در تاريخ هزار و سيصد و سيزده شمسى بود كه حقير سيد ابوالقاسم هاشمى طباطبائى اصفهانى مبتلا به كسالت سخت و پس از بهبودى و رفع كسالت بدرد پاى شديد مبتلا شدم بطورى تمام مفاصل بطور متناوب گاه دست و گاه ورگ گاه پا در كمال شدت و طاقت فرسا بود. قريب دو سال در اصفهان و تهران مداوا كردم اثرى از بهبودى حاصل نشد. بطوريكه كاملاً بيچاره شدم .
بطبيب نصرانى جلفائى بنام (عنبرسو) مراجعه كردم او زانو را سوراخ كرده و با مشمع مشغول معالجه شد، كه اين طرز معالجه در آن وقت متداول بود باز نتيجه اى نگرفتم و درد پا زيادتر شد. بطوريكه راه رفتن با عصا هم غير مقدور بود.
ناچار متوسل بحضرت على بن موسى الرضا (ع ) شدم كه بعد از بهبودى درد پا بآستان قدس رضوى بعنوان عتبة بوسى بردم بعد از توسل روزى بعد ازظهر در باغى خوابيده بودم در عالم رويا مجلس مفصلى ديدم كه قريب هفتصد الى هشتصد نفر در آن مجلس نشسته بودند، در زاويه همان مجلس ‍ شخص بزرگوارى كه گويا حضرت على بن موسى الرضا (ع ) بود نشسته بودند و حقير خيلى نزديك به ايشان بودم .
ديدم همه مردم انتظار استفاده مادى و معنوى از محضر امام (ع ) دارند، منهم از اين فرصت استفاده كرده عرض كردم به من هم چيزى مرحمت فرمائيد، آقا فوراً دست در بغل كردند مهر ثبت خود را بيرون آورده و بروى ورقه اى زده بمن عطا فرمودند، من گرفتم و نگاه كردم ديدم سجع مهر بطور مدور و آيه نور است ((اَللّهُ نُورُ الْسَّموات وَ الاْرض الخ )) و نوشته هم طلائى و زرين بنظر ميرسيد در بغل گذاردم و از فرط خوشحالى بيدار شدم ولى از معالجه نزد دكتر مذكور (عنبر سو) منصرف شده و مراجعه بدكتر آلمانى بنام (دكتر فوكس ) نمودم او مرا دستور معالجه با آفتاب داد باين معنى كه ده روز، روز اول سه دقيقه ، روز دوم چهار دقيقه ، روز سوم پنج دقيقه تا روز آخر يك ربع پا را برهنه و در مقابل آفتاب قرار دهم او وقتيكه اين دستور را دادند بياد مهر شريف حضرت على بن موسى الرضا (ع ) افتادم كه در او آيه نور بود دانستم اين دستور با آن خواب تناسب دارد حسب الامر عمل كردم در مدت يكهفته بهبودى كامل بدست آمد و با توفيقات الهى به آستان قدس ‍ رضوى مشرف و تا حال كه سنه 1342 است و 29 سال از اين قضيه ميگذرد كوچكترين اثرى از درد پاى خود احساس نكردم .(1)

آمد دوباره مرا شورى ز عشق بسر
گويا فتاده مرا در كوى رضا(ع ) گذر

از لطف رضا (ع ) اگر افتد بمن نظرى
راحت شوم ز غم و ايمن شوم زخطر

دور زمانه مرا از بس نموده فكار
وارسته ام ز جهان افتاده ام ز نظر

آثار زنده دلان باشد صحبت دوست
غير از محبت دوست نبود صفاى ديگر

در دل اگر بودت جز مهر رضا(ع ) غمى
بنما رها دل خويش بيهوده رنج مبر

خواهى اگر نگرى صنع و جلال خدا
ازروى صدق وصفا درشهرطوس گذر

شاهى كه هست رضا بر كاينات قضا
هم امر اوست مقيم بر ممكنات قدر

باشد رضاى خدا در حب و مهررضا
حب رضاست جنان هم بغض اوست سقر

باشد زر تپه و چاه بر ترزعرش علا
هم مظهرى ز خداست هم رهنماى بشر

هر صبح خيل ملك اطراف مرقد او
همچون ستاره كنند طوف جمال قصر

شاهى كه سرور دين هم حجتى زخداست
سروى ز باغ نبيست گنجى ز علم و خبر

*************************************************************************************
1- توسلات يا راه اميدواران .

نوشتن دیدگاه