بسم الله الرحمن الرحیم
عاشورا حماسه ای بي نظير در تاريخ بشری است که نامش تداعی گر نام بزرگ پرچم دار آزادی، آزادگی و ظلم ستيزی حسين بن علی (ع) است، شخصيتی محوری و بی بديل، که جان های مشتاق و آزادی خواه از هر زبان و ملتی را مجذوب خود ساخته و با جاری شدن بر زبان اهل ذوق و ادب جاودانگی آن را رقم زده است، اما بی شک هرکسی به چشم خاکی خود اين شخصيت الهی را می بيند، به عقل محدود خود آن را درک می کند و به زبان قاصر و در حد بضاعت خود آن را توصيف می کند.
امام حسين (ع) در نهضت مقدسش در روز عاشورا به حفظ ارزشها و زدودن تحريف و بدعت‏ هايى كه نا اهلان بر دين جدش وارد ساخته بودند پافشارى نمود و با نثار جان خويش و يارانش آيين حيات بخش الهى را زنده كرد و با رسوا نمودن حيله گران اموى كه غاصب حكومت در جامعه اسلامى بودند حقانيت خويش را ثابت نمود.
قیام امام حسين (ع) تفسير بعثت و ترجمان نبوت و معناي امامت است و عاشورا نقطه اوج امانت ادای انسان بود که تمام مفاهیم انسانی را با ابعاد حقیقی‏اش در خود متجلی ساخته است و ما برای تو می‌نویسیم ای قامت سبز اعتراض، ای نهال بارور ایثار، ای جاری زلال متانت، ای آذرخش خشم، تو آیه ‌های توانایی انسان را نوشتی و سرود قدرت ایمان را سرودی و شعر بلند رسالت را نگاشتی ای شکوه عشق و برگ همیشه سبز بر درخت هماره سرخ شهادت.
عاشورا روز هجرت آگاهانه و جانبازي عاشقانه در راه دوست بود و روز يادگيري رسم دين ‌داري و آيين وفاداري و رستاخیزی بود که پرده از چهره همه زشتی‏ها ‏کشید و پلیدان را رسوا ساخت، عاشورا مشعل فروزان معرفت است که فرا روی انسان‏ها قرار گرفته است، از آن زمانی که فریاد سرخ خون از گلوی عاشورا برخاست پژواکی در قله‏های بلند اعصار و قرون در افتاد که تا آن سوی مرز ابدیت طنین افکند و در سینه سوزان عاشقان ایثار و شهادت جاودانه شد.
یا حسین جان هنوز هیچ کسی قدرت نیافته بزرگی شخصیت تو را درک کند چرا که فریاد با تو آغاز شد و بیداد با تو رسوا، ای مظهر لطافت و رحمت آخر چگونه می‌توان تو را گفت و تو را نوشت، قلم در ابهامِ شناخت تو ناکام مانده است.
امام حسین علیه السلام خونش را به آستان الهی هدیه کرد تا بندگان را از ظلمت جهل و نادانی و حیرت گمراهی رهایی ببخشد تا در طول عمر انسان بهانه ای برای بیداری و ظلم ‏ستیزی باشد، حماسه عاشورا شورانگیز‌ترین حماسه تاریخ بشری است كه نیرومندترین احساسات میلیون‌ها انسان را برانگیخته و از مرزهای جغرافیایی و اعتقادی در گذشته است و شگفت و تعجب از اینكه قداست خویش را در میان سایر ادیان نیز حفظ كرده است و هیچ نمونه‌ای از شجاعت، بهتر از شجاعتی كه امام حسین (ع) در روز عاشورا از لحاظ فداكاری و شهامت نشان داد در عالم پیدا نمی‌شود.
یا ابا عبدالله تو در عاشورا عشق را معنى كردی و قیام تو اسلام را زنده ساخت و شهادت تو حضور هميشگى در همه زمان ها و و مکانهاست، یا حسین كربلا خون تو را همواره بر چهره افق مى پاشد و غروب هنگام سرخى آسمان مغرب را به شهادت مى گيرد تا آن جنايت هولناك را هر چه آشكارتر بنماياند و چشم تاريخ را بر اين صحنه هميشه خونين بدوزد و گوش زمان را از آن فريادهای تندر گونه آن عاشوراى دوران ساز پر كند، اى حسين اى شراره ايمان تو با نامردان تبهكار مردانه در آويختى و آنان آن چنان در بعد حیوانیت فرو رفته بودند که با داشتن ابزار شناخت چون کران و کوران نور خداوند را در برابرشان نمی دیدند و ندای قرآن ناطق را نمی شنیدند.
و ما به خوبی می بینیم که فقط دفاع از اعمال و کردار و گفتار امام حسین (ع) در روز عاشورا و تایید راه او چنان جهان را در عصر کنونی زیر و رو کرده که نظام ظالم و متکبر جهانی را هم چون دستگاه جور یزید اموی به چالش کشیده است یا حسین به برکت شخصیت والای تو دین الهی اسلام جهانگیرتر و فرامین الهی عالم گیرتر شده است.
اینک زندگی ما بعد از حسین (ع) عین محکومیت است ای کاش از خجالت آب می شدیم تا هیچ گاه روی سیاه ما بر نگاه مادرش حضرت فاطمه الزهرا (س) نیفتد، آخر در هیچ کجای دنیا این رسم امانت داری نیست، در هیچ جای جهان این رسم ارباب و بندگی نیست، بیایید به تمام دنیا فخر بفروشیم برای داشتن چنین ارباب بخشنده ای، بیایید آن طور که باید لطفش را پاس داریم و حرمتش را نگاه داریم و بدانیم که کربلا این بیابان خشک و بی‌آب، دریای انسانیت و کمال است اقیانوس بی کرانه ‌ای است که در آن گوهر همه عظمت‌ ها و خوبی ‌ها به رنگ مظلومیت یافتنی است.
عزاداری برای سیدالشهدا علیه السلام یکی از بزرگترین مصادیق بزرگداشت شعائر الهی و نشانه پروامندی دل ‌هاست و یقیناً یکی از مهم‌ ترین امتیازات جامعه شیعه، برخورداری از چشمه پر فیض نورانیت و معنویت عاشورا ست، این چشمه جوشان از نخستین روزی که مصیبت سیدالشهدا علیه السلام و یارانش مطرح شد جریان یافت و تا امروزه همچنان جاری است و پس از این هم ادامه خواهد داشت و شناخت دلایل عزاداری برای امام حسین علیه السلام نخستین گام در راه تامین اهداف بلند این سنت مهم و سرنوشت ساز پیروان اهل بیت علیه السلام است زیرا عزاداری بدون معرفت نه تنها ارزشی ندارد بلکه چه بسا به زیان اهداف اصلی این حرکت ارزشمند نیز باشد.
امام حسین علیه السلام نیز برای تحقق این آرمان بلند خون پاک خود را در راه خدا اهدا کرد و بدین سان اصلی ترین دلیل پیروان مکتب اهل بیت علیه السلام برای زنده نگه داشتن مکتب شهادت به وسیله عزاداری برای امام حسین نیز جهل زدایی از جامعه اسلامی است و تا درمان کامل این بیماری خطرناک اجتماعی و استقرار حاکمیت مطلق ارزش‌های اسلامی در جهان تداوم این مکتب ضرورت دارد.
چرا که امام حسین (ع) یك درس بزرگ ‌تر ازشهادتش به ما داده است و آن نیمه ‌تمام گذاشتن حج و به سوی شهادت رفتن است، مراسم حج را به پایان نمی ‌برد تا به همه حج ‌گزاران تاریخ و نمازگزاران تاریخ و مؤمنان به سنت ابراهیم بیاموزد كه اگر هدف نباشد اگر حسین (ع) نباشد و اگر یزید باشد چرخیدن بر گرد خانه خدا با بت خانه مساوی است.
امام حسین (ع) ضعیفی که باید برای او گریست نبود، او آموزگار بزرگ شهادت است که اكنون برخاسته است تا به همه آنها كه جهاد را تنها در توانستن مى ‏فهمند و به همه آنها كه پیروزى بر خصم را تنها در غلبه می دانند بیاموزد كه شهادت نه یك باختن كه یك انتخاب است، انتخابى كه در آن مجاهد با قربانى كردن خویش در آستانه معبد آزادى و محراب عشق پیروز مى ‏شود و حسین به بنى‏آدم زیستن داد كه به انسان چگونه باید زیست را آموخت و ماندگارترین باور را بر پهنه زمان نگاشت.
یا حسين جان روز عاشورا آن رايت آزادگى که در دست تو بود كلاس فشرده تاريخى اى بود برای همه نسلها و تا ابدیت، یا حسين كربلاى تو مصاف نبود، منظومه بزرگ هستى بود و در آن صحراى سرخ و روز آتشگون اگر قيام قامتت در خون نشست اما پيام نهضتت برخاست، یا حسين تو با قيام خونين خود اعلام كردی تنها جمالي كه سزاوار است انسان به او عشق بورزد و در راه رسيدن به قرب و تحصيل رضاي او همه چيز خود را فدا كند جمال خداست، آری امام حسين علیه السلام تنها فدای خدا و شهيد دين خداست نه شهيد راه آزادی منهای ايمان به خدا.
یا حسين تو مظهر آيات خدايى و اين صفت از پدر و جد تو در جوهر توست عباس قمر بنی هاشم درس مردانگى به عالم آموخت و حسرت نوشیدن جرعه آبی را بر دل فرات گذاشت، على اصغر طفل شش ماهه ات اگر بر مرگ خنده و تبسم نكند پس چه كند؟ یا حسین اگر دركربلا بى كس و ياور گشتى اینک چشم بگشا و ببين که خلق جهان مرید و ياور توست، عاشوراى تو انفجارى از نور و تابشى از حق بود كه بر انديشه ها تجلى كرد و شکوفا شد، یا حسین تو تاريخ را به حركت درآوردى و زبان زمان را به سرودن حماسه هاى زيباى ايثار و جهاد و شهادت گشودى، لحظه لحظه تاريخ را عاشورا ساختى و جاى جاى سرزمين ها را كربلا کردی.
امام حسین (ع) به عنوان یك مصلح توانست در ملت اسلام حماسه و غیرت ایجاد كند، حمیت و شجاعت و سلحشوری به وجود آورد و با شهادت خویش در پیكره امت اسلامی خونی را به جوشش آورد كه در رونق دوباره اسلام تاثیرگذار شد، امام حسین در طول مبارزه و قیام خود توانست پیام اسلام را به بهترین وجهی به جهانیان برساند و در جامعه آن ‏روز که بر مردم اخلاق شكست و ناامیدی حاكم بود و خلق و خوی منفی ترس و یاس در میان آنان رواج داشت، امام حسین (ع) كوشش كرد تا این اخلاق منفی و شكست ‏پذیرانه را دگرگون سازد، او بر آن بود تا اخلاق جدید را در چشم امت و در وجدان و ضمیر او جایگزین كند تا از این شكست روحی كه به آن تن داده بود رهایی یابند، از این رو امام همه نیرو و امكانات خویش را برای مبارزه تجهیز نمود و نه تنها خویش بلكه همه یاران و فرزندان و اهل ‏بیت ‏خود را در این راه فدا كرد تا راه را بر اخلاقیات شكست ‏ببندد، بدین سان امام با برنامه ‏ای شگفت ‏آور و دقیق اراده و وجدان امت ‏شكست ‏خورده را به او باز گردانید و اخلاق شكست‏ خوردگی را از ساحت جامعه اسلامی طرد نمود.
امام حسین (ع) کسی نبود که در برابر ذلت و بیداد سر خم کند و نیز بیم آن داشت که اگر با پذیرش امان نامه کشته هم نشود ذلت بر او و دیگر آزاد منشان رهرو راهش و رهروان پدرش و شیعیانش تحمیل گردد، و او مرگ پر عزت و افتخاری جاودانه را بر زندگی ذلیلانه برگزید، آنها بلند آوازه شدند و غیرت و مردانگی و آزادی و افتخار را برای مسلمانان به خصوص شیعیان تا ابد باقی گذاشتند، بی شک قیام امام حسین (ع) در زمان و مكان خاصی نمی گنجد زیرا بعد از قرن ها زمانها و مكانها را درنوردیده و برای همه تاریخ نور افكنی خواهد کرد، حسین(ع) با قربانی کردن عزیزترین افراد خود و خانواده اش که همه از اهل بیت پیامبر خدا  بودند برای همیشه تاریخ و تا ابدیت روز عاشورا را ماندگار کرد، حسین عاشورا را یك مكتب و یک فرهنگ کرد كه باید از آن درس گرفت و در زندگی به كار بست، به ما یاد داد که باید با عاشورا زندگی كرد و در هوای كربلا بال و پر گرفت تا بتوان به مفهوم واقعی اسلام و تشیع دست یافت، امام حسین به تمام جهانیان در طول تاریخ نشان داد که چه کسانی در برابر او صف آرایی کرده بودند و امروز برای بشریت هیچ نقطه مبهم و تاریکی باقی نمانده که در برابر امام حسین (ع) چه گروه جاهل و متحجر و دنیا طلبی صف کشیده بودند.
قیام امام حسين(ع) نشاني از زوال ظلم و بيداد بود و دانشمندان و متفکران دنیا همگی اذعان کرده اند که حضرت اباعبدالله الحسين عليه السلام به دنيا نشان داد که اساس ستم هر چند عظيم باشد در برابر حق چون پركاهي خواهد بود که بر باد خواهد رفت، و عاشورا سند سرافرازي شيعيان شد و یکی از درس های زندگی کردن مسلمانان و شیعیان، پس نبايد از پيام‌هاي عميق اين واقعه عظيم پر از رمز و راز غافل شد بلكه بايستي پيام عاشورا و فلسفه قيام امام حسين(ع) را در اعماق وجودمان نهادينه كنيم پيام‌هايي كه هر يك به تنهايي مي‌تواند زمينه ساز حركتي عظيم باشد، پیام هایی که پشت مستكبرين عالم را به خاك می کشد، عاشورا به عنوان احیای دین اسلام، یک مکتب مربوط به یک دوران نیست بلکه پیامی است به همۀ نسلهای حال و آینده و اینک کار ما این است که به عنوان دوستان و منسوبان به ولایت امام حسین (ع) زیبائیها و جاذبه های عاشورا را تجلی سازیم.
تاریخ بشریت نظیر چنین فداکاری را به خود ندیده است هنوز اسرای کربلا به شام نرسیده بودند که علم خونخواهی امام حسین (ع) برافراشته شد و نهضت عظیمی علیه یزید شروع شد، مظلومیت امام حسین بر همگان ثابت شد و پرده از روی نیات پلید و جنایت کارانه یزید و خاندان بنی امیه برداشته شد، هم اینک در هر نقطه از عالم مسلمانان به خصوص شیعیان شایسته ترین افرادی هستند که به معرفت و علم واقف شده اند و در علم و کمالات بر دیگران مزیت و برتری دارند و ما سلام و درود میفرستیم به ساحت مقدس حضرت امام حسین و اولاد و اصحاب با وفایش که با نثار خون های پاک خود درس آزادگی و اسلام شناسی را به بشریت ارائه کردند.
مصائبی که امام حسین (ع) در راه احیای دین جدش پیامبر خاتم (ص) بر خود وارد ساخت بر شهیدان پیش از او برتری دارد و بر احدی از گذشتگان چنین مصائبی وارد نشده است هر چند گفته شود که دیگران هم در راه دیانت و حفظ اسلام جان داده اند وضع امام حسین (ع) که جان شیرین خود و فرزندان عزیز و دوستان و خویشاوندان و مال و عیال خود را در راه حفظ دیانت اسلام داده، نبوده است به خصوص که این مصائب به طور ناگهانی و غیر منتظره نبوده است بلکه به مرور زمان و یکی بعد از دیگری به وقوع پیوسته است.
کربلا زیباترین و دل انگیزترین اوج داستان است و شور انگیزترین مسلخ عشق، کربلا قربانگاه ذبح عظیمِ انسان است از آغاز تا پایان، و حسین مقبول ‏ترین و بزرگ ‏ترین و بهترین قربانیِ تاریخ، کربلا جایگاه وصل عرش به فرش است، سرزمینی که قداستش در ذهن هیچ خاکی نمی‏گنجد، زمینی به بلندای آسمان، کربلا مقتل گل‏های رسالت است و تجلی ‏گاه با شکوه ترین جلوه ‏ی عبودیت و بندگی، عاشورا تنها روزی است که در آن هفتاد و دو قربانی یکجا به محضر دوست تقدیم شده است تا یاد و نامِ بزرگترین قربانیِ آزادگی و مروت حسین علیه‏ السلام باقی بماند، قربان گاهی که درس فداکاری و جهاد را در راه خدای بزرگ به فرزندان آدم و اصفیا و اولیای خدا می دهد، این پدر توحید و بت شکن جهان به ما و همه انسان ها آموخت که قربانی در راه خدا پیش از آن که جنبه توحیدی و عبادی داشته باشد جنبه های سیاسی و ارزش های اجتماعی دارد، به ما و همه انسان ها آموخت که عزیزترین ثمره حیات خود را در راه خدا بدهید و عیدی بگیرید، خود و عزیزان خود را فدا کنید و دین خدا را و عدل الهی را برپا نمایید.
شهادت امام حسین (ع) در عین اندوه فراوان نشانه فتح نهائی روح اسلام واقعی بود چرا که تسلیم کامل به اراده الهی به شمار میرفت، شهادت نوه پیامبر خاتم راه و روشی پایدار و درخشنده برای همه ماست محرم به ما می آموزد که خطرات هر چه زیاد باشد نبایستی از راه حق و حقیقت و عدالت منحرف شد.
در عاشورا حسین (ع) با تاریخ سخن گفت تا در طول عمر انسان بهانه ای برای ظلم ستیزی باشد در عاشورا حسین (ع) به دنیا نشان داد که ظلم و ستم پایدار نیست و بنای ظلم هر چقدر بزرگ باشد در مقابل حقیقت چون پر کاهی بر باد خواهد رفت.
امام حسین (ع) در روز عاشورا با قربانی کردن عزیزترین افراد خود و با اثبات مظلومیت و حقانیت خود به دنیا درس فداکاری و جانبازی آموخت و نام اسلام و شیعیان را در تاریخ و ثبت و در عالم بلند آوازه ساخت، و اگر چنین حادثه جانگدازی پیش نیامده بود قطعا اسلام به حالت کنونی خود باقی نمانده بود و ممکن بود اسلام و اسلامیان محو و نابود گردند.
امام حسین (ع) در آخرین لحظات زندگی خود طفل شیرخوار خود حضرت علی اصغر (ع) را قربانی حقانیت قیامش قرار داد و با این عمل اندیشه فلاسفه و بزرگان عالم را متحیر ساخت که چگونه در این دم آخر با آن همه مصائب جانکاه و افکار متلاطم و عطش و کثرت جراحات باز هم از مقصد عالی خود دست برنمی داشت و با اینکه میدانست بنی امیه ستمگر بر فرزند صغیرش هم رحم نخواهند کرد برای بزرگ نمودن مصیبت ها بچه شیرخوار خود را بر سر دست گرفت و تمنای آب کرد ولی با تیری بر گلوی بچه جواب شنید قصد امام حسین (ع) از این حرکت هدایت خلقی بود که زر و زور کورشان کرده بود و گرنه در آن حالت که امام همه یاران و اهل بیت خود را از دست داده بود آب از گلوی آن بزرگوار پایین نمی رفت که تقاضای آب کند، امام در آن لحظه هم تشنه هدایت خلق بود.
تاریخ عاشورا به خوبی نشان داد که هیچ یک از شهیدان و یاران امام حسین (ع) عمدا خودشان را به کشتن نداده اند هر یک از کشته شدگان را دشمنان با ناجوانمردی تمام بر سر آنان ریخته و مظلومانه از پای درآوردند و به اندازه مظلومیت شان بر عظمت و بزرگی اسلام افزوده اند و در این میان شهادت و شهامت امام حسین (ع) از همه مهمتر و از روی دانش و بصیرت و بینش سیاسی انجام گرفت و این شهادت و شهامت در تاریخ بشریت نظیری ندارد.

با ابی انت و امی یا ابا عبدالله الحسین
داریوش احمد رضا بهمنیار         

نوشتن دیدگاه