻐﯿﺐ ﻭﺍﻟﺸﻬﺎﺩﻩ؛ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺧﺪﺍﯾﯽ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﯾﯽ ﺟﺰ ﺍﻭ ﻧﯿﺴﺖ، ﺁﮔﺎﻩ ﺑﻪ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻃﻠﺐ ﺩﺍﺭﻡ .
ﺍﻣﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ : ﺧﯿﺮ ﺍﯾﻦ ﺟﻮﺭ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﯾﺎﺩ ﻧﮑﻦ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﮕﻮ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻗﺴﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﭘﻮﻝ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﮑﺎﺭ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﯽ .
ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﻧﺤﻮ ﻗﺴﻢ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﭘﻮﻝ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﻭﻟﯽ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺟﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﺑﻪ ﺯﻣﯿﻦ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺩﻧﯿﺎ ﺭﻓﺖ .
ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻡ ﭘﺮﺳﯿﺪﻧﺪ: ﭼﺮﺍ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﺪﺍﺩﯾﺪ ﺁﻧﻄﻮﺭ ﻗﺴﻢ ﺑﺨﻮﺭﺩ؟
ﻓﺮﻣﻮﺩ : ﺍﮔﺮ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﻪ ﯾﮑﺘﺎﯾﯽ ﺳﺘﺎﯾﺶ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻪ ﺑﺮﮐﺖ ﺳﺘﺎﯾﺶ ﻭﯼ ، ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﻪ ﯾﮑﺘﺎﯾﯽ ﺳﻮﮔﻨﺪ ، ﺩﺭﻭﻏﺶ ﺭﺍ ﺑﺒﺨﺸﺪ ﻭ ﺁﻥ ﻣﺎﻧﻊ ﮐﯿﻔﺮ ﻗﺴﻢ ﺩﺭﻭﻏﺶ ﮔﺮﺩﺩ .
ﻣﻨﺎﻗﺐ ﺍﺑﻦ ﺷﻬﺮ ﺁﺷﻮﺏ، ﺝ 4 ، ﺹ 7
ارسالی توسط آقای علی بردبار
