محمد بن احمد نيشابورى گفت من در خدمت امير ابى نصر كه صاحب جيش (ارتش ) بود بسيار مقرّب بودم و او بصحبت من خيلى راغب بود و از اين جهت مرا مورد احترام و اكرام مى كرد.
ديگران بر من حسد مى ورزيدند تا اينكه روزى امير كيسه اى كه در آن سه هزار درهم داشت و مهر خود را بر آن زده بود بمن داد كه بخزانه برسانم من آن كيسه را با خود برداشته از نزد امير بيرون آمدم (فَجَلسْتُ فِى الْمَكانِ الذّىِ يَجْلِسُ فِيِه الحُجّابُ) در بين راه ديدم جمعى از حاجبان در آن محل نشسته اند من نيز نزد آنها نشستم و كيسه پول را در پيش روى خود گذاشتم . و با آنها گرم صحبت شدم .
در اين بين يكى از غلامهاى امير كيسه را بطورى كه من ملتفت نشدم ربود و چون صحبت هايم تمام شد متوجه شدم كه كيسه نيست . مضطرب شدم و بتفحص برآمدم و با آن جماعت گفتم همه اظهار بى اطلاعى كردند.
تفكر و تعمق و تحير زيادى مرا در خود فرو خواند كه چه بكنم تااينكه بفكر افتادم كه والد من هر وقت كارى برايش پيش مى آمد و محزون مى شد به آقا على بن موسى الرضا (ع ) پناه مى برد و آن بزرگوار را زيارت مى كرد و نزد قبر شريفش دعا مى كرد و سپس همش و غمش و حزنش بر طرف مى شد.
به خود گفتم من هم چنين كنم لذا عازم زيارت حضرت رضا (ع ) شدم . روز بعد بحضور امير رفتم واز امير اجازه گرفتم كه بطوس بروم و گفتم شغلى در آنجا دارم گفت چه شغلى در طوس دارى . گفتم غلامى داشتم كه فرار كرده و كيسه پول امير هم مفقود شده و گمان مى كنم كه كيسه را آن غلام بطوس ‍ برده .
تا اين حرف را زدم امير گفت متوجه باش كه كارى نكنى كه نزد من خائن محسوب شوى گفتم پناه مى برم بخدا از خيانت . امير گفت اگر رفتى و نيامدى كيست كه از عهده كيسه ما برآيد و ضمانت آن وجه بنمايد.
گفتم اكنون با اجازه امير مى روم و هر گاه تا چهل روز ديگر برنگشتم تمام ملك و خانه و اسباب مرا تصرف نما. بعد از اين سخن از نزد امير بيرون آمدم و بسوى مشهد حركت كردم بقصد زيارت حضرت رضا (ع ) بمشهد شريف رسيدم و بحرم مطهر مشرف شدم زيارت نمودم و نزد سر مبارك آنحضرت خدا را خواندم واز پروردگار خواستار شدم كه مرا برمحل كيسه پول امير مطلع سازد در حال تضرع در همانجا خوابم برد.
در عالم رويا مشرف بحضور مبارك پيغمبر (ص ) شدم آنسرور فرمود (قُمْ فَقَدْ قَضَى اللّه عَزّوَجَلّ حاجَتَكَ)برخيز كه خداى متعال حاجت تو را برآورده ساخت .
از خواب بيدار و جهت تجديد وضو رفته و برگشتم مشغول نماز شدم دوباره شروع بدعا و حاجت باز خوابم برد. اين بار هم حضرت رسول اكرم (ص ) فرمود كيسه امير را غلام امير دزديده واسم غلام را نيز ذكر فرمود و نيز فرمود آن كيسه را بهمان قسمى كه مهر ابى نصر بر اوست آن غلام در خانه خود در زير آتش دان پنهان كرده .
از خواب بيدار شدم و بسوى وطن حركت نمودم و سه روز قبل از ميعاد بمحل خود رسيدم و بهمان حال سفر يكسره پيش امير رفتم و او راملاقات كرده گفتم امير بداند كه حاجتم روا شده امير گفت الحمدلله بعد به منزل رفته ولباسم را تغيير و دوباره نزد وى رفتم .
امير گفت بگو بدانم كيسه پول چه شد. گفتم كيسه پول نزد فلان غلام مخصوص خود امير است گفت كجاست من شرح حال را گفتم كه من براى حل مشكل خود به قبر حضرت رضا (ع ) متوسل شدم و در خواب پيغمبر (ص ) بمن چنين خبر داد كه كيسه نزد آن غلام است .
از شنيدن اين سخن بدن امير بلرزه در آمد و فوراً فرمان داد تا غلام را حاضر كردند پس رو باو نمود گفت چه كرده اى كيسه اى را كه از نزد اين شخص ‍ ربوده اى . غلام انكار كرد امير او را تهديد كرد كه بزنند با اينكه عزيزترين غلامانش بود.
من چون ملاحضه كردم كه بناى زدن اوست . گفتم اى امير اين امر محتاج بزدن او نيست زيرا كه پيغمبر خدا (ص ) بمن خبر داده است كه محل كيسه در كجاست .
گفت در كجاست گفتم در خانه خود او در زير كانون . پس امير همان وقت شخص صديقى را دستور داد تا بخانه غلام رفت واز زير آتش دان كيسه سر بمهر را آورد و نزد امير گذاشت . امير وقتى اين واقعه و كيسه مهمور خود را ديد خيلى خوشحال و خرسند شد. و مقام من نزد او بالاتر رفت .(1)

اى مملكت طوس كه قدر و شرف افزون
از عرش علا داده تورا قادر بيچون

تو جنتى و جوى سناباد تو كوثر
خاك تو بود عنبر و سنگت درّ مكنون

چون ماهى از آب جدا مانده بميرد
هركو كه شد از خاك روان بخش تو بيرون

حق دارى اگر بانگ انا الحق كشى از دل
چون مظهر حق آمده در خاك تو مدفون

فرمان ده كونين رضازاده موسى
كش جمله آفاق بود چاكر و مفتون

هشتم در رخشنده درياى امامت
كو راست روان حكم بنه گنبده گردون

ليلاى جمالش چو كند جاى بعمل
عاقل شود از ديدن اومات چو مجنون

بر خويش ببالند چو در حشر ملائك
فرياد بر آرند كه اين الرضويون


*************************************************************************************
1-عيون اخبار الرضا .

نوشتن دیدگاه