در زمان موسی علیه السلام بنی اسرائیل دچار قحطی شدند.مردم پیرامونش جمع شدند و گفتند:  یا کلیم الله از خدا بخواه که برای ما باران بفرستد. موسی علیه السلام همراه آنان برخاست و همگی به صحرا رفتند. تعدادشان هفتادهزار یا بیشتر بود .همگی ژولیده و غبارآلود در میدانی جمع شدند و با فروتنی و تواضع دعا و زاری کردند و از خدا طلب باران نمودند...کلیم الله علیه السلام برخاست و دعا می کرد:الهی ، بارانت را برای ما بفرست، رحمتت را بر ما بگستران،بخاطر کودکان شیرخوار،چارپایان چرنده و پیرمردان رکوع کننده.....ولی خشکی آسمان زیادتر و حرارت خورشید بیشترشد...موسی علیه السلام گفت: پروردگارا برای ما باران بفرست. خدا فرمود:چگونه برای شما باران بفرستم در حالی که در میان شما بنده ای است که چهل سال با معصیتها و گناهان مرا به مبارزه میطلبد؟ در میان مردم اعلان کن تا از جمعشان خارج شود،چون بخاطر او باران را از شما باز داشتم. موسی علیه السلام در میان قومش فریاد زد:ای بنده گنهکار ، ای کسی که چهل سال است خدا را به مبارزه می طلبی ، از میان ماخارج شو ، بخاطر تو باران از ما باز داشته شده است. بنده گنهکار به راست و چپ نگاه کرد، کسی را ندید که خارج شود، فهمید که منظور اوست، با خود گفت:اگر از میان مردم خارج شوم رسوا می گردم واگر در میانشان بمانم بخاطر من باران نمی بارد. دلش شکست،چشمش اشکبارشد،سرش را در میان گریبان فرو برد،از کارش پشیمان شد و گفت: الهی،پروردگارا،سرورم،چهل سال نافرمانی تو را کردم ، مرا پوشاندی و به من مهلت دادی ، اکنون اطاعت کننده نزد تو می آیم، پس مرا بپذیر و شروع کرد به مناجات با خالقش.هنوز سخنش تمام نشده بود که یک ابر سفید بالا رفت و باران مانند دهان مشکیزه به راه افتاد...موسی علیه السلام تعجب کرد و گفت: به ما باران دادی در حالی که کسی از میان ما خارج نشد. خداوند فرمود: ای موسی، بخاطر کسی که باران را از شما منع کردم ، بخاطر همان شخص باران را بر شما باراندم. موسی علیه السلام گفت: پروردگارا این بنده فرمانبردار را به من نشان بده...گفت : ای موسی ، وقتی نافرمانی مرا کرد او را رسوا نکردم، چگونه حال که از من اطاعت می کند او را رسوا کنم .
سبحانک یارب.نستغفرک اللهم من جمیع الذنوب والخطایا ونتوب الیک

ارسالی توسط آقای موسوی

نوشتن دیدگاه