امام صادق(علیه السلام) در سفارش‏های خود به عبدالله بن جندب پس از هشدار شيعيان به دام‏های شيطان، ويژگی‏ های برجسته دوستان حقيقی خود رابر می‏ شمرد و سپس خصلت‏ های ديگر شيعيان را بيان میكند. دو ويژگی‏ ممتاز شيعيان از نگاه امام صادق(علیه السلام) عبارت است از:

آخرت
«لقد جلت الاخره فی اعينهم حتی ما يريدون بها بدلا... و انماكانت الدنيا عندهم بمنزله الشجاع الارقم و العدو الاعجم‏»; آخرت‏در نگاه آن ها بسيار بزرگ است، به اندازه‏ ای كه چيزی را با آن ‏عوض نمی‏كنند... و دنيا نزد آن‏ها همانند مارگزنده و دشمن بی‏زبان‏است.
پيروان حقيقی و دوستان واقعی خاندان نبوت عليهم السلام به چيزی‏ جز آخرت نمی ‏انديشند و تمام كردارها و رفتارهای خود را با نگاه‏ به آخرت می‏سنجند. دنيا در نظر مؤمن وسيله ‏ای است‏ برای رسيدن به‏ هدفی بزرگ كه همان زندگی جاودان آخرت است. دوستان حقيقی اهل‏بيت‏ عليهم السلام از مواهب دنيوی بهره می‏ برند، اما هرگز زندگی ‏جاودان را با زندگی گذرای دنيا عوض نمی‏كنند.

انس با خدا
«انسوا بالله واستوحشوا مما به استاءنس المترفون‏»; آن‏ها باخدا انس گرفته ‏اند و از آن‏چه كه مال اندوزان به آن انس‏ گرفته‏ اند، در هراسند.
مومنان از نعمت‏های الهی بهره می‏برند اما به آن‏ها وابسته‏ نمی‏شوند. وابستگی به مال دنيا موجب بندگی انسان در برابر ماديات خواهد شد. زر اندوزان هماره به ثروت خود وابسته‏ اند.شيعيان واقعی با ياد خدا آرامش می‏ يابند نيستند.
حضرت امام صادق(علیه السلام) پس از برشمردن اين دو ويژگی مهم، فرمود: «اولئك‏ اوليائی حقا بهم تكشف كل فتنه و ترفع كل بليه‏»; آن‏ها دوستان‏ حقيقی من هستند. به وسيله آن‏ها فتنه شكست می‏خورد و هر گرفتاری‏ ها بر طرف می‏شود.

حسابرسی خود
«حق علی كل مسلم يعرفنا ان يعرف علمه فی كل يوم وليله علی‏نفسه فيكون محاسب نفسه فان رای حسنه است زاد منها و ان رای‏سيئه استغفر منها، لئلايخزی يوم القيمه‏»; بر هرمسلمانی كه مارا می‏شناسد، سزاوار است كه كردارش را در هر شبانه روز بر خود عرضه دارد و به محاسبه آن‏ها بپردازد، تا اگر كار نيكی در آن‏هاديد، بر آن‏ها بيفزايد و اگر كردار بدی در اعمال خود مشاهده كرد،از آن‏ها توبه كند، تا دچار ذلت و خواری روز قيامت نگردد.

سخاوت
«يابن جندب! ان شيعتنا يعرفون بخصال شتی: بالسخاء و البذل‏ للاخوان‏»; ای پسر جندب! همانا شيعيان ما به چند خصلت‏ شناخته‏ می‏شوند: به سخاوت و بخشش به برادران.

خواندن پنجاه ركعت نماز و رعايت وقت نماز
«وبان يصلوا الخمسين ليلا و نهارا... و يحافظون علی ‏الزوال‏»; شيعيان ما در شبانه روز پنجاه ركعت نماز می‏خوانند و توجه به‏وقت نماز ظهر (خواندن نماز اول وقت) دارند.

دوری از پرخاش و داد و فرياد
«لايهرون هريرالكلب‏»; شيعيان ما همانند سگ زوزه نمی‏كشند.

دوری از طمع
«ولايطمعون طمع الغراب‏»; شيعيان ما همانند كلاغ طماع و حريص‏ نيستند.

دوری از دشمنان
«و لايجاورون لنا عدوا و لا يساءلون لنا مبغض اولوماتوا جوعا»;شيعيان ما با دشمنان همسايگی نمی‏كنند و اگر از گرسنگی بميرند،چيزی از آن‏ها نمی‏خواهند.

دقت در خوراك
«شيعتنا لاياءكلون الجری... و لا يشربون مسكرا»; شيعيان ما مارماهی نمی‏خورند... و شراب نمی‏نوشند.

علی محمدی

نوشتن دیدگاه